Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: εμφάνιση και τεκμηρίωση (πηγές) ελλιπείς
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 18 Φεβρουαρίου το 1945, από γονείς Καβαλιώτες[1][2]. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών, χωρίς να φτάσει ποτέ στο πτυχίο. Κατά το διάστημα 1965-1972 εργάστηκε ως υπάλληλος στην Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΒΑ). Το 1972 παραιτήθηκε από την ΕΤΒΑ, εγκατέλειψε στο πτυχίο τις σπουδές Νομικής και αναχώρησε από την Ελλάδα. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, έζησε σε διάφορες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.
Από το 1972 έως το 1976, σπούδασε κινηματογράφο στην Αγγλία, στο London Film School. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν η Καλή πατρίδα, σύντροφε - (Beloiannisz) η οποία γυρίστηκε το 1985 στην Ουγγαρία και βραβεύτηκε στο 39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο, ενώ η επόμενη, Ο δραπέτης, που γυρίστηκε το 1991, συμμετείχε στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στο 44ο Φεστιβάλ των Καννών.
Σκηνοθέτησε πολλές ταινίες και ντοκιμαντέρ και είχε τιμηθεί για το σύνολο του κινηματογραφικού του έργου. Η ταινία του Ο δραπέτης διδάχτηκε σε σεμινάρια σεναρίου στη Σχολή Κινηματογράφου του Μονάχου και στο National Film School του Λονδίνου. Το 1988, με υποτροφία του αμερικανικού ιδρύματος Academy for Educational Development, μετεκπαιδεύτηκε στις τάσεις και τεχνικές του σύγχρονου κινηματογράφου, σε στούντιο των ΗΠΑ. Από το 1995 δίδαξε σε ανώτερες σχολές Δραματικής Τέχνης και σε εργαστήρια θεατρικών σπουδών το μάθημα του Κινηματογράφου και της Υποκριτικής στον Κινηματογράφο.
Δημοσίευσε κείμενα και άρθρα στις εφημερίδες Τα Νέα και Ελευθεροτυπία και στα περιοδικά Αντί, Σύγχρονος Κινηματογράφος, Η Λέξη, Εντευκτήριο, Ευθύνη, Νέα Εστία, Σκαπτή Ύλη, Τραμ, Διαβάζω, Υπόστεγο, Οδός Πανός, Αντι-Κινηματογράφος, Νέα Συντέλεια, Το Δέντρο, Πλανόδιον κ.ά. Το ποίημά του με τον τίτλο «Χρονικό» από την συλλογή Αντίψυχα έχει ανθολογηθεί στο βιβλίο της Νεοελληνική Λογοτεχνίας της Β΄ Γυμνασίου[3].
Το 1967 βραβεύθηκαν ποιήματά του στον Γ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό του περιοδικού Πανσπουδαστική, με κριτική επιτροπή τους ποιητές Νίκο Γκάτσο, Γιάννη Ρίτσο και Νικηφόρο Βρεττάκο. Το 1972 εκδόθηκε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Αντίψυχα[4]. Ακολούθησαν: Περιπέτειες πλανόδιου σωματοφύλακα ονείρων, Το κόκκινο δωμάτιο, Σήκωσε το κεφάλι σου πατέρα, Η ορμή του νερού και των υδάτων, Άγγελος των πρώτων ημερών (πεζό), Γιατί οι γυναίκες δεν αγαπούν τη βροχή, Η έβδομη βροχή και Γάτες αλλού (μικρές ιστορίες).
Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Ελληνική Κοινότητα Χαϊδελβέργης, 1976. Δεύτερο βραβείο ταινίας μικρού μήκους στο 17ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1976, Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Λειψίας, Αν. Γερμανίας, 1977, Βραβείο Γερμανικής Τηλεόρασης (ZDF), 1978.
Ο Γιώργος από τα Σωτηριάνικα, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Γ. Κοζομπόλης, 1978. Βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ) στο 19ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1978, Πρώτο βραβείο Α΄ Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας 1978, Συμμετοχή στο Φεστιβάλ Μάνχάϊμ, Ο. Δ. Γερμανίας, 1979.
Στα Τουρκοβούνια, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Γιώργος Εμιρζάς ΕΠΕ και Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, 1982. Βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 23ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1982. Βραβείο ποιότητας διαγωνισμού ταινιών μικρού μήκους χωρών - μελών ΕΟΚ, Ρώμη 1983, συμμετοχή στα Φεστιβάλ: Δράμας 1983, Βαλκανικού Κινηματογράφου Σόφια 1982, Λειψίας Αν. Γερμανίας 1983, Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου BFI Λονδίνο 1984, Mostra Cinematografica Internationale Πίζα 1984, Cinema du Reel Παρίσι 1988.
Δυο-τρία πράγματα για το γάλα, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Υπουργείο Γεωργίας για την εκπομπή της ΕΡΤ, Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, 1982
Κυπαρισσία – Αθήνα, πρώτη θέση (Ο φορτηγατζής), ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Υπουργείο Γεωργίας, 1982.
Νικήσιανη, το χωριό με τις 18 εκκλησίες, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: ΕΡΤ, 1982
Γιώργος Πέγιος, η ιστορία ενός καπνεργάτη, Α΄ μέρος, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: ΕΡΤ, 1982
Γιώργος Πέγιος, η ιστορία ενός καπνεργάτη, Β΄ μέρος, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: ΕΡΤ, 1982
Ψήφος στους μετανάστες και τους ναυτικούς, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Γιώργος Εμιρζάς ΕΠΕ, 1982
Η μεγάλη πομπή – Αλέξης Πανσέληνος, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Σινετίκ, 1988
Ο γλύπτης της διασποράς – Κώστας Βαλσάμης, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: ΕΡΤ, 1989
Τάσος Ρούσσος (συγγραφέας), Απόστολος Δοξιάδης (συγγραφέας), Ρέα Γαλανάκη (συγγραφέας), Γιώργος Κακουλίδης (ποιητής) και Nelly's (φωτογράφος). Πέντε ανεξάρτητα μικρά πορτρέτα σύγχρονων δημιουργών, που μιλούν για την ζωή τους, για την τέχνη και την δημιουργία). Παραγωγή Orama Films (Λουκία Ρικάκη), 1989 .
Ο δραπέτης, μυθοπλασία. Κινηματογραφική ταινία και τηλεοπτική εκδοχή, παραγωγή: Λευτέρης Ξανθόπουλος, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και ΕΤ-1, 1991. Βραβείο φωτογραφίας (Ανδρέας Σινάνος), βραβείο Μουσικής (Νίκος Κυπουργός) και βραβείο β΄ανδρικού ρόλου (Γιώργος Νινιός) στο 32ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1991. Κρατικό Βραβείο Ποιότητας Υπουργείου Πολιτισμού. Επίσημη συμμετοχή στο 44ο Φεστιβάλ των Καννών 1991, στην παράλληλη εκδήλωση La Quinzaine des Realisateurs (Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών) με τον γαλλικό τίτλο Le Montreur d'ombres (αγγλ., Master of the Shadows), καθώς και: Μόναχο 1991, Μόντρεαλ 1991, Κεμπέκ 1991, Τόκιο 1991, Ταϊπέι Ταϊβάν 1991, Μονπελιέ 1991, Διεθνές Βρυξελλών 1992, Μεσογειακού Κινηματογράφου Βρυξελλών 1992, Κωνσταντινούπολη 1992, Ρίβερταουν ΗΠΑ 1992, Μπάστια Κορσική 1992, Νόβι Σαντ Γιουγκοσλαβία 1993.
La culture populaire dans le cinéma grec (Ο λαϊκός πολιτισμός στον ελληνικό κινηματογράφο), ντοκιμαντέρ, γαλλική και ελληνική έκδοση. Παραγωγή Cameras Continentales, Paris - Χάρης Ντάβας, 1991
Ποιος είναι ο τρελός λαγός – Μίλτος Σαχτούρης, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή Αλέξανδρος-Φιλμ, 1992
Χωρίς άλλοθι, τηλεταινία. Παραγωγή Frenzy-Films, 1993
Ο γαλάζιος φάκελλος, τηλεταινία. Παραγωγή Frenzy-Films, 1993
Οι συλλέκτες, ντοκιμαντέρ. Παραγωγή: Σινετίκ, 2012
Σχίστηκαν στα δυο ανοίχτηκαν οι ουρανοί για να περάσει ο ποιητής
και από εκεί ξεπρόβαλε για μια ακόμη φορά
για μια ακόμη τελευταία φορά ξεπρόβαλε το ποίημα
το καλύτερο ποίημα που άκουσε ποτέ και είδε ποτέ
σε ολόκληρη τη βασανισμένη ζωή του ο Μίλτος
μόνο που τώρα πια δεν μπορούσε δεν προλάβαινε καν στα ογδόντα
έξι του χρόνια κατάκοιτος να σκύψει στο πλάι στο λευκό
κομοδίνο να πάρει το κόκκινο μπικ και να το γράψει.
Λευτέρης Ξανθόπουλος «Ο θάνατος του Μίλτου Σαχτούρη» (απόσπασμα)
Από τη συλλογή Οι εχθροί και οι φίλοι μου (2014)