Η Διοίκηση Ισπανίας ήταν μία διοικητική μονάδα (dioecesis, διοίκησις) της ύστερς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην Ιβηρική Χερσόνησο. Υπήρχε από το 314 έως το 409 περίπου μ.Χ. Πρωτεύουσά της ήταν η Augusta Emerita. Η πρωτεύουσα διοικούνταν από έναν βικάριο (vicarius), που ήταν υπεύθυνος στον πραιτωριανό έπαρχο της Γαλατίας.

Η διοίκηση της Ισπανίας αρχικά περιλάμβανε τις ακόλουθες έξι επαρχίες:

• Hispania Baetica
• Lusitania
• Carthaginiensis
• Gallaecia
• Hispania Tarraconensis
• Mauretania Tingitana (στη Βόρεια Αφρική)

Οι Βαλεαρίδες Νήσοι αποσπάστηκαν από την Tarraconensis τον 4ο αι. ως η ανεξάρτητη επαρχία της Hispania Balearica, και έγινε η έβδομη επαρχία εντός της διοίκησης της Ισπανίας.

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αρχικά χωρίστηκε σε 46 επαρχίες, οι οποίες υποδιαιρέθηκαν από τον Διοκλητιανό γύρω στο 300 μ.Χ. σε 101 επαρχίες, οι οποίες με τη σειρά τους συγκεντρώθηκαν σε 12 διοικήσεις. Κατά τη διαίρεση της Αυτοκρατορίας το 395, η δομή μετατράπηκε σε 4 πραιτωριανές επαρχίες, 15 διοικήσεις και 119 επαρχίες. Με την κατάκτηση της Ισπανίας από τους Βανδάλους, τους Αλανούς και τους Σουήβους το 409, η διοίκηση άρχισε να καταρρέει.

• Barnes, Timothy Dacid (1982). The new empire of Diocletian and Constantine. Harvard University Press. ISBN 9780674280670. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2023. 
• Mommsen, Theodor (1863). Verzeichniss der römischen provinzen aufgesetzt um 297 (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2019. 
• Notitia Dignitatum. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2019.