Ο Οίκος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ (δανικά Slesvig-Holsten-Sønderborg, γερμ. Schleswig-Holstein-Sonderburg) είναι κλάδος του Οίκου του Όλντενμπουργκ, που κατείχε την ομώνυμη περιοχή. Ο δούκας του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ είχε τον τίτλο μόνο, διότι το δουκάτο υπαγόταν στον βασιλιά της Δανίας. Το Σλέσβιχ βρισκόταν στη νότια Δανία και περιλάμβανε τις πόλεις Σόντερμπουργκ, Γκλύξμπουργκ και τις νήσους Αλς και Έρε, ενώ το Χόλσταϊν ήταν φεουδαλικά υποτελές στον βασιλιά της Γερμανίας και περιελάμβανε το Πλεν. Το δουκάτο υφίστατο το διάστημα 1564-1668 με έδρα το Σόντερμπουργκ, ενώ μετέπειτα η περιοχή διαιρέθηκε πολλές φορές διανεμόμενη σε κληρονόμους και τον 18ο αιώνα απορροφήθηκε από το διευρυμένο κράτος της Δανίας (δαν. Helstaten).
Ιστορία του Οίκου
Το 1460 οι ευγενείς της κομητείας του Χόλσταϊν συμφώνησαν με τον Χριστιανό Α΄ της Δανίας στο Ρίμπε να γίνει δούκας του Σλέσβιχ και κόμης του Χόλσταϊν, με τον όρο να μην διαιρεθούν οι δύο περιοχές και να τις εξουσιάζει ο βασιλιάς της Δανίας.
Ο Φρειδερίκος Β΄ της Δανίας ανέλαβε το 1559. Είχε μικρότερα αδέλφια τον Μάγκνους και τον Ιωάννη Β΄ και θέλησε να μοιραστεί το δουκάτο Σλέσβιχ-Χόλσταϊν με αυτούς. Ο καθένας από τους τρεις αδελφούς έλαβε το 1/3. Ο Μάγκνους έλαβε το μεγαλύτερο μέρος του Χόλσταϊν και ο Ιωάννης Β΄ το μεγαλύτερο μέρος του Σλέσβιχ (Σόντερμπουργκ κ.ά.). Οι ευγενείς όμως ζήτησαν να διατηρηθεί η συμφωνία του 1460, οπότε οι δύο αδελφοί είχαν τον τίτλο και τα έσοδα, αλλά την εξουσία κατείχε ο Φρειδερίκος Β΄. Η ιδιόρρυθμη αυτή κατάσταση ονομάστηκε διαιρεμένη κυριαρχία (δαν. Afdelte hertuger, "διαιρεμένοι Κύριοι"). Ο Ιωάννης Β΄ έγινε ο γενάρχης του κλάδου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ.
Το 1622 απεβίωσε ο Ιωάννης Β΄ και από τα πολυάριθμα τέκνα του ο Χριστιανός έλαβε το Έρε, ο Αλέξανδρος το Σόντερμπουργκ, ο Ιωάννης Αδόλφος το Νόρμπουργκ, ο Φίλιππος το Γκλύξμπουργκ και ο Ιωακείμ Ερνέστος το Πλεν. Αυτοί προσάρτησαν έκαστος το όνομα της έδρας του στο όνομα του Οίκου, δημιουργώντας τους επιμέρους κλάδους. Απέκτησαν μερικές περιοχές, στις οποίες ασκούσαν εξουσία. Οι περισσότεροι δεν είχαν άρρενες απογόνους, οπότε η περιοχή τους επέστρεφε στον πρεσβύτερο κλάδο. Η γραμμή συνεχίστηκε από τον Αλέξανδρο.
Το 1627 απεβίωσε ο Αλέξανδρος και ο γιος του Ιωάννης Χριστιανός έλαβε το Φραντσχάγκεν, ο Αλέξανδρος Ερρίκος έγινε Καθολικός, ο Ερνέστος Γκύντερ το Αουγκούστενμπουργκ, ο Αύγουστος Φίλιππος το Μπεκ και ο Φίλιππος Λουδοβίκος το Βίζενμπουργκ. Με τον Ερνέστο Γκύντερ συνεχίστηκε ο Οίκος, ενώ με τον Αύγουστο Φίλιππο δημιουργήθηκε ο κλάδος του Γκλύξμπουργκ, στον οποίο ανήκουν οι βασιλείς της Δανίας, της Νορβηγίας, της Ελλάδας και ο Κάρολος, Πρίγκιπας της Ουαλίας.
Το 1668 το δουκάτο είχε υπέρογκα χρέη, τα οποία ο βασιλιάς της Δανίας εξόφλησε και το προσάρτησε.
Γενεαλογία του Οίκου Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ
Πηγές
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
