Ο Ρόμπερτ Μενάσε (γερμανικά: Robert Menasse) είναι ένας Αυστριακός συγγραφέας, γεννημένος στις 21 Ιουνίου 1954 στη Βιέννη. [21][22]
Σπούδασε στη Βιέννη, το Σάλτσμπουργκ και τη Μεσσήνη γερμανική φιλολογία, φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες και, το 1976, υπήρξε συνιδρυτής του βιεννέζικου φοιτητικού περιοδικού «Κεντρικό όργανο γύρω από τη διάχυση Γερμανιστών».[23][24][25] Έλαβε το διδακτορικό του το 1980 έχοντας συγγράψει το έργο «Ο τύπος του αουτσάιντερ στο λογοτεχνικό κόσμο. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Χέρμαν Σρούρερ».[26][27]
Μεταξύ του 1981 και του 1988 ο Μενάσε εργάστηκε ως λέκτορας στο Ινστιτούτο Λογοτεχνικής Θεωρίας του Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο της Βραζιλίας.[28][29] Συνέχισε την καριέρα του ως ανεξάρτητος αρθρογράφος, σχολιαστής και μεταφραστής μυθιστορημάτων από τα πορτογαλικά στα γερμανικά.[30][31]
Το πρώτο του μυθιστόρημα «Αισθησιακή βεβαιότητα», που δημοσιεύθηκε το 1988, αποτελεί μια ημιαυτοβιογραφική ιστορία Αυστριακών που ζουν εξόριστοι στη Βραζιλία.[32][33] Το περιοδικό «Λιτερατούρ ουντ Κριτίκ» δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα το 1989.[34][35] Μετέπειτα μυθιστορήματά του ήταν το «Φτερά από πέτρα» (1991, ISBN 0-7145-4295-4), το «Ανάστροφη ώθηση» (1995) και το «Η απέλαση από την κόλαση» (2001).[36][37] Το 1990 ο Ρόμπερτ Μενάσε ήταν ο πρώτος συγγραφέας που τιμήθηκε με το Βραβείο Χάιμιτο φον Ντότερερ.[38] Μετά την επιστροφή του στην Ευρώπη από τη Βραζιλία, έζησε κυρίως στις πόλεις του Βερολίνου, της Βιέννης και του Άμστερνταμ.[39][40] Σήμερα ζει στη Βιέννη μαζί με την οικογένειά του.
Το γλωσσικό ύφος του Μενάσε είναι μερικές φορές παιχνιδιάρικο και άλλες φορές διακριτικά σαρκαστικό.[41] Επαναλαμβανόμενα θέματα στα μυθιστορήματά του είναι η μοναξιά και η αποξένωση εντός των ανθρώπινων σχέσεων. Στα έργα του επικρίνει συχνά τη λανθάνουσα μορφή του αντισημιτισμού, που εξακολουθεί να είναι διαδεδομένη στο γερμανόφωνο κόσμο ακόμη και σήμερα.[42][43]
Ο Ρόμπερτ Μενάσε έχει επίσης γράψει ορισμένα δοκίμια για την Αυστρία (ειδικά για την αυστριακή εθνική ταυτότητα και ιστορία), όπως το «Γη χωρίς ακίνητα» (1992).[44][45] Έχει γράψει ακόμη και σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επικρίνοντας τάσεις επανεθνικοποίησης (ειδικά στη Γερμανία, αλλά και αλλού) και αντιευρωπαϊκά κινήματα.[46][47] Από το 2011 ο Μενάσε έχει υπό την επιμέλειά του ένα συγγραφικό πρόγραμμα σε ένα παγκόσμιο ίδρυμα στη Σρι Λάνκα.[48]
Έπαθλα και υποτροφίες
1987 Κρατική υποτροφία του Γερμανικού Υπουργείου Παιδείας και Τέχνης της Λογοτεχνίας
1989 Βραβείο προώθησης της πόλης της Βιέννης για τη λογοτεχνία
Με τα χρήματα που απέκτησε από το αυστριακό κρατικό βραβείο πολιτιστικής δημοσιογραφίας, ίδρυσε το 2000, το Βραβείο Τζιν Αμέρι για τη συγγραφή δοκιμίων.[55][56]
↑«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
↑«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
↑Reverberations of Nazi Violence in Germany and Beyond, Stephanie Bird, Mary Fulbrook, Julia Wagner, Christiane Wienand. Bloomsbury Publishing, 2016. ISBN 1474241875
↑«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2016.More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
