* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).
Ο Μπερντ Σούστερ (Bernd Schuster, γεννήθηκε 22 Δεκεμβρίου 1959) είναι Γερμανός πρώην ποδοσφαιριστής, από τους καλύτερους μέσους της δεκαετίας του 1980, ο οποίος αγωνίστηκε κυρίως σε μεγάλους ισπανικούς συλλόγους και με την εθνική ομάδα της χώρας του στις αρχές της δεκαετίας.[1]
Βιογραφία
Ο Σούστερ ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα της Κολωνίας και γρήγορα το ταλέντο του τον οδήγησε στην εθνικές ομάδες νέων της Δυτικής Γερμανίας και τη μεταγραφή του στη Μπαρτσελόνα το 1980 σε ηλικία 21 ετών.[2][3]
Αγωνιζόταν ως μέσος και είχε το προσωνύμιο der Blonde Engel (ο ξανθός άγγελος). Η εξαιρετική του ικανότητα στο μοίρασμα του παιχνιδιού τον οδήγησαν στην αναγνώριση: πανέξυπνος και με πολύ καλή τεχνική, έδινε τον ρυθμό που χρειαζόταν, είτε με κοντινές πάσες, είτε με μακρινές μπαλιές, είτε με πολύ επικίνδυνες κάθετες. Αυτό πάντως για το οποίο θαυμάστηκε περισσότερο, ήταν ο τρόπος με τον οποίο χτυπούσε τη μπάλα. Τα στημένα του, φάουλ, κόρνερ, πέναλτι, ήταν αψαιγάδιαστα.[4][5]
Στην Εθνική Δυτικής Γερμανίας αγωνίστηκε από το 1979, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 και ψηφίστηκε στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[6][7] Ο ίδιος ψηφίστηκε δεύτερος καλύτερος ποδοσφαιριστής στην Ευρώπη στο διαγωνισμό της Χρυσής Μπάλας,[8] ενώ δύο φορές ήταν τρίτος (1981, 1985).[9][10] Ένας σοβαρός τραυματισμός του το 1981 τον κράτησε μακριά από τα γήπεδα για σημαντικό χρονικό διάστημα στερώντας τη συμμετοχή του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982.[1] Ο χαρακτήρας του επηρέασε την εξέλιξη της καριέρας του: παρά την επιτυχημένη πορεία του στην ομάδα της Βαρκελώνης και την κατάκτηση του Κυπέλλου από την πρώτη του χρονιά, οι σχέσεις του με τους προπονητές δεν ήταν οι καλύτερες, ενώ το ίδιο συνέβη και με την εθνική Δυτικής Γερμανίας που τον οδήγησαν στην οικοιοθελή αποχώρησή του το 1984 έχοντας 21 συμμετοχές.[2] Σύμφωνα με το Σούστερ, οφειλόταν σε μεγάλη διαφωνία με τις διοικήσεις τόσο της Μπαρτσελόνα όσο και της Γερμανικής Εθνικής ομάδας για ένα φιλικό αγώνα με τη Βραζιλία. Ανέπτυξε ιδιαίτερη καλή συνεργασία με το Ντιέγκο Μαραντόνα που μεταγράφηκε στο σύλλογο το 1982, αλλά το επιθυμητό αποτέλεσμα που ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν ήρθε, παρά μόνο το 1985 μετά την αποχώρηση του Αργεντινού.[3]
Το 1988 μεταγράφηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης με την οποία κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ισπανίας και ένα Σούπερ Κύπελλο σε διάστημα τριών ετών.[1] Μετά από τρία χρόνια στην Ατλέτικο Μαδρίτης με την οποία είχε επιτυχημένες εμφανίσεις και δύο Κύπελλα Ισπανίας,[11] επέστρεψε το 1993 στη Γερμανία αγωνιζόμενος με τη Μπάγερ Λεβερκούζεν με ιδιαίτερη επιτυχία, με την διατυπωθείσα συχνά άποψη της επιστροφή του στην εθνική Γερμανίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο 1994 να μην πραγματοποιείται τελικά.[3] Έκλεισε την καριέρα του στο Μεξικό, όπου αγωνίστηκε για ένα χρόνο.[2]
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση το 1997 ακολούθησε προπονητική καριέρα. Εργάστηκε σε πολλά ευρωπαϊκά σωματεία, κυρίως της Γερμανίας (αρχικά) και της Ισπανίας με αξιομνημόνευτη την παρουσία του στη Ρεάλ Μαδρίτης, οδηγώντας την στον τίτλο του πρωταθλήματος και το Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας τη σεζόν 2007–08, ενώ κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας με τη Χετάφε το 2006–07, κερδίζοντας και τον τίτλο του καλύτερου προπονητή της χρονιάς στην Ισπανία.[12]
Τίτλοι και διακρίσεις
Μπαρτσελόνα
Πρωτάθλημα Ισπανίας : 1984–85
Κύπελλο Ισπανίας : 1980–81 , 1982–83 , 1987–88
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης : 1981–82
Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας : 1983
Ρεάλ Μαδρίτης
Πρωτάθλημα Ισπανίας : 1988–89 , 1989–90
Κύπελλο Ισπανίας : 1988–89
Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας : 1989
Ατλέτικο Μαδρίτης
Κύπελλο Ισπανίας : 1990–91 , 1991–92
Δυτική Γερμανία
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα : 1980
Ατομικές διακρίσεις
Καλύτερη ομάδα Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος : 1980
Χρυσή Μπάλα : δεύτερη θέση 1980 , τρίτη θέση 1981 , 1985
Βραβείο Don Balón Καλύτερου Ξένου Παίκτη στην Ισπανία : 1985, 1991
.jpg)
