Το Μεγάλο Δουκάτο του Φλαντρένσις (ολλανδικά: Groothertogdom Flandrensis) είναι μικροέθνος με εκτάσεις σε ορισμένα εδάφη της Ανταρκτικής, το οποίο ιδρύθηκε το 2008 από τον Βέλγο Νιλς Φέρμεερς. Το Μεγάλο Δουκάτο του Φλαντρένσις δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα ή κυβέρνηση[1], ούτε είναι πρόθεσή τους να αναγνωριστούν ως χώρα[2]. Από το 2021 το μικροέθνος είναι εγγεγραμμένο στο Βέλγιο ως περιβάλλοντικός μη κερδοσκοπικός οργανισμός, με επίσημο όνομα «vzw Groothertogdom Flandrensis»[3].
Ιστορία
Το Μεγάλο Δουκάτο του Φλαντρένσις ιδρύθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2008[4]. Το μικροέθνος είναι εμπνευσμένο από τη μεσαιωνική κομητεία της Φλάνδρας (Pagus Flandrensis). Το Δουκάτο αρχικά θεωρήθηκε από τον ιδρυτή ως χόμπι, αργότερα ως οικολογικό εγχείρημα, για την ευαισθητοποίηση σχετικά με το λιώσιμο των πάγων και την κλιματική αλλαγή, και από το 2021 το μικροέθνος είναι επίσης περιβαλλοντικός, μη κερδοσκοπικός, οργανισμός.
Το μικροέθνος έχει τα δικά του δελτία ταυτότητας, νομίσματα, εραλδική, εφημερίδα, σύνταγμα και εθνικό ύμνο. Το Δουκάτο ήταν επίσης μια πολιτική προσομοίωση[5] με πολιτικά κόμματα όπως το APPF (πειρατικό κόμμα), DRP (βασιλικό κόμμα), NPF (εθνικιστικό), FDUP (συνδικαλιστικό), FL-AL (αλληλεγγύη), Lijst Govaert (φιελεύθερο) και L&S (ρεπουμπλικανικό) και διοργάνωσε ετήσιες εκλογές μέχρι το 2014. Ο καθηγητής Άλαστερ Μπόνετ του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ περιέγραψε το Flandrensis ως παράδειγμα ενός μικροέθνους που εμπνέεται από ένα δημοτικό συμβούλιο στο οποίο οι νέοι μαθαίνουν να λαμβάνουν αποφάσεις.[6] Το 2014 ο ιδρυτής περιέγραψε επίσης το Δουκάτο ως πολιτιστικό οργανισμό.
Το 2012, το μικροέθνος αποτελούνταν από 128 πολίτες από 28 διαφορετικές εθνικότητες[7], το 2021 το μικροέθνος έχει 741 πολίτες από 71 εθνικότητες. Εκτός Διαδικτύου, οι δραστηριότητες του Δουκάτου περιορίζονται στην περιοχή γύρω από το Ρούσελαρε[8], αλλά η επίσημη πρεσβεία βρίσκεται στη δυτικο-φλαμανδική πόλη Σιντ Γιουλάαν. Το Δουκάτο είχε επίσης μια κοινοπολιτεία, που, όμως, ένωσε μόνο ολλανδόφωνα μικροέθνη: το Μεγάλο Δουκάτο του Φλαντρένσις, το Πριγκιπάτο του Άρκελ και το Δουκάτο της Καμπινίας (διαλύθηκε το 2016). Το Δουκάτο έχει αναφερθεί στα βελγικά περιφερειακά μέσα ενημέρωσης όπως το Krant van West-Vlaanderen και το Rooselare TV. Μετά τη συμμετοχή του Δουκάτου στο Polination 2012 (2η Διεθνής Συγκέντρωση Μικροεθνών, στις 14 Ιουλίου 2012 στο Λονδίνο)[9], το μικροέθνος έλαβε προσοχή, όταν οι βελγικές εφημερίδες Het Nieuwsblad, Het Belang van Limburg και Gazet van Antwerpen, δημοσίευσαν ένα άρθρο για το Δουκάτο, ως μέρος ενός ρεπορτάζ για τα ευρωπαϊκά μικροέθνη. Το Δουκάτο ήταν αργότερα παρόν σε άλλα διεθνή συνέδρια για τα μικροέθνη: στην Περούτζα (2015), στο Πριγκιπάτο του Εγκ-Μορ (2015), στην Ατλάντα (2017) και στη Βινσέν (2018). Το Δουκάτο είναι ένα από τα λίγα μικροέθνη των οποίων η κάλυψη των εκλογών δημοσιεύτηκε από τοπικά μέσα. Το 2014, το μικροέθνος ήταν το θέμα της τηλεοπτικής εκπομπής "Normale Mensen" στο βελγικό κανάλι Één[10].
Περιοχές
Το Φλαντρένσις θεωρείται από τον ιδρυτή ως ένα οικολογικό εγχείρημα, για την ευαισθητοποίηση σχετικά με το λιώσιμο των πάγων. Το Δουκάτο δεν έχει καμία πρόθεση να επισκεφθεί τις περιοχές που διεκδικεί. Οι εδαφικές διεκδικήσεις του Δουκάτου είναι μια δήλωση προς τη διεθνή κοινότητα και ισχυρίζονται ότι το μικροέθνος είναι η μόνη χώρα στον κόσμο που δεν θέλει κανέναν λαό στην επικράτειά του. Με βάση μια ερμηνεία της Συνθήκη της Ανταρκτικής (1959), η Φλαντρένσις διεκδικεί πέντε νησιά στα ανοικτά των ακτών της Δυτικής Ανταρκτικής: Νήσος Σάιπλ, Νήσος Κερασιών, Νήσος Μάχερ, Νήσος Πράνκε και Νήσος Κάρνεϊ[11]. Ο Νιλς Φερμέερς έστειλε επιστολές στα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα έθνη που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Ανταρκτικής για να τους ενημερώσει για τον ισχυρισμό του. Όλες αυτές οι χώρες αγνόησαν τον Νιλς και τον ισχυρισμό του. Λόγω των ισχυρισμών, μια διπλωματική σύγκρουση με το μικροέθνος Ουεστάρκτικα προέκυψε το 2010, με αποτέλεσμα τη δημιουργία της Ένωση Μικροεθνών της Ανταρκτικής. Η κάλυψη αυτής της σύγκρουσης[12] εμφανίστηκε στο ολλανδικό περιοδικό Columbus[13], στην κροατική ειδησεογραφική ιστοσελίδα Telegram[14] και στο γαλλικό βιβλίο Les Micronations. Το 2010 η διαδικτυακή ρωσική εφημερίδα Chastny Korrespondent, δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με τα μικροέθνη της Ανταρκτικής και περιέγραψε το Δουκάτο ως ένα από τα πιο «ηχηρά» μικροέθνη στην Ανταρκτική[15].
Εθνικά σύμβολα
Η σημαία του Δουκάτου είναι εμπνευσμένη από την πρώτη βελγική σημαία του 1830. Η αρχική κίτρινη ζώνη της βελγικής σημαίας έχει αντικατασταθεί από λευκό που συμβολίζει μια νέα αρχή. Για τον ίδιο λόγο υπάρχουν επίσης δύο λιοντάρια στο οικόσημο, με βάση το φλαμανδικό λιοντάρι.
Μη κερδοσκοπικός οργανισμός
Στις 12 Αυγούστου 2021 το Δουκάτο καταχωρήθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα του Βελγίου ως «vzw Groothertogdom Flandrensis». Στο δημοσιευμένο καταστατικό, το Δουκάτο αυτοπεριγράφεται ως περιβαλλοντικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό που εστιάζει στην κλιματική αλλαγή και την Ανταρκτική, χρησιμοποιώντας την έννοια του μικροεθνικισμού για να επιστήσει την προσοχή στο κλίμα με δημιουργικό τρόπο. Μερικά από τα έργα τους είναι επιστολές για το κλίμα και δράσεις καθαρισμού.
Φωτογραφίες
-
Εικόνα 1: Ο Niels Vermeersch με τον Kevin Baugh της Δημοκρατίας της Μολοσσίας στις 15 Ιουλίου 2012 στο Polination Micronational Conference στο Λονδίνο.
-
Εικόνα 2: Ο Niels Vermeersch με τη βασίλισσα Carolyn της Ladonia στις 15 Ιουλίου 2012 στο Polination Micronational Conference στο Λονδίνο
-
Εικόνα 3: 10 Flandri.
-
Εικόνα 4: 20 Flandri.
-
Εικόνα 5: 50 Flandri.
-
Εικόνα 6: Γερουσιαστές του Δουκάτου (
2011)
Παραπομπές
