Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/02/2020.
Είναι ο κύριος υποστηρικτής των πολιτικών του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος χρημάτισε για ένα διάστημα - την περίοδο της Προεδρίας του Ντμίτρι Μεντβέντεφ - αρχηγός του, παρόλο που δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι επίσημα, μέλος του. Ωστόσο θεωρείται ως ο de facto ηγέτης του κόμματος.
Ιστορία
Το κόμμα ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2001, ως μια συγχώνευση του κόμματος "RODINA" υπό την ηγεσία του δήμαρχου της Μόσχας, Γιούρι Λουζκόφ και του κόμματος "Ενωτικό Κόμμα της Ρωσίας" υπό την ηγεσία του Προέδρου του Υπουργείου Εκτάκτων Ανάγκων, Σεργκέι Σοϊγκού. Το κόμμα έγινε πιο δημοφιλές όταν ηγέτης του κόμματος, στις 15 Απριλίου του 2008, έγινε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Πολλοί από τους υπουργούς στις κυβερνήσεις του Βλαντίμιρ Πούτιν και Ντμίτρι Μεντβέντεφ είναι μέλη του κόμματος. Ο Πρόεδρος της Κρατικής Δούμας και πρώην Υπουργός Εσωτερικών, Μπορίς Γκριζλόφ έγινε αρχηγός του κόμματος τον Νοέμβριο του 2002. Το 2005, το κόμμα υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας με το ουκρανικό κόμμα "Κόμμα των Περιφερειών". Έως τον Απρίλιο του 2008, το κόμμα είχε 1,98 εκατομμύρια μέλη. Μέχρι τις εγγραφές του κόμματος που έγινε στις 20 Σεπτεμβρίου του 2005, το κόμμα είχε 2.600 τοπικά γραφεία (στη Μόσχα) και 29.856 γραφεία σε όλη τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Γενικό Συμβούλιο
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν εκλέγεται Πρόεδρος του Κόμματος.
Το Γενικό Συμβούλιο του κόμματος διαθέτει 152 μέλη, είναι η κύρια πλατφόρμα για συγκεντρώσεις και συζητήσεις του κόμματος με θέματα κοινωνικά ή πολιτικά προβλήματα. Το Προεδρείο του Γενικού Συμβουλίου, με επικεφαλής τον Γραμματέα του κόμματος αποτελείται από 23 μέλη και καθορίζει την πολιτική του κόμματος
Ανώτατο Συμβούλιο
Το Ανώτατο Συμβούλιο του κόμματος, με τον επικεφαλής του Ανώτατου Συμβουλίου του κόμματος καθορίζει τη στρατηγική και την ανάπτυξη του κόμματος. Το κόμμα έχει γραφεία και στο Ισραήλ, μετά από συμφωνία με το τοπικό κόμμα "Καντίμα".
Το πολιτικό μανιφέστο
Σύμφωνα με την προγραμματική του διακήρυξη «Ο δρόμος για την επιτυχία του έθνους» που κυκλοφόρησε το 2003, το κόμμα φιλοδοξεί να ενώσει τις υπεύθυνες πολιτικές φωνές της χώρας, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις διαφορές μεταξύ πλουσίων και φτωχών, νέων και γέρων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Πρεσβεύει την οικονομία της ελεύθερης αγοράς που θα συντονίζεται με κρατικές ρυθμίσεις προσδοκώντας περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη. Το κόμμα τοποθετείται στο κέντρο του πολιτικού φάσματος καταδικάζοντας τόσο τις δεξιές όσο και τις αριστερές ιδεολογίες, προς όφελος μιας πολιτικής που θα συνενώσει όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες.[8]
Αποτελέσματα εκλογών
Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ σε ένα συμβούλιο του κόμματος.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2002, το κόμμα κέρδισε το 37,24% των ψήφων. Στις προεδρικές εκλογές του 2004, το κόμμα έθεσε σε υποψηφιότητα για την προεδρεία της χώρας, τον Βλαντίμιρ Πούτιν και κέρδισε. Από τον Ιανουάριο του 2005, το κόμμα έλεγχε 305 από τις 450 έδρες της Κρατικής Δούμας. Μετά τις βουλευτικές εκλογές τον Δεκέμβριο του 2007, το κόμμα κατηγορήθηκε για παραβιάσεις απαγορευμένες από το Ρωσικό Σύνταγμα. Όμως οι Ρωσικές Αρχές, απέρριψαν τις κατηγορίες λέγοντας ότι ήταν "συναισθηματικές" και δεν είχαν βάση σε πραγματικά γεγονότα. Το κόμμα, στις εκλογές αυτές είχε κερδίσει το 56,87% των ψήφων και θα είχε το δικαίωμα να αλλάζει όλους τους νόμους που θα κρίνει αναγκαίο, εκτός από αυτούς στους οποίους έχουν βάλει βέτο ο Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ή το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο. Σήμερα το κόμμα εκλέγει 315 από τις 450 έδρες της Ρωσικής Δούμας. Στις προεδρικές εκλογές του 2008, το κόμμα έθεσε την υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας, τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ και όπως και το 2004, το κόμμα κέρδισε. Στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 11 Οκτωβρίου του 2009, το κόμμα κέρδισε την πλειοψηφία σε όλες τις περιφέρειες της Ρωσίας. Μετά από αυτό κατηγορήθηκε για εκφοβισμό των ψηφοφόρων και τα αποτελέσματα των εκλογών ακυρώθηκαν. Σε δημοσκοπήσεις του Οκτωβρίου του 2009, το κόμμα κατείχε το 59% των ψήφων. Αναφορικά:
↑White, Stephen (2005). «The Political Parties». Στο: White· Gitelman· Sakwa, επιμ. Developments in Russian Politics. 6. Duke University Press. ISBN978-0-8223-3522-1.
