Οι βασιλείς των Λομβαρδών, λατιν. reges Langobardorum, ήταν οι ηγεμόνες του λαού των Λομβαρδών από τις αρχές του 6ου αι., ώσπου η Λομβαρδική ταυτότητα χάθηκε στον 10ο και 11ο αι. Έπειτα από το 568 οι Λομβαρδοί βασιλείς μερικές φορές αυτοτιτλοφορούνταν βασιλείς της Ιταλίας (rex totius Italy). Έπειτα από το 774 οι βασιλείς δεν ήταν πια Λομβαρδοί, αλλά Φράγκοι. Από τον 12ο αι. το αφιερωματικό στέμμα και κειμήλιο γνωστό ως το σιδηρούν στέμμα της Λομβαρδίας (corrona Ferrea) έγινε ένα σύμβολο της εξουσίας τους αναδρομικά, καθώς δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ από τους Λομβαρδούς βασιλείς.
Οι κύριες πηγές για τους Λομβαρδούς βασιλείς πριν τη Φραγκική κατάκτηση είναι το ανώνυμο Origo Gentis Longobarborum (η προέλευση του έθνους των Λογγοβάρδων) του 7ου αι. και η Historia Langobardorum του Παύλου του Διακόνου του 8ου αι. Οι πρώτοι βασιλείς (πριν τους Λεθινίδες) που παρατίθενται στο Origo είναι -σχεδόν σίγουρα- μυθικοί. Εικάζεται ότι βασίλευσαν κατά την Περίοδο Μετανάστευσης. Ο πρώτος ηγεμόνας που πιστοποιείται στη Λομβαρδική παράδοση είναι ο Τάτο.
