Λόγω των ιδιαίτερων γεωγραφικών και κλιματικών συνθηκών, αλλά και της ποιμενικής ιστορίας της, η Κυνουρία έχει κατά παράδοση πολυάριθμους διπλούς οικισμούς. Έτσι λοιπόν και στα Δολιανά, πολλοί κάτοικοι είχαν σπίτια σε δύο χωριά, ένα για το καλοκαίρι στα βουνά και ένα για το χειμώνα στα πεδινά.[1] Με την πάροδο των ετών, οι ορεινοί οικισμοί άρχισαν να εγκαταλείπονται κατά τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, ενώ κάποιοι εγκαταλείφθηκαν ακόμα και οριστικά.
Οι κάτοικοι των Δολιανών ζούσαν στα Άνω Δολιανά και κάποιοι στον οικισμό Κούβλη, μέχρι τη συγκομιδή καστάνου που ολοκληρωνόταν στις αρχές Νοεμβρίου και στη συνέχεια μετακόμιζαν με την εικόνα του προστάτη Αγίου Γεωργίου για τον χειμώνα στα Κάτω Δολιανά και στους μικρότερους γύρω οικισμούς, για να επιστρέψουν πάλι στον ορεινό οικισμό την άνοιξη και συγκεκριμένα κοντά στην ημέρα του Αγίου Γεωργίου.[2] Η πρακτική αυτή εγκαταλείφθηκε σταδιακά, με τους περισσότερους κατοίκους της κοινότητας να ζουν πλέον στα Κάτω Δολιανά όλο το χρόνο και να επισκέπτονται τον ορεινό οικισμό μόνο για λίγες ημέρες το χρόνο, ειδικά -και κατά παράδοση- κατά τις ημέρες της γιορτής της Παναγίας τον δεκαπενταύγουστο.[3][4] Ένας μικρός αριθμός κατοίκων, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, διαμένει στον ορεινό οικισμό για μεγαλύτερο διάστημα, κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Η κοινότητα έχει συνολική έκταση 60,091 τ.χμ., μέση πυκνότητα πληθυσμού 17,59 κατοίκους ανά τ.χμ. και μέσο σταθμικό υψόμετρο 234 μέτρα.[5]
Πληθυσμός
Στην απογραφή, καταγράφηκαν για πρώτη φορά το 1940 ξεχωριστοί αριθμοί πληθυσμού για τα δύο κεφαλοχώρια και τους γύρω οικισμούς. Η απογραφή του 1940 πραγματοποιήθηκε στις 16 Οκτωβρίου, όταν οι οικιστές ακόμα βρίσκονταν στον ορεινό οικισμό, ενώ του 1951 πραγματοποιήθηκε στις 7 Απριλίου και του 1971 στις 14 Μαρτίου, όταν οι κάτοικοι βρίσκονταν στον πεδινό. Κατά τη διάρκεια εκείνων των δεκαετιών όμως συντελέστηκε παράλληλα και η αλλαγή χρήσης των οικισμών ως προς το ποιος είναι ο βασικός. Αυτό εξηγεί και την μεγάλη αντιστροφή πληθυσμών στις απογραφές από το 1951 και έπειτα.
↑Παναγιώτης Β. Φάκλαρης: Αρχαία Κυνουρία. Ανθρώπινη, δραστηριότητα και περιβάλλον. Δημοσιεύματα του Αρχαιολογικού Δελτίου. Τεύχος 43, Αθήνα 1990, ISBN 960-214-105-0, σελ. 222–225.
↑«Δολιανά». Κεντρικός Πατριωτικός Σύλλογος, Δολιανά Κυνουρίας. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2019.
↑«Κάτω Δολιανά». Οδηγός Περιφέρειας Πελοποννήσου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2019.
↑«Άνω Δολιανά». Οδηγός Περιφέρειας Πελοποννήσου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2019.