Η ταινία είναι βασισμένη μια ιδέα από το In jenen Tagen, ένα γερμανικό δράμα του 1947 του Χέλμουτ Κάουτνερ που έκανε πρεμιέρα στις ΗΠΑ τον Μάρτιο του 1951[3][4] και χρησιμοποιεί μια κίτρινη Ρολς-Ρόις Phantom II του 1931[5] για να πλαισιώσει την ιστορία τριών πολύ διαφορετικών ιδιοκτητών: ενός Άγγλου αριστοκράτη, ενός γκάνγκστερ από το Μαϊάμι και μιας πλούσιας Αμερικανίδας χήρας. Η δράση διαδραματίζεται στα χρόνια μέχρι και την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Το τραγούδι του σάουντρακ με τίτλο "Forget Domani" του Ριζ Ορτολάνι κέρδισε το βραβείο καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού στις 23ες Χρυσές Σφαίρες. Μια άλλη μελωδία, το "Mae", κυκλοφόρησε επίσης σε διάφορες εκδόσεις.
Πλοκή
Η Ρολς-Ρόις Phantom II κατασκευής 1931 που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία.[6]
Μια εκπληκτική κίτρινη λιμουζίνα Ρολς-Ρόις αγοράζεται από τον Charles, μαρκήσιο του Φρίντον, ως καθυστερημένο δώρο για τη Γαλλίδα σύζυγό του, Ελοιΐζ, για τη 10η επέτειο του γάμου τους. Ο λόρδος Φρίντον, υφυπουργός στο Υπουργείο Εξωτερικών, συλλέγει επί χρόνια άλογα και είναι αποφασισμένος να κερδίσει το χρυσό κύπελλο στις ιπποδρομίες του Άσκοτ. Φέτος, το άλογό του, που ονομάζεται 10 Ιουνίου από την ημερομηνία του γάμου του, είναι φαβορί. Το άλογο κερδίζει και στον λόρδος Φρίντον απονέμεται το χρυσό κύπελλο από τον Βασιλιά Γεώργιο Ε'. Ωστόσο, η χαρά του αμαυρώνεται, όταν βρίσκει τη γυναίκα του με τον εραστή της και υπασπιστή του, Τζον Φέιν, σε τρυφερές περιπτύξεις στο πίσω μέρος των της Ρολς-Ρόις. Κρατώντας τα προσχήματα, ο Φρίντον δεν χωρίζει τη γυναίκα του, αλλά δίνει εντολή στον σοφέρ να επιστρέψει το αυτοκίνητο στην αντιπροσωπεία. Όταν τον ρωτούν γιατί επιστρέφει το αυτοκίνητο, απαντά απλώς «Με δυσαρεστεί».
20.023 μίλια αργότερα, στη Γένοβα της Ιταλίας — Η Ρολς-Ρόις, σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του Σαλονιού Αυτοκινήτων της Γένοβας όπου πωλείται, ανήκε σε κάποιον μαχαραγιά, ο οποίος έχασε τα χρήματά του στο καζίνο του Σανρέμο. Το αυτοκίνητο αγοράζει ο Αμερικανός γκάνγκστερ Πάολο Μαλτέζε, ο οποίος κάνει τουρισμό στην Ιταλία με τη βαριεστημένη αρραβωνιαστικιά του, Μέι Τζένκινς, υπάλληλο γκαρνταρόμπας, και το δεξί του χέρι, Τζόι Φρίντλαντερ. Όταν ο Μαλτέζε επιστρέφει στο Μαϊάμι για να αναλάβει ένα συμβόλαιο, αφήνει τον Φρίντλαντερ να προσέχει την Τζένκινς. Ο Φρίντλαντερ κάνει τα στραβά μάτια όταν εκείνη ερωτεύεται τον Στέφανο, έναν όμορφο νεαρό πλανόδιο φωτογράφο που είχαν γνωρίσει νωρίτερα στην Πίζα, αποδεχόμενος ότι η Μέι βρίσκει επιτέλους τον έρωτα αντί για τη συνεχή λεκτική κακοποίηση και υποβάθμιση που δέχεται από τον αυταρχικό Μαλτέζε. Στο μεταξύ, ο Μαλτέζε επιστρέφει στην Ιταλία και προσπαθεί να την πιάσει στα πράσα να τον απατά, αλλά δεν τα καταφέρνει (και ο Φρίντλαντερ την καλύπτει). Παρόλο που η Μέι αγαπά τον Στέφανο, προτιμά τη ζωή της με τον Μαλτέζε και επιστρέφει κοντά του.
Τεργέστη στα σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία – 1941 — Η Ρολς-Ρόις βρίσκεται σε ένα συνεργείο, βρόμικη, με τις λέξεις «Μεγάλη Ευκαιρία» ζωγραφισμένες στο παρμπρίζ. Την αγοράζει η Γκέρντα Μίλετ, μια πλούσια Αμερικανίδα χήρα που γυρίζει την Ευρώπη με προορισμό να γνωρίσει τον νέο βασιλιά της Γιουγκοσλαβίας. Λίγο πριν την εισβολή των ναζί στη Γιουγκοσλαβία, συναντά τον αντιβασιλικό Ντάβιτς, που παραμερίζει την αντίθεσή του προς τον θρόνο για να πολεμήσει τους φασίστες από μεγάλη αγάπη για τη χώρα του. Επιτάσσει το αυτοκίνητό της να περάσει κρυφά τα σύνορα. Στην πορεία, οι δύο φαινομενικά διαφορετικοί άνθρωποι ερωτεύονται. Στο ξενοδοχείο της Λιουμπλιάνας, η Μίλετ επιζεί από έναν βομβαρδισμό των Γερμανών και μετά επιμένει να πάει τον Ντάβιτς σε ένα στρατόπεδο παρτιζάνων στα βουνά. Κάνει πολλές διαδρομές για να πάρει περισσότερους χωρικούς και να τους πάει εκεί με ασφάλεια. Θέλει να μείνει και να βοηθήσει στην απόκρουση των εισβολέων, αλλά ο Ντάβιτς επιμένει ότι δεν είναι δική της δουλειά. Αντίθετα, της ζητά να επιστρέψει στην Αμερική και να πει στον κόσμο αυτά που είδε.
Στη συνέχεια, το αυτοκίνητο φορτώνεται σε φορτηγό πλοίο.
Μερικά χρόνια αργότερα, η Ρολς-Ρόις περνά κάτω από μια πινακίδα που γράφει I-95, 1, Γέφυρα Τζορτζ Ουάσινγκτον, Μπρονξ, 178η οδός. Καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους, το μέλλον της δεν είναι ακόμη γνωστό.
Τα γυρίσματα έγιναν στα βρετανικά στούντιο της MGM στο Λονδίνο και σε εξωτερικούς χώρους στη Μεγάλη Βρετανία και την Ιταλία.[7]
Απήχηση
Οι κριτικές της ταινίας ήταν χλιαρές, αλλά η ταινία απέδωσε ικανοποιητικά από πλευράς εισπράξεων.
Κριτικές
Οι σύγχρονες κριτικές ήταν ανάμεικτες. Σύμφωνα με την εφημερίδα The Sunday Telegraph, «όποιος ήθελε μια ομαλή βόλτα δύσκολα θα μπορούσε να βρει πιο πολυτελές όχημα, γεμάτο αστέρια, επιχρυσωμένο, ανθεκτικό στους κραδασμούς και πιθανώς ανθεκτικό στην κριτική». Το περιοδικό Time μίλησε για μια «κομψή, παλιομοδίτικη ταινία περί σεξ στην άκρη του δρόμου» που «φαίνεται κατά διαστήματα ξεπερασμένη», αλλά «είναι παραμένει υπερπρονομιούχα λόγω ισχυρών προσωπικοτήτων και θεαματικών σκηνικών».[5] Ο Α. Χ. Γουέιλερ της εφημερίδας The New York Times την αποκάλεσε «αρκετά λαμπερό όχημα, ευχάριστο στο μάτι και κατά διαστήματα διασκεδαστικό, αλλά [που] δεν φαίνεται να αξίζει όλη αυτήν την προσπάθεια και τις σημαντικές προσωπικότητες που συμμετέχουν».[3]
Εισπράξεις
Η ταινία απέσπασε 5,4 εκατομμύρια δολάρια στην Αμερική και ήταν μεταξύ των δέκα κορυφαίων ταινιών σε εισπράξεις το 1965, μια χρονιά κατά την οποία η Μαίρη Πόπινς βρισκόταν στην κορυφή της λίστας με 28,5 εκατομμύρια δολάρια.[8]
Η ταινία δεν σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία στη Γαλλία, αποτυγχάνοντας να φτάσει πάνω από ένα εκατομμύριο εισιτήρια.
Οι παραγωγοί της ταινίας επωφελήθηκαν επίσης οικονομικά από την προθυμία της τηλεόρασης να πληρώσει περισσότερα στα στούντιο για να αποκτήσει έγκαιρα τα δικαιώματα μετάδοσης νέων ταινιών: Η κίτρινη Ρολς-Ρόις έκανε την τηλεοπτική της πρεμιέρα στο CBS το φθινόπωρο του 1967.[9][10][11]
.jpg)