Η Οικογένεια Πέρσι είναι ισχυρή οικογένεια του Μεσαίωνα στην βόρεια Αγγλία με καταγωγή από τον Γουίλιαμ ντε Πέρσι (πέθανε το 1096) έναν Νορμανδό που έφτασε στην Αγγλία στις αρχές Δεκεμβρίου 1067 μαζί με τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή, δημιούργησε την πρώτη κληρονομική βαρονία του Τοφλιφ στην Γιορκσάιρ και έκτισε ξανά το κάστρο της Γιορκ.[1] Το όνομα προέρχεται από την οικία Πέρσι-αν-Αούγκ στην Νορμανδία την πατρίδα της οικογένειας την εποχή της Νορμανδικής κατάκτησης.[2] Τα μέλη τους είχαν τους τίτλους του κόμη του Νορθάμπερλαντ, του δούκα του Νορθάμπερλαντ και της βαρονίας των Πέρσι, το επώνυμο Πέρσι ξεκληρίστηκε δυο φορές από το γενεαλογικό δέντρο αλλά διασώθηκε από θηλυκές κληρονόμους. Τον 12ο αιώνα οι Πέρσι εμφανίζονται με την Αγνή ντε Πέρσι που ο σύζυγος της Ζοσλέν του Λέουβεν υιοθέτησε το επώνυμο και τον 18ο αιώνα η Ελισάβετ Σέιμουρ παντρεύτηκε τον Σερ Ούγο Σμίθσον που υιοθέτησε για δεύτερη φορά το επώνυμο και δημιούργησε το δουκάτο του Νορθάμπερλαντ.[2]
Μετά την άφιξη του στην Αγγλία ο Πέρσι ακολούθησε τον Γουλιέλμο στην «Εκστρατεία του βορρά» (1069 - 1070) και πήρε πολλές κομητείες στην Γιορκσάιρ από τον Ούγο ντ'Αβράνς. Την εποχή του Ερρίκου Β΄ της Αγγλίας η οικογένεια με τον θάνατο του τρίτου βαρόνου έμεινε με μια κληρονόμο την Αγνή ντε Πέρσι (πέθανε το 1203) με σημαντική προίκα όπως το Τοφλιφ στην Γιορκσάιρ. Η Αντελίζα του Λέουβεν χήρα δεύτερη σύζυγος του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας τακτοποίησε τον γάμο της Αγνής με τον μικρότερο ετεροθαλή αδελφό της Ζοσλέν του Λέουβεν. Με τον γάμο ο ευγενής Ζοσλέν από το Δουκάτο της Βραβάντης στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. Οι απόγονοι τους υιοθέτησαν το επώνυμο "Πέρσι" και έγιναν κόμητες του Νορθάμπερλαντ, η οικογένεια Πέρσι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Αγγλίας και της Σκωτίας, έγιναν Φύλακες των Μαρς και διαπραγματεύτηκαν όλες τις Σκωτσέζικες υποθέσεις.[3]
Πρώτη δημιουργία της κομητείας του Νορθάμπερλαντ (1377)
Τα πατρικά σύμβολα της Οικογένειας Πέρσι
Ο Χένρι Πέρσι, 1ος βαρόνος του Πέρσι αγόρασε το κάστρο του Άλνουικ από τον Αντώνιο Μπέκ, επίσκοπο του Ντάραμ (1309). Το κάστρο ιδρύθηκε στα τέλη του 11ου αιώνα από τον Ίβο Ντι Βέσι έναν Νορμανδό ευγενή από το Καλβάντος, ο απόγονος του Ίβο Τζων Ντι Βέσι διαδέχθηκε τον πατέρα του όταν πέθανε στην Γασκώνη (1253). Η περιουσία περιείχε την βαρονία του Άλνουικ και μεγάλες εκτάσεις στην Νορθάμπερλαντ και στην Γιορκσάιρ όπως το Μάλτον. Ο Ερρίκος Γ΄ της Αγγλίας πρόσφερε τις εκτάσεις του Τζων σε έναν ξένο ευγενή κάτι που ήταν μεγάλη προσβολή για την οικογένεια Ντι Βέσι. Οι εκτάσεις βρέθηκαν στην κηδεμονία του Αντωνίου Μπέκ που τις πούλησε στους Πέρσι, από τότε τα εδάφη και οι τίτλοι των Πέρσι συνδέθηκαν σταθερά με την έδρα τους στο κάστρο του Άλνουικ.
Όταν ο Χένρι Πέρσι, 2ος βαρόνος του Πέρσι πήρε δώρο από τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας τα εδάφη του Πάτρικ Δ΄ κόμη του Μαρς οι Πέρσι ενίσχυσαν το μέγεθος και τις οχυρώσεις του κάστρου. Ο Χένρι Πέρσι διορίστηκε στο βασιλικό συμβούλιο από τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας (1327) και πήρε τον Οίκο και το κάστρο του Σκίπτον, την επόμενη χρονιά ο Εδουάρδος Γ΄ του έδωσε το κάστρο και την βαρονία του Γουάρκγουορθ (1328). Ο 2ος βαρόνος συμμετείχε στην πολιορκία του Ντάνμπαρ, στην μάχη του Χάλιντον Χιλ, διορίστηκε Κοντόσταυλος στο Μπέργουικ-απόν-Τουίντ και ήταν αρχηγός της δεξιάς πτέρυγας του Αγγλικού στρατού στην νικηφόρα Μάχη του Νέβιλ. Ο γιος του Χένρι Πέρσι, 3ος βαρόνος του Πέρσι παντρεύτηκε την Μαρία του Λάνκαστερ θεία της Λευκής του Λάνκαστερ συζύγου του Ιωάννη της Γάνδης.[3] Ο γιος του τρίτου βαρόνου Χένρι Πέρσι, 1ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ πήρε τον τίτλο του κόμη του Νορθάμπερλαντ αμέσως μετά την άνοδο του Ριχάρδου Β΄ της Αγγλίας (1377). Οι πράξεις του Νορθάμπερλαντ έχουν καλύψει το μεγαλύτερο μέρος των έργων του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σχετικά με τον Ερρίκο Δ΄ της Αγγλίας. Ο 1ος κόμης του Νορθάμπερλαντ ήταν πατέρας του πιο διάσημου Πέρσι Χότσπερ. Ο Χότσπερ δεν έγινε ποτέ κόμης επειδή σκοτώθηκε στην μάχη του Σρούσμπερυ πριν τον πατέρα του, οι εκτάσεις του πρώτου κόμη και του γιου του κατασχέθηκαν από το στέμμα λόγω της επανάστασης εναντίον του Ερρίκου Δ΄.[3]
Δεύτερη δημιουργία της κομητείας του Νορθάμπερλαντ (1416)
Τα σύμβολα των Πέρσι μετά την τροποποίηση του Χένρι Πέρσι, 1ου βαρόνου του Πέρσι
Οι σημερινοί δούκες ζουν σήμερα στο κάστρο του Άλνουικ και στον Οίκο της Σιών λίγο έξω από το Λονδίνο.
Δημιουργία του δουκάτου
Ο τίτλος του κόμη δημιουργήθηκε ξανά από τον Ούγο Πέρσι, 1ο δούκα του Νορθάμπερλαντ (1714-1786) , το όνομα του ήταν Ούγος Σμίθσον και διεκδίκησε με κοινοβουλευτικό διάταγμα το επώνυμο "Πέρσι" για τον ίδιο και τους απογόνους του (1750). Ο Ούγος Σμίθσον είχε παντρευτεί (1740) την Ελισάβετ Πέρσι, δούκισσα του Νορθάμπερλαντ (1716 - 1776) κόρη του Άλγκερνον Σέιμουρ, 7ου δούκα του Σόμερσετ (1684 - 1750) που η μητέρα του Ελισάβετ Πέρσι (1667 - 1722) ήταν η τελευταία απόγονος της αρσενικής γραμμής των Πέρσι σαν μοναδικό παιδί του τελευταίου κόμη Τζόσελυν Πέρσυ. Ο Γεώργιος Β΄ της Μεγάλης Βρετανίας δημιούργησε με κοινοβουλευτικό διάταγμα για λογαριασμό του Άλγκερνον την κομητεία του Νορθάμπερλαντ (1749), ο Άλγκερνον είχε κληρονομήσει το δουκάτο του Σόμερσετ (1748) και τον τίτλο του βαρόνου του Γουάρκγουορθ. Η κομητεία πέρασε με τον θάνατο του την επόμενη χρονιά (1750) στον γαμπρό του Ούγο Σμίθσον, τον 4ο βαρονέτο.[4][5]
Οι πράξεις ήταν σκόπιμη κίνηση του βασιλιά να αναβιώσει αρχαίους τίτλους και ονόματα στον εξαντλημένο κύριο κλάδο του δουκάτου του Σόμερσετ, ο Άλγκερνον πήρε επίσης με διαφορετική διαδικασία την κομητεία του Έγκρεμοντ.[6] Το 1766 η κομητεία του Νορθάμπερλαντ αναβαθμίστηκε σε δουκάτο και ο Ούγος Πέρσι πρώην Σμίθσον πήρε τον τίτλο του πρώτου δούκα του Νορθάμπερλαντ.
Οι δούκες του Νορθάμπερλαντ
Ο πρώτος δούκας πήρε επίσης τον τίτλο του λόρδου του Λοβαίν (1784), τον διαδέχθηκε (1786) ο δεύτερος γιος του Ούγος Πέρσι, 2ος δούκας του Νορθάμπερλαντ (1742-1817) Υπολοχαγός στον Βρετανικό στρατό που πήρε και την κομητεία του Μπέβερλι (1790).[7][8] Τον δεύτερο δούκα διαδέχθηκε ο γιος του Ούγος Πέρσι, 3ος δούκας του Νορθάμπερλαντ (1785 - 1847) ο οποίος πέντε χρόνια πριν την άνοδο του στο δουκάτο (1812) κλήθηκε στην Βουλή των Λόρδων για να τιμηθεί με τον τίτλο του βαρόνου των Πέρσι.[9] Ο τρίτος δούκας διετέλεσε επίσης Υπολοχαγός της Ιρλανδίας (1829 - 1830), πέθανε άτεκνος και τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Άλγκερνον Πέρσι, 4ος δούκας του Νορθάμπερλαντ (1792 - 1865). Ο τέταρτος δούκας πήρε τον τίτλο του βαρόνου του Προύντο (1814) με έδρα το κάστρο του Προύντο στην Νορθάμπερλαντ.[10] Ο 4ος δούκας ήταν ναύαρχος του βασιλικού ναυτικού και διετέλεσε πρώτος λόρδος της Ναυαρχίας (1852). Πέθανε επίσης άτεκνος (1865), η βαρονία των Προύντο καταργήθηκε και στην βαρονία των Πέρσι τον διαδέχθηκε ο μικρανεψιός του μέσω της θηλυκής γραμμής Τζων Στιούαρτ - Μάρεϊ, 7ος δούκας του Άθολ (1840 - 1917). Οι υπόλοιποι τίτλοι και το δουκάτο του Νορθάμπερλαντ πέρασαν στον πρώτο ξάδελφο του Τζωρτζ Πέρσι, 5ο δούκα του Νορθάμπερλαντ (1778 - 1867) μεγαλύτερο γιο του Άλγκερνον Πέρσι δεύτερου γιου του πρώτου δούκα. Η βαρονία του Λουβαίν και η κομητεία του Μπέβερλι ενσωματώθηκαν στο δουκάτο.
Η έδρα των δουκών της Νορθάμπερλαντ ήταν το κάστρο του Άλνουικ στην πόλη Άλνουικ της Νορθάμπερλαντ.[12] Η οικογενειακή κατοικία του Λονδίνου ήταν ο Οίκος της Σιών στο Μπρέντφορντ που αντικατέστησε την κατεδαφισμένη οικία της Νορθάμπερλαντ στο Στράντ.[13] Τα κάστρα του Νορθάμπερλαντ και του Πρόντο ήταν οι κατοικίες των κομήτων του Μεσαίωνα και διατηρήθηκαν από τους μετέπειτα δούκες, βρίσκονται στην υπηρεσία της Αγγλικής κληρονομιάς.[14][15] Το πάρκο του Αλμπούρι επίσης πρώην κατοικία έχει καλυφτεί σήμερα με διαμερίσματα ενώ οι εκτάσεις αποτελούν ιδιοκτησία του δούκα.[16] Η παραδοσιακή θέση ταφής ήταν ο θόλος στο Αββαείο του Ουέστμινστερ, οι Πέρσι ήταν η τελευταία οικογένεια που διατήρησε τα προνόμια αλλά ο τάφος γέμισε και δημιουργήθηκε μια νέα θέση ταφής στο πάρκο του Χουλν κοντά στο Άλνουικ.
Γενεαλογικό δέντρο Πέρσι
Γουίλιαμ Α΄ του Πέρσι πέθανε το 1096/1099 1ος βαρόνος του Τόπκλιφ ΟΙΚΟΣ ΤΟΠΚΛΙΦ
Άλαν του Πέρσι πέθανε το 1130/1135 2ος βαρόνος του Τόπκλιφ
