Το Τζαμί της Ρώμης (ιταλ.Moschea di Roma) είναι το μεγαλύτερο τζαμί σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο από απόψεως εκτάσεως (εμβαδού)[1]: Το εμβαδό του ανέρχεται σε 30.000 τετραγωνικά μέτρα και μπορεί να χωρέσει περισσότερους από δώδεκα χιλιάδες ανθρώπους συνολικά. Βρίσκεται στην τοποθεσία Άκουα Ατσετόζα, στους πρόποδες των Λόφων Παριολί και στο ομώνυμο προάστιο στα βόρεια του κέντρου της πόλεως της Ρώμης, πρωτεύουσας της Ιταλίας.[2] Αποτελεί επίσης την έδρα του Ιταλικού Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου (Centro Culturale Islamico d'Italia).
Εκτός από μέρος συναθροίσεως για θρησκευτικές δραστηριότητες, το τζαμί παρέχει πολιτιστικές και κοινωνικές υπηρεσίες στον μουσουλμανικό πληθυσμό της Ρώμης. Εκεί γίνονται τελετές γάμων και κηδείες, διαλέξεις, ερμηνεία του Κορανίου, εκθέσεις, συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις, παρά το ότι στο Παριόλι κατοικεί ένα μικρό μόνο ποσοστό των Μουσουλμάνων της Ρώμης.
Ανέγερση
Το Τζαμί της Ρώμης ιδρύθηκε από τον εξόριστο τότε πρίγκιπα Μουχαμάντ Χασάν του Αφγανιστάν και τη σύζυγό του πριγκίπισσα Ραζία. Η ανέγερση του χρηματοδοτήθηκε από τον βασιλέα Φαϊζάλ της Σαουδικής Αραβίας και από μερικά άλλα μουσουλμανικά κράτη, μεταξύ των οποίων και το Μπανγκλαντές του τότε προέδρου Χουσαΐν Μουχάμαντ Ερσάντ. Σχεδιαστές και επικεφαλής του προγράμματος κατασκευής ήταν οι αρχιτέκτονες Πάολο Πορτογκέζι, Βιττόριο Τζιλιόττι και Σαμί Μουσαουί.
Το δημοτικό συμβούλιο της Ρώμης δώρισε το οικόπεδο για την ανέγερση του τζαμιού το 1974, αλλά ο θεμέλιος λίθος μπήκε μόλις το 1984 με την παρουσία του τότε Προέδρου της ΙταλίαςΣάντρο Περτίνι. Τα εγκαίνια του τζαμιού έγιναν στις 21 Ιουνίου1995.
Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις στην ανέγερση του τζαμιού, αλλά κατά μεγάλο μέρος κόπασαν όταν ο ίδιος ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ έδωσε την ευλογία του για αυτή και παρέστη στην τελετή των εγκαινίων του. Διαπραγματεύσεις υπήρξαν για το μεγάλου από πλευράς συμβολισμού θέματος του ύψους του μιναρέ και τού πόσο αυτός θα κυριαρχούσε στον ορίζοντα της Ρώμης. Τελικώς συμφωνήθηκε να μειωθεί ελαφρώς το ύψος του μιναρέ, ώστε η κορυφή του να βρίσκεται μόλις 1 μέτρο χαμηλότερα από την κορυφή του τρούλου της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου του Βατικανού.
Αρχιτεκτονική
Το κτίσμα δημιουργήθηκε με την πρόθεση να ταιριάζει με την περιβάλλουσα άκτιστη έκταση πρασίνου. Ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του χαρακτηρίζεται από την ανάμιξη σύγχρονου δομικού σχεδιασμού και πανταχού παρουσών καμπυλών. Οι φωτοσκιάσεις που δημιουργούνται αποσκοπούν στο να δημιουργήσουν ένα κλίμα διαλογισμού, ενώ η επιλογή των υλικών, όπως του τραβερτίνη και του τούβλουcotto, ανακαλεί παραδοσιακά αρχιτεκτονήματα της περιοχής της Ρώμης. Η διακόσμηση του εσωτερικού αποτελείται κυρίως από επισμαλτωμένα πλακίδια με ανοικτά χρώματα, με το επαναλαμβανόμενο θέμα από το Κοράνιο «ο Θεός είναι Φως», το οποίο προκάλεσε κάποιες αντιδικίες.
Η κυρίως αίθουσα του τζαμιού
Οι εσωτερικοί χώροι είναι επιπλέον διακοσμημένοι με ψηφιδωτά, που δημιουργούν ένα πρόσθετο οπτικό αποτέλεσμα, ενώ το δάπεδο είναι καλυμμένο με τεράστια περσικά χαλιά που φέρουν γεωμετρικά σχέδια. Η κυρίως αίθουσα προσευχής μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 2.500 πιστούς. Οι κολόνες στο σχήμα της φοινικιάς συμβολίζουν τον σύνδεσμο ανάμεσα στον Αλλάχ και στον κάθε έναν πιστό χωριστά. Στο επάνω μέρος της υπάρχουν επιμήκεις γυναικωνίτες και το σύνολο επιστεγάζεται από έναν κεντρικό θόλο με διάμετρο μεγαλύτερη των 20 μέτρων, ο οποίος περιβάλλεται από 16 μικρότερους θόλους. Το συγκρότημα περιλαμβάνει επίσης μια επιμορφωτική πτέρυγα με αίθουσα διδασκαλίας και βιβλιοθήκη, ένα συνεδριακό κέντρο με μεγάλο αμφιθέατρο, και έναν χώρο εκθέσεων.
Παραπομπές
↑Stefan Grundmann (1996). The Architecture of Rome. Edition Axel Menges. σελ. 384. ISBN978-3930698608.
↑Maggi, Marco Casamonti & Alessandra Coppa (2002). The Mosque of Rome: Paolo Portoghesi. Μιλάνο: F. Motta. ISBN88-7179-375-7.
Βιβλιογραφία
Coppa, Alessandra: La moschea di Roma di Paolo Portoghesi, Federico Motta Editore, 2003, ISBN 88-7179-375-7
