Νικόλαος Βασιλειάδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1867 Φανάρι
Θάνατος	1945 Παλαιό Φάληρο
Χώρα πολιτογράφησης	Οθωμανική Αυτοκρατορία Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	οθωμανικά Τουρκικά Ελληνικά
Σπουδές	Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	λόγιος ιατρός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Νικόλαος Βασιλειάδης (1867-1945) ήταν Έλληνας λόγιος και ιατρός.

Γεννήθηκε στο Φανάρι^[1], της Κωνσταντινούπολης το 1867. Σπούδασε στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και έπειτα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε στην ιατρική σχολή του εκεί πανεπιστημίου. Στη συνέχεια μετέβη στη Γερμανία για να συνεχίσει τις σπουδές του και μετά την ολοκλήρωση τους επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και αρθρογραφούσε σε φιλολογικά περιοδικά της Κωνσταντινούπολης και της Αθήνας. Η πρώτη του πεζογραφική συλλογή κυκλοφόρησε το 1910 στην Κωνσταντινούπολη και είχε τίτλο Εικόνες Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών. Το 1923, λόγω της Μικρασιατικής Καταστροφής, αναγκάστηκε να μετακομίσει στην Αθήνα, από όπου συνέχισε το λογοτεχνικό του έργο, μέχρι να πεθάνει το 1945,^[2] στο Παλαιό Φάληρο.^[1]

Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται τα εξής:

• Εικόνες Κωνσταντινουπόλεως και Αθηνών, 1910.
• Θρύλοι της Πόλης, 1923.
• Εικόνες απ’ το Φανάρι, 1929.
• Ανέκδοτα ποιήματα του Γ. Βιζυηνού, 1940.
• Εκκλησιαστική μουσική, 1940.

Επίσης μετέφρασε αρκετά κείμενα, ενώ έγραφε αρχικά στην καθαρεύουσα και έπειτα στη δημοτική.^[2]

• Νικόλαος Βασιλειάδης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.