Ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ (γαλλικά: Jean-Jacques Beineix), γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1946 και πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 2022 στο Παρίσι, ήταν Γάλλος σκηνοθέτης, συγγραφέας, σεναριογράφος και παραγωγός.[13]
Εμφανίστηκε στον γαλλικό κινηματογράφο στις αρχές της δεκαετίας του '80 και μαζί με τους Γάλλους σκηνοθέτες Λυκ Μπεσσόν και Λεός Καράξ θεωρούνται δημιουργοί της ανανεωτικής τάσης Σινεμά της εικόνας (Cinéma du look).[14]
Βιογραφία
Ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1946 στο Παρίσι. Μετά τη βασική του εκπαίδευση, εγγράφηκε στην Ιατρική Σχολή, την οποία εγκατέλειψε μετά τον Μάιο του 1968 και ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Άρχισε την καριέρα του το 1964 ως βοηθός σκηνοθέτη του Ζαν Μπεκέρ στη γαλλική τηλεοπτική σειρά Les Saintes chéries, μέχρι το τέλος του 1967.
Καριέρα
Το 1977, ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους Le Chien de M. Michel(Ο Σκύλος του κ. Μισέλ) που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ της Τρουβίλ.[15] Το 1980, σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία Ντίβα, που έλαβε τέσσερα βραβεία Σεζάρ. Αν και αρχικά αντιμετωπίστηκε αρνητικά από την κριτική, η ταινία είχε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ από την αρχή της καριέρας του έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στους φωτισμούς, τη φωτογραφία και τα πολύχρωμα σκηνικά δημιουργώντας το δικό του προσωπικό ύφος, χαρακτηριστικό της ανανεωτικής τάσης του γαλλικού κινηματογράφουΣινεμά της εικόνας.
Η δεύτερη ταινία του, Το φεγγάρι στον υπόνομο (La Lune dans le caniveau), παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών του 1983. Η ταινία προτάθηκε για τρία βραβεία Σεζάρ το 1984. Κέρδισε ένα βραβείο - στην κατηγορία των καλύτερων σκηνικών.
Το 1984, ο Ζαν-Ζακ Μπενέξ δημιούργησε δική του εταιρεία παραγωγής, την Cargo Films, για να διατηρήσει την καλλιτεχνική ανεξαρτησία του.
Το 1986, σκηνοθέτησε την ταινία Μπέτυ Μπλου (αρχικός τίτλος: 37 ° 2 le matin), στην οποία εμφανίστηκαν η Μπεατρίς Νταλ και ο Ζαν-Υγκ Ανγκλάντ. Το 1987, η ταινία ήταν υποψήφια για το για Όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και στην ίδια κατηγορία στα βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και στις Χρυσές Σφαίρες της ίδιας χρονιάς. Το 1986 κέρδισε δύο βραβεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ και, το 1987, το βραβείο της Βρετανικής Εταιρείας Κριτικών Κινηματογράφου για την καλύτερη ξενόγλωσση ταινία και ένα - Βραβείο Σεζάρ καλύτερης αφίσας - από τα εννέα Σεζάρ για τα οποία προτάθηκε.[16]
Το 1989, σκηνοθέτησε την ταινία Η Ροζλίν και τα λιοντάρια (Roselyne et lions). Το 1992 ακολούθησε το IP5: L'île aux pachydermes, που ο σκηνοθέτης θεωρεί ως καλύτερη ταινία του. Το 1992, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σιάτλ απένειμε στον Ζαν-Ζακ Μπενέξ το βραβείο Golden Space Needle για τον καλύτερο σκηνοθέτη για τις ταινίες του Μπέτυ Μπλου και IP5: L'île aux pachydermes.
Το 2001, μετά από εννέα χρόνια απουσίας, σκηνοθέτησε το Mortel Transfert. Είναι προς το παρόν η τελευταία κινηματογραφική του ταινία, ακολούθησαν κυρίως ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση.[17]
Στα τέλη του 2006, δημοσίευσε έναν πρώτο τόμο της αυτοβιογραφίας του, Les Chantiers de la gloire (Τα μονοπάτια της δόξας).
_by_Erling_Mandelmann.jpg)
