Ο Κριστόφ Γκι Ντενί Λαμπέρ, ευρέως γνωστός ως Κριστόφ Λαμπέρ[9][10] (29 Μαρτίου 1957 - ), είναι Γαλλοαμερικανός ηθοποιός, παραγωγός και μυθιστοριογράφος. Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας δεύτερους ρόλους σε πολλές γαλλικές ταινίες και έγινε διεθνώς γνωστός για την ερμηνεία του ως Ταρζάν στο Γκρέιστοουκ: Ο θρύλος του Ταρζάν, άρχοντα της ζούγκλας (1984). Για την ερμηνεία του στην ταινία Μια νύχτα στον υπόγειο (1985), έλαβε το βραβείο Σεζάρ καλύτερου ηθοποιού. Ο πιο διάσημος ρόλος του είναι ο Κόνορ Μακλάουντ στην ταινία περιπέτειας-φαντασίας Χαϊλάντερ (1986) και στο ομώνυμο franchise που ακολούθησε .
Τα πρώτα χρόνια
Ο Κριστόφ Γκι Ντενί Λαμπέρ γεννήθηκε στο Γκρέιτ Νεκ της Νέας Υόρκης, στις 29 Μαρτίου 1957.[11] Ήταν γιος της Γιολάντε Ανιές Ανριέτ (γεννημένη το 1928) [12] και του Ζορζ Λαμπέρ-Λαμόντ (1910–2003),[13] Γάλλου διπλωμάτη στα Ηνωμένα Έθνη.[11][14] Ο πατέρας του ήταν Εβραίος.[15] Λόγω της δουλειάς του πατέρα του, ο Λαμπέρ μετακόμισε με τους γονείς του στην Ελβετία σε ηλικία δύο ετών και μεγάλωσε στη Γενεύη μέχρι τα εφηβικά του χρόνια, όταν η οικογένεια μετακόμισε στη Γαλλία και εγκαταστάθηκε στο Παρίσι.[16]
Καριέρα
1979–1984
Ο Λαμπέρ ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας δεύτερους ρόλους σε πολλές γαλλικές ταινίες όπως Ciao, les mecs (1979), 4 δολοφόνοι, 10 νεκροί (1980) και Asphalte (1981).
Εκείνη την εποχή, ο σκηνοθέτης Χιου Χάντσον είχε μόλις ολοκληρώσει την βραβευμένη με Όσκαρ ταινία του Οι δρόμοι της φωτιάς (1981) και η Warner Brothers ήθελε απεγνωσμένα να τον προσλάβει για να σκηνοθετήσει μια άλλη ταινία. Αφού κοίταξε όλα τα διαθέσιμα σενάριά τους, επέλεξε να κάνει μια κινηματογραφική μεταφορά του εμβληματικού χαρακτήρα του Ταρζάν του μυθιστοριογράφου Έντγκαρ Ράις Μπάροουζ, ενός ανθρώπου που μεγάλωσε με ένα άγνωστο είδος μεγάλων πιθήκων στη ζούγκλα.[17] Θέλοντας έναν άγνωστο ηθοποιό να παίξει τον ρόλο, ο Χάντσον δοκίμασε πολλούς νέους ηθοποιούς. Ο Λαμπέρ πήρε τον ρόλο εν μέρει λόγω της μυωπίας του, γιατί όταν έβγαζε τα γυαλιά του φαινόταν ότι κοιτούσε πάντα μακριά.[18]
Η ταινία Γκρέιστοουκ: Ο θρύλος του Ταρζάν, άρχοντα της ζούγκλας που κυκλοφόρησε το 1984 γνώρισε μεγάλη κριτική τόσο για τον Λαμπέρ όσο και για τον σκηνοθέτη της.[19] Η ταινία ήταν υποψήφια για τρία Βραβεία Όσκαρ και κέρδισε ένα βραβείο BAFTA, καθώς και ένα βραβείο Σεζάρ.[20]
Την ίδια χρονιά, έπαιξε επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια γαλλική ταινία που ονομάζεται Paroles et musique, δίπλα στους Κατρίν Ντενέβ και Ζακ Περίν.[21]
1985–2000
Το 1985, ο Λαμπέρ έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του Λικ ΜπεσόνΜια νύχτα στον υπόγειο, για έναν άνδρα που τον κυνηγούν στο υπόγεια μετρό του Παρισιού.[22][23] Η ταινία σημείωσε εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία.[24] Ο Λάμπερτ τιμήθηκε με βραβείο Σεζάρ Καλύτερου Ηθοποιού την επόμενη χρονιά.[25]
Στις 7 Μαρτίου 1986, έκανε πρεμιέρα το Χαϊλάντερ.[26] Στην ταινία, ο Λαμπέρ πρωταγωνίστησε ως ένας από τους πολλούς αθάνατους πολεμιστές που μπορούν να σκοτωθούν μόνο με αποκεφαλισμό. Μετά την αρχική εκπαίδευση από έναν άλλο εξαιρετικά εξειδικευμένο ξιφομάχο, τον Ραμίρεζ (τον υποδύεται ο Σον Κόνερι), ο Μακ Λίοντ ζει για αρκετούς αιώνες, τελικά εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, έχοντας ένα κατάστημα με αντίκες. Ο Μακ Λίοντ ερωτεύεται μια ιατροδικαστή που ονομάζεται Μπρέντα. Ανακαλύπτει επίσης ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τον μεγαλύτερο εχθρό του, τον Κούργκαν, τον οποίο υποδύεται η Κλάνσι Μπράουν, ο οποίος επιθυμεί να σκοτώσει τον Μακ Λίοντ και να κερδίσει ειδικές ικανότητες στον τελευταίο ζωντανό αθάνατο πολεμιστή. Η ταινία έγινε καλτ επιτυχία, γνώρισε διεθνή εισπρακτική επιτυχία και ήταν ο πιο διάσημος ρόλος του. Το ροκ συγκρότημα Queen συνέθεσε και ερμήνευσε το σάουντρακ και ο Λαμπέρ εμφανίστηκε επίσης ως Μακ Λίοντ στο μουσικό βίντεο για το "Princes of the Universe" των Queen.[27] Επίσης εκείνη τη χρονιά, ο Λαμπέρ πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Άι λαβ γιου του Μάρκο Φερέρι.[28] Η ταινία ήταν υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών και για Νάστρο ντ' Αρτζέντο.[29]
Ο Λαμπέρ έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην παραγωγή της ταινίας Ο Σικελός, σε σκηνοθεσία Μάικλ Τσιμίνο, βασισμένης στο ομώνυμο βιβλίο του Μάικλ Τσιμίνο.[30] Πρωταγωνιστεί ως ένας εγωκεντρικός ληστής που πολεμά την Καθολική Εκκλησία, τη Μαφία και τους γαιοκτήμονες ενώ ηγείται ενός λαϊκιστικού κινήματος για την ανεξαρτησία της Σικελίας. Τα στούντιο περιόρισαν την ταινία στο μοντάζ. Κυκλοφόρησε το 1987 και ήταν λιγότερο επιτυχημένη από τις προηγούμενες ταινίες του, έτυχε χλιαρής υποδοχής από τους κριτικούς και ήταν οριακά κερδοφόρος.
Εκείνη τη χρονιά, έπαιξε επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ρομαντική ταινία Ανεκτίμητη ομορφιά με την ηθοποιό Νταϊάν Λέιν. Παντρεύτηκαν εκείνη τη χρονιά και ο γάμος τους κράτησε μέχρι το 1994.
Το 1990 έκανε την κωμωδία Γιατί μας κυνηγάνε όλοι; με συμπρωταγωνιστή τον Christopher Lloyd . Παίζουν τους διαρρήκτες που μπαίνουν σε μπελάδες αφού κλέψουν ένα ιερό ρουμπίνι στην Τουρκία.
Την 1η Νοεμβρίου 1991, έκανε πρεμιέρα το σίκουελ του Highlander με τίτλο Χαϊλάντερ 2 - Η επιστροφή. Σε αυτό ο Λαμπέρ συνέπραξε και πάλι με τον Σον Κόνερι.[32] Η ομάδα παραγωγής σκέφτηκε να γυρίσει την ταινία στην Αργεντινή για να μειώσει το κόστος παραγωγής, η χώρα ωστόσο περνούσε οικονομική κρίση. Μεγάλο μέρος του σεναρίου δεν γυρίστηκε και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα.[33] Ο σκηνοθέτης φέρεται να μισούσε το τελικό αποτέλεσμα τόσο πολύ, που αποχώρησε από την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας αφού είδε τα πρώτα 15 λεπτά της. Για παρόμοιους λόγους, ο Λαμπέρ απείλησε να αποχωρήσει από το έργο όταν πλησίαζε στο τέλος του. Ωστόσο, λόγω συμβατικών υποχρεώσεων δεν το έκανε.
Το 1992, ο Λαμπέρ εμφανίστηκε σε τρία έργα, μεταξύ των οποίων το γαλλικό αστυνομικό θρίλερ Max et Jérémie, με συμπρωταγωνιστή τον Φιλίπ Νουαρέ.
Στις 22 Ιανουαρίου 1993, έκανε πρεμιέρα το θρίλερ Η κίνηση του ιππότη, στο οποίο ο Λαμπέρ ήταν ταυτόχρονα παραγωγός και πρωταγωνιστής. Ο Λαμπέρ παίζει έναν γκραν μάστερσκακιού που είναι ύποπτος για φόνο.[34]
Το 1995, ο Λαμπέρ έκανε την παραγωγή του Μην ξεχνάς πως θα πεθάνεις, το οποίο κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Γκιζόν, Βραβείο Ζαν Βιγκό και ήταν υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών.[35][36]
Το 1996, ο Λαμπέρ ήταν παραγωγός και πρωταγωνιστής στη γουέστερν ταινία Ο πολικός αστέρας, με συμπρωταγωνιστή τον Τζέιμς Κάαν.[37]
Το 1999, πρωταγωνίστησε στο Μπέογουλφ, καταραμένος από τους θεούς, μια ταινία επιστημονικής φαντασίας - δράσης βασισμένη χαλαρά στο παλιό αγγλικόεπικό ποίημαΜπέογουλφ.
Το 2001, ο Λαμπέρ έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Γαλάτη αρχηγού Βερκιγγετόριξ στην παραγωγή Γαλλίας-Καναδά Druids.
Το 2002, ήταν παραγωγός και συμπρωταγωνιστής στο θρίλερ Το πρόσωπο του δολοφόνου, μαζί με τον Ντένις Χόπερ.[40]
Το 2004, έπαιξε στο πλευρό της Ναστάζια Κίνσκι στη γαλλική ταινία À ton image.[41] Έπαιξε επίσης σε ένα επεισόδιο του Cirque du Soleil: Solstrom.[42]
Το 2007, ο Λαμπέρ πρωταγωνίστησε στη γαλλική ταινία Trivial, σε σκηνοθεσία Σοφί Μαρσό. Ερμήνευσε έναν αστυνομικό επιθεωρητή που παλεύει με την κατάθλιψη μετά το θάνατο της συζύγου του, ο οποίος ερευνά την υπόθεση ενός ύποπτου αγνοούμενου μετά από αίτημα μιας μυστηριώδους γυναίκας. Εκείνη την περίοδο ξεκίνησε μια σχέση με τη Μαρσό.
Το 2009, ο Λαμπέρ πρωταγωνίστησε στο Λευκή υπεροχή της Κλερ Ντενί. Τόσο η ταινία όσο και η ερμηνεία του Λαμπέρ έτυχαν καλής κριτικής.[43][44][45] Στην ταινία πρωταγωνιστεί η Ιζαμπέλ Υπέρ ως ταλαιπωρημένη Γαλλίδα παραγωγός καφέ σε μια ανώνυμη γαλλόφωνη αφρικανική χώρα, η οποία αποφασίζει να μείνει στη φυτεία της παρά τον εμφύλιο πόλεμο που ξεσπά. Η ταινία έχει εμφανιστεί σε μια σειρά από λίστες κριτικών με τις καλύτερες ταινίες του 2010.[46] Ήταν υποψήφια στο Βραβείο της Εταιρείας Κριτικών Κινηματογράφου του Ντένβερ για Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία, για Χρυσό Λέοντα, Βραβείο Satellite Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, βραβείο Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Ουάσινγκτον Π.Κ. κ.λπ.[47]
Το 2011, ο Λαμπέρ πρωταγωνίστησε ως κακός μοναχός Μεθόδιος στο σίκουελ του Ghost RiderGhost Rider: Το πνεύμα της εκδίκησης, με πρωταγωνιστή τον Νίκολας Κέιτζ.[48] Εκπαιδευόταν στο ξίφος για τρεις μήνες [49] και ξύρισε το κεφάλι του.[50] Η ταινία απέφερε 132,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[51]
Το 2012 έπαιξε έναν ρόλο στη βουλγαρική ταινία The Foreigner και στην ιταλική ταινία L'una e l'altra.[52][53]
Το 2017 συνεργάστηκε με τον Κλοντ Λελούς στην κωμωδία Chacun sa vie et son intime conviction. Έπαιξε επίσης στο θρίλερ The Broken Key με τους Ρούτγκερ Χάουερ, Τζεραλντίν Τσάπλιν, Φράνκο Νέρο και Γουίλιαμ Μπάλντουιν. Έπαιξε επίσης τον εαυτό του σε ένα επεισόδιο της γαλλικής τηλεοπτικής εκπομπής Πάρε τον μάνατζέρ μου.[54]
Άλλα εγχειρήματα
Ο Λαμπέρ έχει γράψει δύο μυθιστορήματα: La fille porte-bonheur το 2011 και Le juge το 2015.[55][56]
Προσωπική ζωή
Ο Λαμπέρ ήταν παντρεμένος με την Αμερικανίδα ηθοποιό Νταϊάν Λέιν από το 1988 μέχρι το 1994.[57] Η κόρη τους, Άλινορ Τζάσμιν, γεννήθηκε το 1993. Ο Λαμπέρ παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Τζεϊμίζ Χαφτ το 1999 και χώρισαν το 2000.[11] Από το 2007 έως το 2014 είχε σχέση με τη Γαλλίδα ηθοποιό Σοφί Μαρσό.[58][59]
Ο Λαμπέρ έχει προχωρημένη μυωπία και δεν βλέπει χωρίς γυαλιά. Δεν μπορεί να φορέσει φακούς επαφής και συχνά ερμηνεύει σχεδόν τυφλός, κάτι που έχει οδηγήσει σε τραυματισμούς ενώ εκτελεί ο ίδιος δύσκολες σκηνές.[60]
Φιλμογραφία
Έτος
Πρωτότυπος τίτλος
Τίτλος στα ελληνικά
Ρόλος
1979
Ciao, les mecs
μπράβος
1980
Le bar du téléphone
4 δολοφόνοι, 10 νεκροί
Πολ Φράνκι
1981
Asphalte
γιατρός
Une sale affaire
Μάλαρντ
Putain d'histoire d'amour
αστυνομικός επιθεωρητής
1982
Légitime violence
τζόκεϊ
1984
Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes
Γκρέιστοουκ: Ο θρύλος του Ταρζάν, άρχοντα της ζούγκλας [61]
_2.jpg)
