Ο Ουμπέρτο Μπόσι (ιταλικά: Umberto Bossi) (γεννημένος στις 19 Σεπτεμβρίου1941) είναι Ιταλόςπολιτικός και πρώην ηγέτης της Λέγκας του Βορρά, ενός κόμματος που επιδιώκει την αυτονομία ή την ανεξαρτησία της Βόρειας Ιταλίας ή της Παδανίας. Είναι παντρεμένος με τη Σικελή Μανουέλα Μαρόνε [2] και έχει τέσσερις γιους (εκ των οποίων ο ένας ήταν από την πρώτη του σύζυγο).
Μετά το θάνατο του Σαλβαντόρι σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το καλοκαίρι του 1980, ο Μπόσι άρχισε να εστιάζει περισσότερο στη Λομβαρδία. Μετά από δύο χρόνια, γεννήθηκε η αυτόνομη Λέγκα της Λομπαρντία.
Η Λέγκα της Λομπάρντια θα αναζητούσε αργότερα συμμαχίες με παρόμοια κινήματα στο Βένετο και στο Πιεμόντε, σχηματίζοντας τη Λέγκα του Βορρά, της οποίας ήταν ο ομοσπονδιακός γραμματέας μέχρι τις 5 Απριλίου 2012. Έγινε ο αδιαμφισβήτητος και αδιαμφισβήτητος αρχηγός του κόμματος, θέση που διατήρησε μέχρι το 2012, ακόμη και μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό. Αυτή τη στιγμή είναι ο ομοσπονδιακός πρόεδρος της Λέγκας, ένας τιμητικός τίτλος χωρίς πραγματική εξουσία, και προσπαθεί να ανακτήσει την ηγεσία του κινήματος που ίδρυσε.
Όταν αποκαλύφθηκαν τα σκάνδαλα της Τανγκεντόπολης από το 1992 και μετά, ο Μπόσι οδήγησε το κόμμα, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον νέο άνθρωπο στην πολιτική, και ξεκίνησε να σαρώσει τη διαφθορά και την ανικανότητα. Ο ίδιος ο Μπόσι έλαβε ποινή φυλάκισης οκτώ μηνών με αναστολή, μαζί με τον ταμία της Βόρειας Λίγκας την εποχή των γεγονότων, Αλεσάντρο Πατέλι, για δωροδοκία 200 εκατομμυρίων λιρών σε μια δίκη που επίσης καταδίκασε πολλούς από τους πολιτικούς στους οποίους επιτέθηκε συστηματικά, όπως π.χ. Μπετίνο Κράξι, Αρνάλντο Φορλάνι και άλλοι.[3] Η ποινή του Μπόσι επικυρώθηκε στην έφεση.[4]
Το 1998, ο Μπόσι καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με αναστολή για υποκίνηση βίας, αφού είπε την ακόλουθη φράση σε μια συνάντηση της Λέγκας του Βορρά: «Πρέπει να κυνηγήσουμε αυτούς τους ρατσιστές [νεοφασίστες] και αν μας πάρουν ψήφους, τότε ας χτενίσουμε την περιοχή σπίτι-σπίτι, γιατί τους φασίστες τους διώξαμε μια φορά πριν μετά τον πόλεμο».[5]
Ενώ ήταν υπουργός Μεταρρυθμίσεων το 2003 ο Μπόσι διέταξε το Πολεμικό Ναυτικό να πυροβολήσει τις βάρκες που κρατούσαν παράνομους μετανάστες, δηλώνοντας: «Μετά τη δεύτερη ή την τρίτη προειδοποίηση, χτυπήστε… βάζουμε το κανόνι».[6]
Ο Μπόσι ήταν επικριτικός απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κάποτε την περιέγραψε ως «φωλιά κομμουνιστών τραπεζιτών».[7]
Θεσμική εμπειρία
Ο Μπόσι (στα αριστερά) με τους Roberto Calderoli, Rosy Mauro, Roberto Cota και Federico Bricolo
Ήταν καθοριστικός για την απροσδόκητη νίκη του συνασπισμού του Σίλβιο Μπερλουσκόνι το 1994, αλλά έσπασε τη συμμαχία μετά από λίγους μήνες, με το πρώτο υπουργικό συμβούλιο του Μπερλουσκόνι να καταρρέει πριν από τα Χριστούγεννα του 1994.
Ο Μπόσι συμφώνησε να επιστρέψει σε μια συμμαχία με τον Μπερλουσκόνι, η οποία τελικά οδήγησε στην (αυτή τη φορά, εύκολα προβλεπόμενη) εκλογική νίκη του 2001.
Στη συνέχεια υπηρέτησε στο δεύτερο υπουργικό συμβούλιο του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ως υπουργός Μεταρρυθμίσεων. Ωστόσο, αφού υπέστη εγκεφαλικό στις 11 Μαρτίου 2004, το οποίο προκάλεσε σοβαρή βλάβη στην ομιλία του, παραιτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2004 για να πάρει θέση ως μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου συμμετείχε στο 9 τοις εκατό των συνόδων ολομέλειας στο την τελευταία του εντολή. [8] Ο Μπόσι αργότερα επέστρεψε σιγά σιγά στην ενεργό πολιτική.
Επιστροφή στην πολιτική δραστηριότητα
Στις 11 Ιανουαρίου 2005, ο Μπόσι εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή στο τελευταίο σπίτι του Λομβαρδού φεντεραλιστή πολιτικού Carlo Cattaneo στο Λουγκάνο μετά από 306 ημέρες από το ατύχημα. Εκείνη την ημέρα, συνάντησε τον Υπουργό Οικονομίας Τζούλιο Τρεμόντι (Forza Italia) με τον οποίο συνέταξε την πολιτική συμφωνία που ονομάζεται «Συμμαχία του Βορρά» (Asse del Nord). Συνάντησε επίσης έναν εκπρόσωπο της Lega dei Ticinesi, ενός ελβετικού τοπικιστικού κινήματος με επικεφαλής τον επιχειρηματία του Λουγκανέζου Giuliano Bignasca . Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Μπόσι μίλησε κατά της «Ευρώπης των Μασόνων».
Κατά τις εθνικές εκλογές του 2006 υπέγραψε πολιτική συμφωνία με το Κίνημα για την Αυτονομία, με επικεφαλής τον Σικελό πολιτικό Ραφαέλε Λομπάρντο.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2006, επέστρεψε στη Βενετία για τη δέκατη επέτειο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας της Παντάνια. Δήλωσε ότι η Βουλή του Βορρά πρέπει να ανοίξει ξανά.
Στις 2 Φεβρουαρίου 2007, στη Βιτσέντζα, άνοιξε επίσημα την πρώτη μηνιαία συνεδρίαση του Κοινοβουλίου του Βορρά. Ωστόσο ο Μπόσι και η Λέγκα του Βορρά έχουν πλέον εγκαταλείψει την ιδέα της ανεξαρτησίας για την Παντάνια, που προτάθηκε το 1996.
Τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Μπόσι αποδέχτηκε μια πρόσκληση του πατέρα Florian Abrahamowicz για τον εορτασμό της Θείας Λειτουργίας της Τριεντίνου και είπε ότι υπήρχαν συγγένειες μεταξύ της Λέγκας και των οπαδών του Αρχιεπισκόπου Marcel Lefebvre .[9] Ο πατέρας Abrahamowicz θεωρείται ανεπίσημος ιερέας του κόμματος. [10]
Τέταρτη κυβέρνηση Μπερλουσκόνι
Στις 8 Μαΐου 2008, έγινε ξανά υπουργός Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων, στην τέταρτη κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι . Διατήρησε τη θέση μέχρι τις 16 Νοεμβρίου 2011.
Παραίτηση από ηγέτης της Λέγκας του Βορρά
Στις 5 Απριλίου 2012, όταν κυκλοφόρησε η είδηση για μια υποτιθέμενη ιδιοποίηση κεφαλαίων του κόμματος για τις ιδιωτικές υποθέσεις της οικογένειάς του, ο Ουμπέρτο Μπόσι παραιτήθηκε από ομοσπονδιακός γραμματέας της Λέγκας του Βορρά.[11] Οι Ιταλοί εισαγγελείς ισχυρίστηκαν ότι ο Μπόσι χρησιμοποίησε τα χρήματα που προορίζονταν για το κόμμα του για ανακαινίσεις του σπιτιού του και για χάρες για την οικογένειά του. [12] Μετά την παραίτηση, η Λέγκα του Βορρά του έδωσε αμέσως την τιμητική θέση του Προέδρου του κόμματος.[7] Η ηγεσία της Λέγκας του Βορρά ανατέθηκε αρχικά σε μια λεγόμενη «τριάδα» που απαρτιζόταν από τους Ρομπέρτο Μαρόνι, Roberto Calderoli και Manuela Dal Lago. Στις 7 Δεκεμβρίου 2013 ο Ματέο Σαλβίνι ανέλαβε επίσημος ηγέτης του κόμματος.[13]
Με απόφαση του Αυγούστου 2019, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αποφάσισε (όπως αναφέρει το Reuters) «ότι η υπόθεση εναντίον του πρώην αρχηγού της Λέγκας Ουμπέρτο Μπόσι και του πρώην ταμία του κόμματός του είχε λήξει λόγω παραγραφής, αλλά η κατάσχεση των κεφαλαίων παρέμενε στη θέση".[14] Η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2019 μετά από απόφαση του Εφετείου της 26ης Νοεμβρίου 2018 και την αρχική απόφαση της 24ης Ιουλίου 2017, σχετικά με τις οικονομικές καταστάσεις του κόμματος του 2009 και του 2010. [15]
↑«Sez. FERIALE PENALE, Sentenza n. 44878 del 05/11/2019 (ECLI:IT:CASS:2019:44878PEN), udienza del 06/08/2019, Presidente IZZO FAUSTO Relatore MESSINI D'AGOSTINI PIERO»(PDF) (στα Ιταλικά). 5 Νοεμβρίου 2019. Annulla senza rinvio agli effetti penali la sentenza impugnata nei confronti di Bossi Umberto e Belsito Francesco in ordine ai reati loro ascritti ai capi b) e c) perché estinti per prescrizione, nonché in ordine alla disposta confisca per equivalente, che elimina, ferma restando la statuizione della stessa sentenza sulla confisca diretta. Rigetta i ricorsi di Bossi Umberto e Belsito Francesco agli effetti civili in relazione ai reati di cui ai capi b) e c).
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Umberto Bossi στο Wikimedia Commons
