Η διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1836 αντικατέστησε τη διαίρεση του 1833, κατάργησε τις θέσεις των νομαρχών, νομοδιευθυντών και επάρχων και χώρισε την Ελλάδα σε τριάντα διοικήσεις και δέκα υποδιοικήσεις, με αντίστοιχες θέσεις διοικητών και υποδιοικητών. Παρέμεινε σε ισχύ για δώδεκα χρόνια, οπότε αντικαταστάθηκε από τη διοικητική διαίρεση του 1845.
Η διαίρεση του 1836 νομοθετήθηκε επί κυβέρνησης Άρμανσπεργκ, με το από 20ής Ιουνίου (2ας Ιουλίου) Βασιλικό Διάταγμα του ΌθωναΠερί διοικητικού οργανισμού, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ υπ' αρ. 28 της 21ης Ιουνίου 1836.
Διοικητική διαίρεση
Οι νέες διοικήσεις και οι καταργημένες επαρχίες που αντικατέστησαν ήταν οι παρακάτω:
Η μεταβολή του 1838 έγινε με τον νόμο της 22 Ιουνίου / 4 Ιουλίου 1838 "περί μεταρρυθμίσεως των διοικήσεων"[2]. Η μεταβολή αυτή μείωσε τις διοικήσεις σε 24 και τις υποδιοικήσεις σε 7[2].
Με την μεταβολή του 1843 και τον νόμο 29 Ιουλίου / 10 Αυγούστου 1843 καταργήθηκαν όλες οι υποδιοικήσεις ενώ καταργήθηκε και η Διοίκηση Ύδρας και δημιουργήθηκε μία νέα, η Διοίκηση Ύδρας και Σπετσών με την έδρα εναλλάξ κάθε έξι μήνες στα δύο νησιά[2].