Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 05/08/2023.
Ο Μπρούνο Ποντεκόρβο ήταν το τέταρτο από τα οκτώ τέκνα μιας πλούσιας οικογένειας Ιταλοεβραίων, καθώς ο πατέρας του είχε τρία εργοστάσια υφαντουργίας που απασχολούσαν συνολικά πάνω από χίλιους εργαζόμενους. Ο Μπρούνο γεννήθηκε στη Μαρίνα ντι Πίζα (παραθαλάσσιο προάστιο της Πίζας) και εισάχθηκε αρχικώς στο Πανεπιστήμιο της Πίζας για να σπούδασει μηχανικός, αλλά μετά από δύο χρόνια μεταπήδησε στη φυσική. Τότε, μετά από υπόδειξη του μεγαλύτερου αδελφού του Γκουίντο, μετεγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο «Σαπιέντσα» της Ρώμης, με επακόλουθο να γίνει το νεότερο από τα μέλη της ομάδας νεαρών φυσικών του Ενρίκο Φέρμι που έγινε γνωστή ως «τα αγόρια της οδού Πανισπέρνα». Το 1934 συμμετέσχε στο περίφημο πείραμα του Φέρμι που απεκάλυψε τις ιδιότητες των βραδέων νετρονίων, καθιστώντας έτσι εφικτή την επίτευξη της τεχνητής πυρηνικής σχάσεως.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ο γερμανικός στρατός πλησίαζε στο Παρίσι, οι Μπρούνο και Τζίλλο, μαζί με τον Σερένι και τον Σαλβαδόρ Λούρια, διέφυγαν από την πόλη με ποδήλατα. Ο Μπρούνο κατόρθωσε να επιβιβασθεί σε πλοίο για τις ΗΠΑ και κατέληξε στην Τάλσα, όπου εφάρμοσε τις γνώσεις του στην πυρηνική φυσική στην αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου και ορυκτών. Το 1943 έγινε μέλος της βρετανικής ομάδας Tube Alloys στο Εργαστήριο του Μόντρεαλ, στον Καναδά. Η ομάδα αυτή και το εργαστήριο συγχωνεύθηκαν με το Πρόγραμμα Μανχάταν για την ανάπτυξη των πρώτων ατομικών βομβών. Στα Εργαστήρια του Τσοκ Ρίβερ ο Ποντεκόρβο εργάσθηκε στον σχεδιασμό του πυρηνικού αντιδραστήραZEEP, του πρώτου έξω από τις ΗΠΑ που πέτυχε αυτοσυντηρούμενη αλυσιδωτή αντίδραση (τον Σεπτέμβριο του 1945), και κατόπιν του αντιδραστήρα NRX το 1947. Επίσης ο Ποντεκόρβο ερεύνησε τις κοσμικές ακτίνες, τη διάσπαση των μιονίων και τα σωματίδια στα οποία αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του, τα νετρίνα. Μετεγκαταστάθηκε στη Μεγάλη Βρετανία το 1949, όπου απασχολήθηκε στο Ίδρυμα Ερευνών Ατομικής Ενεργείας στο Χάργουελ.
Μετά τη διαφυγή του στη Σοβιετική Ένωση το 1950, ο Ποντεκόρβο εργάσθηκε στο Κοινό Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών (JINR) στην Ντουμπνά. Είχε προτείνει τη χρήση του χλωρίου για την ανίχνευση νετρίνων. Σε μια δημοσίευσή του το 1959 είχε υποστηρίξει την άποψη ότι το νετρίνο του ηλεκτρονίου και το νετρίνο του μιoνίου ήταν διαφορετικά σωματίδια. Για την ερμηνεία του προβλήματος των ηλιακών νετρίνων, ο Ποντεκόρβο πρότεινε την ταλάντωση των νετρίνων, ένα φαινόμενο κατά το οποίο τα νετρίνα ηλεκτρονίου μετατρέπονται σε νετρίνα μιονίου (και, όπως σήμερα είναι γνωστό, και σε νετρίνα ταυ). Η υπόθεσή του αποδείχθηκε σωστή τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, από το ιαπωνικό πείραμα Σούπερ-Καμιοκάντε το 1998. Επιπλέον ο Ποντεκόρβο προέβλεψε από το 1958 ότι οι εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων θα παρήγαν μαζικές εκροές νετρίνων, κάτι που επιβεβαιώθηκε το 1987, όταν νετρίνα από τον SN 1987A ανιχνεύθηκαν από ανιχνευτές νετρίνων.
Turchetti, Simone (2012). The Pontecorvo Affair: a Cold War Defection and Nuclear Physics. Σικάγο: University of Chicago Press. ISBN978-0-226-81664-7. OCLC711050900.
