Φλαμανδική ζωγραφική

Ιστορία της ολλανδικής και φλαμανδικής ζωγραφικής
Το πορτρέτο των Αρνολφίνι του Γιαν φαν Έικ

Η Φλαμανδική ζωγραφική άνθισε κατά την περίοδο των αρχών του 15ου αιώνα ως τον 17ο αιώνα. Η περιοχή της Φλάνδρας ανέδειξε κορυφαίους ζωγράφους στη Βόρεια Ευρώπη και προσείλκυσε νέους, πολλά υποσχόμενους καλλιτέχνες από γειτονικές χώρες. Οι ζωγράφοι αυτοί κλήθηκαν να εργαστούν σε αυλές ξένων ηγεμόνων και άσκησαν πανευρωπαϊκή επίδραση. Από το τέλος της εποχής του Ναπολέοντα οι Φλαμανδοί ζωγράφοι άρχισαν εκ νέου να συμβάλουν στη φήμη που είχαν εδραιώσει οι παλαιότεροι διδάσκαλοι.[1] Δείτε και τον Κατάλογο Φλαμανδών ζωγράφων.

Ύστερη γοτθική περίοδος

Οι αποκαλούμενοι "Φλαμανδοί πρωτοπόροι" ήταν οι πρώτοι που κατέστησαν δημοφιλή τα ελαιοχρώματα. Η τέχνη τους είχε ως αφετηρία τις μινιατούρες της ύστερης γοτθικής περιόδου. Κορυφαίοι ανάμεσά τους ήταν οι Γιαν φαν Έικ, Χανς Μέμλινγκ, Χούγκο φαν ντερ Χους, Ρομπέρ Καμπέν και Ροχήρ φαν ντερ Βέιντεν.

Αναγέννηση

Από τις αρχές του 16ου αιώνα, η ιταλική τέχνη της Αναγέννησης άρχισε να επηρεάζει τους Φλαμανδούς ζωγράφους. Το αποτέλεσμα αυτής της επίδρασης ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό της τυπικής ζωγραφικής της ιταλικής Αναγέννησης. Κορυφαίος δημιουργός αυτής της περιόδου ήταν ο Πίτερ Μπρίγκελ ο πρεσβύτερος, ο οποίος απέφυγε τον άμεσο επηρεασμό από τους Ιταλούς δημιουργούς, σε αντίθεση με τους μανιεριστές του βορρά.

Περίοδος μπαρόκ

Μετά την πολιορκία της Αμβέρσας (1584 - 1585) οι νότιες επαρχίες της Ολλανδίας (Φλαμανδικές) παρέμειναν υπό ισπανική κυριαρχία και διαχωρίστηκαν από την ανεξάρτητη Ολλανδική Δημοκρατία. Αν και πολλοί καλλιτέχνες μετοίκησαν, λόγω των θρησκευτικών πολέμων από τη Νότια Ολλανδία προς την Ολλανδική Δημοκρατία, η Φλαμανδική ζωγραφική μπαρόκ άνθισε, ιδιαίτερα από τη Σχολή της Αμβέρσας κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα, με κύριους εκπροσώπους τους Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς, Άντονι βαν Ντάικ και Γιάκομπ Γιόρντενς.

Η παρακμή

Μετά τον θάνατο μεγάλων καλλιτεχνών, όπως ο Ρούμπενς το 1640 και το τέλος του ογδοηκονταετούς πολέμου το 1648, η πολιτιστική σημασία της Φλάνδρας άρχισε να φθίνει.

Η ανάκαμψη

Η τέχνη της ζωγραφικής στην περιοχή ανέκαμψε με τη Βελγική Επανάσταση του 1830 και οι πίνακες περί αυτή την εποχή συχνά θεωρούνται της φλαμανδικής ζωγραφικής.[2] Οι ζωγράφοι που άκμασαν μετά από αυτή την "πατριωτική" περίοδο συνήθως αναφέρονται περισσότερο ως Βέλγοι παρά ως Φλαμανδοί. Το βασίλειο στο οποίο περιλαμβάνεται η Φλάνδρα συχνά επηρεάζει περισσότερο την κατηγοριοποίηση των σύγχρονων καλλιτεχνών προς αυτή την κατεύθυνση.

Σύγχρονη φλαμανδική ζωγραφική

Αν και ο Τζέιμς Ένσορ (James Ensor) ήταν ολοσχερώς ξεχωριστός από τους συγχρόνους του, αυτός ο ανανεωτής της Τέχνης του 19ου αιώνα επηρέασε καλλιτέχνες του 20ού, όπως οι Πάουλ Κλέε, Εμίλ Νόλντε, Τζορτζ Γκρος, Άλφρεντ Κούμπιν, Βολς, Φέλιξ Νουσμπάουμ και άλλους εξπρεσιονιστές και σουρεαλιστές ζωγράφους του 20ού αιώνα.[3]

Από τους εξπρεσιονιστές της εποχής ("2η ομάδα Λάτεμ (Latem") ο Κόνσταντ Πέρμεκε είναι ο πλέον γνωστός και για περισσότερα από τέσσερα χρόνια το πρόσωπό του εμφανιζόταν στο τελευταίο χαρτονόμισμα των 1.000 φράγκων του Βελγίου, πριν αντικατασταθεί από το χαρτονόμισμα των 20 €.[4]


Περαιτέρω ανάγνωση

  • Dutch and Flemish paintings from the HermitageΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. New York: The Metropolitan Museum of Art. 1988. ISBN 978-0-87099-509-5. 
  • Van Beselaere, Walther (introduction: Teirlinck, Herman) (1961). Moderne Vlaamse schilderkunst van 1850 tot 1950 van Leys tot Permeke (στα Dutch). De Arcade, Brussel. CS1 maint: Πολλαπλές ονομασίες: authors list (link) CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  • Liedtke , Walter A. (1984). [http://libmma.contentdm.oclc.org/cdm/search/collection/p15324coll10/searchterm/Flemish%20paintings%20in%20the%20Metropolitan%20Museum%20of%20Art/field/title/mode/all/conn/and/order/nosort Flemish paintings in the Metropolitan Museum of Art]Απαιτείται δωρεάν εγγραφή. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 0870993569.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |title= (βοήθεια)-->

Παραπομπές

  1. ↑ «Belgian painting». South African Encyclopedia (SAE). MyFundi(TM), South-Africa. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2014.  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |publisher= (βοήθεια)CS1 maint: Unfit url (link)
  2. ↑ «Guide de visite : Episode des journées de septembre 1830 sur la place de l'Hôtel de Ville de Bruxelles». Musée d'Art Ancien (Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique) — Peinture flamande - Ecoles du Nord — XIXème siècle en Belgique (στα French). Insecula Society, Thailand. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2011. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  3. ↑ Becks-Malorny, Ulrike (2000). Ensor. Taschen GmbH, Cologne, Germany. σελ. 92. ISBN 3-8228-5858-7. 
  4. ↑ Timmer-van Eunen, Marie. "Men voelt het of men voelt het niet — De kunstkritiek van Jan Engelman". University of Groningen, The Netherlands. Ανακτήθηκε στις 2011-02-17. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2015. CS1 maint: Unfit url (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι