Ο Πραγιούθ Τσαν-ότσα (Prayuth Chan-ocha, στα ταϊλανδέζικα: ประยุทธ์ จันทร์โอชา, γενν. στις 21 Μαρτίου 1954) είναι αξιωματικός του στρατού από την Ταϊλάνδη, τραγουδοποιός[2] και ήταν επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας που κυβέρνησε τη χώρα. Υπηρέτησε ως πρωθυπουργός από το 2014 έως το 2023. Από τον Οκτώβριο του 2010 ήταν διοικητής του Βασιλικού Στρατού.[3][4][5] Στις 22 Μαΐου 2014 προέβη σε στρατιωτικό πραξικόπημα και ανέτρεψε την υπηρεσιακή κυβέρνηση. Έκτοτε άσκησε την εκτελεστική εξουσία, ως επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου για την Ειρήνη και την Τάξη.
Θεωρείται εκπρόσωπος του σκληροπυρηνικού πυρήνα του στρατεύματος και ήταν ένας από τους κύριους οργανωτές των διώξεων από τον στρατό εναντίον των υποστηρικτών της αντιπολίτευσης το 2009 και το 2010 (οι διαδηλωτές έμειναν γνωστοί ως "Κόκκινα Πουκάμισα").[6][7]
Κατά την πολιτική κρίση του 2013-14 ο Πραγιούθ ισχυρίστηκε ότι ο στρατός ήταν ουδέτερος.[8]
Έπειτα από τις βίαιες επιθέσεις με στόχο τους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές, ο Πραγιούθ κήρυξε τον στρατιωτικό νόμο στις 20 Μαΐου 2014 και αυτοανακηρύχθηκε "επικεφαλής της Διοίκησης για τη Διατήρηση της Ειρήνης και της Τάξης". Παρότι επέμεινε ότι ο διορισμός του δεν ήταν πραξικόπημα και ότι η υπηρεσιακή κυβέρνηση θα συνέχιζε το έργο της,[9] ο Πραγιούθ ξεκίνησε πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησης στις 22 Μαΐου 2014. Τέθηκε επικεφαλής της χούντας, που αποκαλείται Εθνικό Συμβούλιο για την Ειρήνη και την Τάξη.[10]
Ο Τσαν-ότσα διορίστηκε ως πρωθυπουργός στις 21 Αυγούστου 2014 από το Κοινοβούλιο, το οποίο ελέγχεται από τη χούντα και αποτελείται ως επί το πλείστον από αστυνομικούς και στρατιωτικούς.[11] Λίγες ημέρες αργότερα ο διορισμός του εγκρίθηκε και από τον Βασιλιά.
Έπειτα από τη διενέργεια εκλογών το 2019 εξελέγη πρωθυπουργός από το νέο κοινοβούλιο στις 5 Ιουνίου 2019.[12]
Στις 4 Σεπτεμβρίου 2021 επέζησε πρότασης δυσπιστίας, η οποία απορρίφθηκε με 264 κατά της πρότασης και 208 υπέρ.[13]
To 2022 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ταϊλάνδης ανέστειλε τα καθήκοντα του έως τον Σεπτέμβριο, ενόψει της έρευνας για το εάν είχε υπερβεί τα όρια της θητείας του ως πρωθυπουργού.[14] Υπηρεσιακός πρωθυπουργός ανέλαβε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Πραουίτ Γουονγκσουγουάν.[15]
Παραπομπές