8o Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων
Διοργανώτρια πόλη	Βρυξέλλες, Βέλγιο
Ημερομηνία(ες)	24–25 Ιουλίου[1][2][3][4]
Κύριο στάδιο	Στάδιο Χέιζελ
Επίπεδο	Ανώτερο
Είδος	Ανοιχτός Στίβος
Μετέχουσες χώρες	11[2][5]
Αγωνίσματα	19[1][2][3][4]
Ρεκόρ	4[2] Ρεκόρ πρωταθλήματος
← 1952 Κοπεγχάγη Τίλμπουρχ 1954 → Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Ενόπλων 1953 ήταν η 8η^[6] διοργάνωση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου Ενόπλων, που διεξήχθη υπό την εποπτεία του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM). Η διοργάνωση πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Χέιζελ, στις Βρυξέλλες μεταξύ 24 και 25 Ιουλίου του 1953.^[1][2][3][4]

Στο πρωτάθλημα διεξήχθησαν 19 αγωνίσματα και έλαβαν μέρος αθλητές από 11 χώρες-μέλη του ΣΙΣΜ.^[1][2][5] Κατά τη διάρκεια των αγώνων καταρρίφθηκαν 4 ρεκόρ πρωταθλήματος.^[2]

Στον πίνακα των μεταλλίων στην πρώτη θέση κυριάρχησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με 7 χρυσά μετάλλια και 15 συνολικά.^[1][2][3][4] Το Βέλγιο κέρδισε τη δεύτερη θέση με 3 χρυσά μετάλλια και 9 συνολικά.^[1][2][3][4] Την τρίτη θέση κατέκτησε η Τουρκία με 3 χρυσά μετάλλια και 5 συνολικά.^[1][2][3][4] Στην επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών αναδείχθηκε πρωταθλήτρια με 116 βαθμούς.^[3][4] Τη δεύτερη θέση κατέλαβε το Βέλγιο με 82 βαθμούς και την τρίτη η Ελλάδα με 64 βαθμούς.^[3][4]

1951 | 1952 | 1953 | 1954 | 1955

Αγώνισμα	Χρυσό		Αργυρό		Χάλκινο
Αγωνίσματα πίστας και δρόμου
100 μέτρα[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Ραλφ Μπάτλερ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	10.8	Γκαστόν Ομπονουάν Γαλλία (FRA)	10.9	Άμπε Μπάτλερ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	11.0
200 μέτρα[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Γουίλμπουρ Κάνινγκχαμ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	21.5 ΡΠ	Άντ φαν Χάρντεβελντ Ολλανδία (NED)	22.2	Ζαν-Πιερ Γκιγιόν Γαλλία (FRA)	22.4
400 μέτρα[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Γουίλμπουρ Κάνινγκχαμ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	46.9 ΡΠ	Βασίλης Σύλλης Ελλάδα	48.2 ΕΡ	Οκτάβ Χάουσταντ Γαλλία (FRA)	48.7
800 μέτρα[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Εκρέμ Κοτσάκ Τουρκία (TUR)	1:52.1 ΡΠ, ΕΡ	Βαγγέλης Δεπάστας Ελλάδα	1:52.5 ΕΡ	Μουσκάτο Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	1:54.1
1500 μέτρα[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Καχίτ Ονέλ Τουρκία (TUR)	3:54.4	Μπαγιό Βέλγιο (BEL)	3:58.8	Γκόβερς Ολλανδία (NED)	3:59.2
5000 μέτρα[1][2] λεπτομέρειες[4]	Αχμέντ Λαμπιντί Γαλλία (FRA)	15:16.4	Λουίς Γκαρθία Ισπανία (ESP)	15:30.0	Χουσεΐν Τόπσακαλ Τουρκία (TUR)	15:32.2
110 μέτρα εμπόδια[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Γουίλιαμ Γουίλις Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	15.2	Πάρλεβλιετ Ολλανδία (NED)	15.4	Παλμιέρι Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	15.9
400 μέτρα εμπόδια[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Φάρελ Τέρνερ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	54.5	Ντιρκ Στόκλετ Βέλγιο (BEL)	55.3	Μαρσέλ Ντίτς Βέλγιο (BEL)	55.0
3000 μέτρα στιπλ[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Αμπντουλάχ Κιουκπινάρ Τουρκία (TUR)	9:17.8	Ροζέ Ντεβέρ Βέλγιο (BEL)	9:35.0	Γεώργιος Παπαβασιλείου Ελλάδα	9:37.6
4 × 100 μέτρα σκυταλοδρομία[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Ηνωμένες Πολιτείες	42.1 ΡΠ	Γαλλία Γκαστόν Ομπονουάν Ρούτι Μενέ Ζαν-Πιερ Γκιγιόν	42.8	Ελλάδα	43.0
4 × 400 μέτρα σκυταλοδρομία[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Ηνωμένες Πολιτείες	3:16.4	Ελλάδα	3:19.4 ΕΡ	Βέλγιο	3:20.2
Αγωνίσματα αλμάτων και ρίψεων
Άλμα εις ύψος[1][2] λεπτομέρειες[3]	Ζακ Ντελελιέν Βέλγιο (BEL)	1,94 μ.	Βάλτερ Χέρσενς Βέλγιο (BEL)	1,90 μ.	Ιάκωβος Μπισκίνης Ελλάδα	1,85 μ.
Άλμα επί κοντώ[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Γεώργιος Ρουμπάνης Ελλάδα	4,20 μ.	Ντικ Κόλεμαν Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	4,20 μ.	Ρήγας Ευσταθιάδης Ελλάδα	4,20 μ.
Άλμα εις μήκος[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Γκαστόν Ομπονουάν Γαλλία (FRA)	7,03 μ.	Μπέιλι Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	6,80 μ.	Τζιαμ Πιέρο Ντρουέτο Ιταλία (ITA)	6,76 μ.
Άλμα εις τριπλούν[1][2] λεπτομέρειες[3][4]	Βάλτερ Χέρσενς Βέλγιο (BEL)	14,79 μ. ΕΡ	Βασίλης Σακελλαράκης Ελλάδα	13,94 μ.	Αναστάσιος Ντόντος Ελλάδα	13,83 μ. (ή 13,85 μ.)
Σφαιροβολία[1][2] λεπτομέρειες	Εντουάρ Βαντεζάντ Βέλγιο (BEL)	14,82 μ.	Σίλντς Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	14,65 μ.	Νουρί Τουράν Τουρκία (TUR)	13,77 μ.
Δισκοβολία[1][3] λεπτομέρειες[4]	Τζουζέπε Τόζι Ιταλία (ITA)	49,56 μ. (ή 49,76 μ.)	Ντουάν Τέιλορ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	48,31 μ.	Φοντάνα Ντάλα Ιταλία (ITA)	44,75 μ.
Ακοντισμός[1][2] λεπτομέρειες	Βικτόρ Μανγκουέλε Βελγικό Κονγκό	62,55 μ.	Ουσμάν Λι Γαλλία (FRA)	59,86 μ.	Καμπούντι Βελγικό Κονγκό	57,93 μ.
Σφυροβολία[1][2] λεπτομέρειες	Ρουτζέρο Καστανιέτι Ιταλία (ITA)	48,71 μ.	Βαλέντε Ιταλία (ITA)	48,37 μ.	Ντουάν Τέιλορ Ηνωμένες Πολιτείες (USA)	44,58 μ.
ΠΡ παγκόσμιο ρεκόρ | ΡΗ ρεκόρ ηπείρου (Ασίας, Αφρικής, Βόρειας Αμερικής, Νότιας Αμερικής, Ευρώπης και Ωκεανίας) | ΡΠ ρεκόρ πρωταθλήματος | ΡΑ ρεκόρ αγώνων | ΕΡ εθνικό ρεκόρ | ΟΡ Ολυμπιακό ρεκόρ | ΠΚ προσωπικό καλύτερο | ΚΠ καλύτερο περιόδου | ΕΚΑ ευρωπαίος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο) | ΠΚΑ παγκόσμιος κορυφαίος αθλητής (σε μια δεδομένη περίοδο)

      Διοργανώτρια χώρα

Θέση	Χώρα	Χρυσά	Αργυρά	Χάλκινα	Σύνολο
1	Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες	7	4	4	15
2	Βέλγιο ! Βέλγιο	3	4	2	9
3	Τουρκία ! Τουρκία	3	0	2	5
4	Γαλλία ! Γαλλία	2	3	2	7
5	Ιταλία ! Ιταλία	2	1	2	5
6	Βασίλειο της Ελλάδας ! Ελλάδα	1	4	5	10
7	Βελγικό Κονγκό ! Βελγικό Κονγκό	1	0	1	2
8	Ολλανδία ! Ολλανδία	0	2	1	3
9	Ισπανία ! Ισπανία	0	1	0	1
Σύνολο (9 χώρες)		19	19	19	57

Η επίσημη βαθμολογία που δημοσιεύθηκε ήταν:^[3][4]

Θέση	Χώρα	Βαθμοί
1	Ηνωμένες Πολιτείες ! Ηνωμένες Πολιτείες	116
2	Βέλγιο ! Βέλγιο	82
3	Βασίλειο της Ελλάδας ! Ελλάδα	64
4	Γαλλία ! Γαλλία	60
5	Ιταλία ! Ιταλία	36
6	Τουρκία ! Τουρκία	31
7	Βελγικό Κονγκό ! Βελγικό Κονγκό	23
8	Ολλανδία ! Ολλανδία	;
9	Δανία ! Δανία	;
	Ισπανία ! Ισπανία	;
	Λουξεμβούργο ! Λουξεμβούργο	;

Στο πρωτάθλημα αγωνίστηκαν αθλητές από 11^[2] χώρες-μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Στρατιωτικού Αθλητισμού (CISM).^[5]