Μετά τον πόλεμο συνέχισε να είναι μια επιτυχημένη συγγραφέας. Αρχικά εστίασε στις εμπειρίες της στον καιρό του πολέμου (Καπνός πάνω από το Μπίρκεναου, Łączy nas gniew, Niewinni w Norymberdze), αλλά με τον καιρό άρχισε επίσης να δημοσιεύει μυθιστορήματα για εφήβους. Το πιο γνωστό της μυθιστόρημα, Czarne Stopy («Μαύρα Πόδια», δημοσιεύτηκε το 1960), για τους Πολωνούς προσκόπους, έγινε αργότερα ταινία το 1986 (πρεμιέρα το 1987) από τον Βαλντέμαρ Ποντγκούρσκι. Το 1973 κυκλοφόρησε η συνέχεια του μυθιστορήματος, Nowy ślad Czarnych Stóp («Νέο ίχνος των Μαύρων Ποδιών»). Τα μυθιστορήματά της Μαύρα Πόδια και Καπνός πάνω από το Μπίρκεναου διαβάζονται υποχρεωτικά στα πολωνικά σχολεία.[12][16] Το μυθιστόρημά της το 1972 Niewinni w Norymberdze (Οι αθώοι στη Νυρεμβέργη) εξιστόρησε τις εμπειρίες της στη Δίκη της Νυρεμβέργης.[17]
Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, όπως αγγλικά και γαλλικά.[18]
Το 1946 παντρεύτηκε τον Βίτολντ Βισκιέφσκι, τον οποίο είχε γνώρισε νωρίτερα στο Οσφιέντσιμ. Είχαν δύο γιους: τον Βίτολντ και τον Τζακ. Η Σεβερίνα Σμαγκλέφσκα πέθανε στις 7 Ιουλίου 1992 στη Βαρσοβία και ενταφιάστηκε στο Κοιμητήριο του Μπρούντνο.[11]
Βραβείο 1ης τάξης του Υπουργού Πολιτισμού και Τεχνών για ολόκληρο το λογοτεχνικό έργο, συμπεριλαμβανομένων ειδικότερα των «Dymy nad Birkenau» και «Niewinni w Norymberdze» (1973)
↑Jacek Lachendro, Ucieczki więźniów KL Auschwitz w czasie marszu śmierci. Pomoc mieszkańców Śląska dla uciekinierów. In: "Kierunek Loslau. Marsz ewakuacyjny więźniów oświęcimskich w styczniu 1945 roku", Wodzisław Śląski 2016