Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/03/2012.
Παραχωρήθηκε στον πατέρα του, από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, το βασίλειο της Ετρουρίας (1801) και αμέσως ορίσθηκε διάδοχος. Μετά τον θάνατο εκείνου (1803), τον διαδέχθηκε στο ίδιο βασίλειο υπό την επίβλεψη της μητέρας του, Μαρίας Λουίζας. Ο Βοναπάρτης διέλυσε (1807) το βασίλειο της Ετρουρίας, πριν ο Κάρολος Λουδοβίκος προλάβει να ενηλικιωθεί, ώστε να αναλάβει επίσημα βασιλιάς.
Ο Ναπολέων κάλεσε τον Κάρολο Λουδοβίκο με τη μητέρα του στο Παρίσι και, προκειμένου να τους αποζημιώσει, τους πρότεινε το βασίλειο της Λουζιτανίας στη βόρεια Ισπανία, κάτι που ποτέ δεν έγινε λόγω της χειροτέρευσης των σχέσεών του με τους Βουρβόνους της Ισπανίας.
Μετά την πτώση του Ναπολέοντα (1815), ο Οίκος των Βουρβόνων-Πάρμα δεν αποκαταστάθηκε στο δουκάτο της Πάρμα. Αυτό δόθηκε στην αυτοκράτειρα Μαρία Λουίζα. Το Συνέδριο της Βιέννης αποζημίωσε τους Βουρβόνους-Πάρμα με το δουκάτο της Λούκκα, που δόθηκε στη μητέρα του, με τον Κάρολο Λουδοβίκο ως διάδοχο, που έφερε τον τίτλο του πρίγκιπα της Λούκκα. Οι Σύνεδροι τού υποσχέθηκαν το δικαίωμα διαδοχής στο δουκάτο της Πάρμας μετά το θάνατο της Μαρίας Λουίζας της Αυστρίας.
Οι σχέσεις τού ζεύγους δεν ήταν καθόλου καλές και σχεδόν όλο το διάστημα της ζωής τους ζούσαν μακριά ο ένας από τον άλλον. Το 1824 απεβίωσε η μητέρα του και έτσι έλαβε το δουκάτο της Λούκκα ως Κάρολος Α΄. Το μεγαλύτερο διάστημα ήταν μακριά, αφήνοντας τη διακυβέρνηση του στον Ασκάνιο Μάνσι. Ταξίδεψε στην Ιταλία (1824 - 1827) και στη Γερμανία (1827 - 1833). Μόνο μετά άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για τις κρατικές υποθέσεις του.
Το 1847 απεβίωσε η αυτοκράτειρα Μαρία Λουίζα και τη διαδέχθηκε σαν δούκας της Πάρμα σύμφωνα με τη συμφωνία διαδοχής. Την αμέσως επόμενη χρονιά όμως ξέσπασε λαϊκή επανάσταση στην Πάρμα, ακολουθώντας τα επαναστατικά κινήματα στα περισσότερα βασίλεια της Ευρώπης. Ο Κάρολος Λουδοβίκος αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπέρ του γιου του και κατέφυγε στη Γαλλία, όπου έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του με τον τίτλο του κόμη της Βιλλαφράνκα.
Πέθανε στη Νίκαια το 1883 σε ηλικία 83 ετών και ενταφιάστηκε στη Βασιλική Έπαυλη του Βουρβόνων-Πάρμα στο Βιαρέτζο.