Ο Ιωάννης ο Ίβηρας[α] (γεωργιανά: იოანე მთაწმინდელი, αποβιώσας π. 1002) ήταν Γεωργιανός μοναχός, ο οποίος μνημονεύεται ως άγιος. Το όνομά του αναφέρεται στην καταγωγή του, η οποία ήταν από το Βασίλειο των Ιβήρων.
Καταγόμενος από γεωργιανή οικογένεια ευγενών, παντρεύτηκε και υπηρέτησε ως στρατιωτικός διοικητής. Ωστόσο, στη συνέχεια, εκάρη μοναχός στη Βιθυνία και ταξίδευσε στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να σώσει τον υιό του, Ευθύμιο τον Φωτιστή (Ευθύμιος Οπλισερέν), ο οποίος κρατείτο ως όμηρος από τον αυτοκράτορα.[1]
Σύντομα, ο Ιωάννης και ο υιός του συγκέντρωσαν τριγύρω τους αριθμό πιστών, με συνέπεια να αποσυρθούν στο μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου, στο Όρος Άθω. Στη συνέχεια, από κοινού, προχώρησαν στην ίδρυση της Μονής Ιβήρων, χαίροντας σχετικής υποστήριξης από τον κουνιάδο του Ιωάννη, Ιωάννη Τορνίκιο, απόστρατο στρατηγό. Ο Ιωάννης διετέλεσε ο πρώτος, χρονικά, ηγούμενος της Μονής Ιβήρων. Απεβίωσε το 1002.[2]
Σημειώσεις
- ↑ Επίσης γνωστός ως Ιωάννης ο Γεωργιανός, Ιωάννης ο Αγιορείτης και Ιωάννης Ιβήρων.
Παραπομπές
Πηγές
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι