Στο ΔΝΤ προσχώρησε το 1982. Διετέλεσε επικεφαλής των αποστολών του Ταμείου που διαπραγματεύτηκαν τις συμφωνίες με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, την Ισλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα. Διηύθυνε τις αποστολές στην Ελλάδα και επέβλεπε το έργο των άλλων ομάδων της χώρας, ιδίως για τις χώρες που χρησιμοποιούν τους οικονομικούς πόρους του Ταμείου στο πλαίσιο συμφωνιών για την αναδιοργάνωση των χρεών τους. Συνταξιοδοτήθηκε το 2020.
Βιογραφία
Αποστολές στην Ανατολική Ευρώπη
Πριν την ανάμειξή του στην ευρωαπαϊκή οικονομική κρίση του 2009-2010, ο Τόμσεν εργάστηκε επί οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.[1] Έχει διατελέσει: εκπρόσωπος του Ταμείου στο Βελιγράδι (1990-1991), επικεφαλής των αποστολών του Ταμείου στην Σλοβενία και την Βόρεια Μακεδονία (1992-1996), επικεφαλής της αποστολής στη Ρουμανία (1996-1998), εκπρόσωπος του τμήματος του ΔΝΤ για την Ρωσία (1998-2004), και επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ για την Ρωσία (2004-2010) και την Πολωνία (2007-2010).
Ευρωπαϊκή κρίση χρέους
Κατά το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους το 2009, ο Τόμσεν ήταν στην θέση του αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ. Το 2014 ανέλαβε διευθυντής του ίδιου τμήματος.
Κατά την περίοδο αυτή, συνεργάστηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την αναδιοργάνωση του χρέους της Ισλανδίας, της Ελλάδας και της Πορτογαλίας. Οι συχνές επισκέψεις του στην Αθήνα και το αυστηρό του ύφος τον έκαναν μισητό σε μεγάλο μέρος του ελληνικού Τύπου και της ελληνικής πολιτικής σκηνής.[2][3]
Για την διαχείριση του ελληνικού χρέους, έχει επικριθεί πως, σε συνεργασία με την Ντέλια Βελκουλέσκου, προσπάθησε να οδηγήσει εσκεμμένα την Ελλάδα στην χρεοκοπία προκειμένου να αναγκάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να στηρίξει οικονομικά την χώρα, αλλά και για να αναγκάσει την Ελλάδα να λάβει τα μέτρα λιτότητας που πρότεινε το ΔΝΤ.[4] Έχει επίσης κατηγορηθεί για «πνεύμα εφησυχασμού» στην διαχείριση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, «αποτυχία εντοπισμού της συσσώρευσης τρωτών σημείων» και αδιαφάνεια, ακόμα και στους εσωτερικούς κύκλους του ΔΝΤ.[5][6]
Ο ίδιος έχει υποστηρίξει ότι, εξαιτίας της έλλειψης ευρείας πολιτικής βούλησης για περισσότερο δημόσιο καταμερισμό κινδύνων στην Ευρώπη, «η σταθερότητα της Ζώνης του Ευρώ — η ευαισθησία της σε κραδασμούς — θα εξακολουθεί να εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από πολιτικές δράσεις σε εθνικό επίπεδο, ιδίως από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για αύξηση της παραγωγικότητας και οικονομικές πολιτικές που στοχεύουν στην διασφάλιση της απαραίτητου δημοσιονομικού χώρου».[7]
Αποχώρηση από την ενεργό δράση
Ο Τόμσεν συνταξιοδοτήθηκε από την θέση του ως διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ τον Ιούλιο του 2020.[8]