Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/02/2024.

Διαμαντής Καραναστάσης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Διαμαντής Καραναστάσης (Ελληνικά)
Γέννηση	2  Μαρτίου 1974 Λάρισα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ελληνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά Αγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ηθοποιός σκηνοθέτης πολιτικός παραγωγός
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαριάννα Κάλμπαρη (2002–2016)
Σύντροφος	Ζωή Κωνσταντοπούλου (από 2016)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Βουλής των Ελλήνων (από 2023, εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών)
Ιστότοπος
www.diamantiskaranastasis.com
δεδομένα

Ο Διαμαντής Καραναστάσης (Λάρισα, 2 Μαρτίου 1974) είναι Έλληνας ηθοποιός, κινηματογραφιστής, σκηνοθέτης, παραγωγός και βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες στο θέατρο και στην τηλεόραση ως ηθοποιός και έχει βραβευτεί ως κινηματογραφιστής.^[1] Διακεκριμένος voice-over artist έχει δανείσει τη φωνή του σε πάνω από 8000 τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις, όπως και σε ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές και επιλεγμένες ταινίες animation movie franchises. Έχει αναλάβει την παραγωγή σε θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Ως παραγωγός, μέσα από το ιδιόκτητο post-production studio “DACOS”, το οποίο λειτουργεί από το 2007, έχει αναλάβει εκατοντάδες οπτικοακουστικές διαφημιστικές παραγωγές, κινηματογραφήσεις, podcasts [en], radio play και web plays.

Η start-up εταιρεία του, birigogo, ασχολείται με τα αρχαία δραματικά έργα - κωμωδίες και τραγωδίες - των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων κωμικών και τραγικών ποιητών και τη μεταφορά τους σε διαδραστικές εκπαιδευτικές εφαρμογές.^[2]

Στις Εθνικές Εκλογές του Ιουνίου 2023, εκλέχθηκε Βουλευτής στην Α΄Αθηνών με την Πλεύση Ελευθερίας.

Γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου 1974 στη Λάρισα, όπου και έζησε μέχρι τα 18 του χρόνια. Πατέρας του ήταν ο Γιάννης Καραναστάσης (1940-2018), μαθηματικός με καταγωγή από τους Γόννους Λάρισας και η μητέρα του Γεωργία (Γία) Καρβέλη, είναι επίσης μαθηματικός, με καταγωγή από το Αιτωλικό Μεσολογγίου. Η αδερφή του, Ελίνα Καραναστάση είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός που ζει και εργάζεται μόνιμα στο Άμστερνταμ. Τέλειωσε το 1ο Λύκειο Λάρισας.

Το 1992 πέρασε στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και ξεκίνησε τις σπουδές του. Την επόμενη χρονιά έδωσε νέες εξετάσεις όπου πέρασε και στο Μαθηματικό του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δεν τελείωσε καμία από τις δύο σχολές καθώς η αγάπη του για το θέατρο τον έσπρωξε να αφοσιωθεί αποκλειστικά στη θεατρική του εκπαίδευση.

Γράφτηκε στη θεατρική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου^[3], όπου και τελείωσε τις σπουδές του. Δεν έδωσε ποτέ εξετάσεις σε καμία άλλη Ιδιωτική Δραματική Σχολή, καθώς απαιτούσαν υποχρεωτικές εξετάσεις εισαγωγής σε επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού. Πίστευε από πολύ νεαρή ηλικία ότι κανένας πολιτικός θεσμός δε μπορεί, δεν πρέπει και δεν επιτρέπεται να είναι σε θέση να κρίνει και να επισφραγίζει την καλλιτεχνική επάρκεια κανενός.

Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και έχει πρωταγωνιστήσει σε γνωστά έργα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Ενδεικτικά, έχει παίξει μεταξύ άλλων στις σημαντικές παραστάσεις «Τρεις αδελφές» του Αντόν Τσέχωφ, στο Θέατρο Τέχνης, 2007-08^[4] και “Love, Love, Love” του Μάικ Μπάρτλετ, στο Θέατρο Τέχνης, 2012-13 σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη^[5], «Τα κόκκινα φανάρια» του Αλέκου Γαλανού, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, 2014-15^[6], το «Τρελό Αίμα» του Παντελή Πρεβελάκη (σκηνική σύνθεση Άντζελα Μπρούσκου), σε σκηνοθεσία της Άντζελας Μπρούσκου στο Θέατρο Τέχνης, 2015^[7], «Φόβος» του Στέφαν Τσβάιχ, σε σκηνοθεσία Έλενας Πέγκα, από το Δημοτικό Θέατρο Καλαμάτας, 2015-16^[8], «Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας» της Λίνα Βερτμίλερ σε σκηνοθεσία-διασκευή του Γιάννη Λασπιά στο Bios, 2019^[9], «Ελευθερία στη Βρέμη» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη στο Δημοτικό Θέατρο Κρήτης και στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κούν, 2022-23^[10].

Έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Η ταινία “Ιστορίες χωρίς χρόνο” σκηνοθεσίας Βασίλη Ραΐση^[11], στην οποία ερμήνευσε τον κεντρικό ήρωα στην εκδοχή των 40 χρόνων του, πήρε το βραβείο κοινού στο 58ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης^[12]. Το 2011 σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Αίμα» (“My Blood”)^[13] μια σύγχρονη παραβολή πάνω στο μύθο του Οιδίποδα, στην οποία υπέγραψε ακόμα το σενάριο, την παραγωγή, το μοντάζ αλλά και πρωταγωνίστησε στον έναν από τους δυο κεντρικούς χαρακτήρες της ταινίας. Παρά το γεγονός πως πρόκειται για μία ανεξάρτητη παραγωγή, η ταινία κατάφερε χωρίς καμία φεστιβαλική υποστήριξη, να σημειώσει πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, συγκεντρώνοντας συνολικά 9 βραβεία, πολλές υποψηφιότητες και συμμετοχές σε Φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο^[14]. Στην Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, παρά το γεγονός ότι μόνο δύο συντελεστές της ανεξάρτητης παραγωγής ήταν μέλη της Ακαδημίας και είχαν δικαίωμα ψήφου στα βραβεία, η ταινία ήταν υποψήφια σε δύο βασικές κατηγορίες (Α’ Γυναικείου Ρόλου, Μουσικής Σύνθεσης) κερδίζοντας τελικά το Βραβείο Μουσικής Σύνθεσης (Σταύρος Γασπαράτος)^[15], πρωτοφανές επίτευγμα για no-budget ταινία.

Το 2021 ανέλαβε τη σκηνοθεσία, την κινηματογράφηση αλλά και όλο το post production του έργου «ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ», (κειμ. Ανδρέα Φλουράκη) την πρώτη ελληνική αμιγώς ψηφιακή παράσταση, για το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν^[28], λαμβάνοντας εξαιρετικές κριτικές εν μέσω καραντίνας^[29], με χαρακτηριστική του κριτικού Δρ. Κωνσταντίνου Μπούρα στην εφημερίδα Το Βήμα “…προτείνω να τιμηθεί με ειδικό βραβείο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Διαμαντής Καραναστάσης για την ευρηματική του κινηματογράφηση, που χάρη στις ερμηνείες των ηθοποιών και το ευρηματικό μοντάζ δημιουργούσε κβαντικά «κενά» και αλληλεπικαλύψεις που συνέτειναν σε μια κυκλική αντίληψη του χρόνου και σε μια περαιτέρω υπογράμμιση του αδιεξόδου που βιώνουν αυτά τα εγκλωβισμένα άτομα…”. Tο έργο δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το διαδίκτυο σε συνθήκες καραντίνας και κινηματογραφήθηκε σε όλους τους χώρους του ιστορικού θεάτρου, προβάλλοντας την απουσία του κοινού, την ερημιά του χώρου, το αδιέξοδο των ανθρώπων του πολιτισμού και τη μοναξιά του καλλιτέχνη. Τον Απρίλιο του 2021, κινηματογράφησε την ταινία (Η Αθήνα τη νύχτα) «11μ.μ»^[30], σε μουσική MOBY με πρωταγωνιστές την πρωτεύουσα, τους άδειους δρόμους της και τους κλειστούς χώρους πολιτισμού, κατά τη διάρκεια της δεύτερης καραντίνας, η οποία είχε πολύ σημαντική απήχηση εντός Ελλάδας^[31][32].

Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση ήταν ο πρωταγωνιστικός ρόλος στη σειρά «Σαν Αδελφές»^[33] του Νίκου Κουτελιδάκη για την ΕΡΤ, ενώ από το 1998 έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές, σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ενδεικτικά, έχει παίξει στις τηλεοπτικές σειρές «Αθώος ή ένοχος»^[34] (ΑΝΤ1) σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη^[35], «Λίφτινγκ» (ΑΝΤ1), σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Πετρινιώτη, «Η αγάπη ήρθε από μακρυά» (ΑΝΤ1) σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη, «Αμαρτίες γονέων»^[36] (MEGA) σε σκηνοθεσία Σίσσυς Σμυριλιού, «Με θέα στο πέλαγο»^[37] (MEGA) σε σκηνοθεσία Γιάννη Βασιλειάδη^[38], «Δείξε μου το φίλο σου»^[39] (ΑΝΤ1) σε σκηνοθεσία Άκη Σταματιάδη και «Κρυφά μονοπάτια»^[40] (ΑΝΤ1) σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη. Συμμετείχε ως guest στις σειρές «Κωνσταντίνου και Ελένης» (ΑΝΤ1) σε σκηνοθεσία Κώστα Λυχναρά, «Οι ιστορίες του αστυνόμου Μπέκα» (ΑLPHA) σε σκηνοθεσία Νίκου Κρητικού και «Επτά θανάσιμες πεθερές» (MEGA) σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Πετρινιώτη. Το 2007-08, συμπρωταγωνίστησε μαζί με τους Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη, Φαίη Ξυλά και Ζέτα Μακρυπούλια στον «Γιούνγκερμαν»^[41], την τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Μ. Καραγάτση, η οποία προβλήθηκε στον ΑΝΤ1. Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης και για πάνω από μία δεκαετία αποσύρθηκε από την τηλεόραση. Το 2023 συμμετείχε στη διεθνή συμπαραγωγή “So Long Marianne”^[42], για την ζωή του Λέοναρντ Κόεν. Είναι ο μόνος Έλληνας ηθοποιός στο βασικό cast της φιλόδοξης σειράς 8 επεισοδίων, όπου συμμετέχουν οι ηθοποιοί Alex Wolf, Anna Torv, Noah Taylor, Thea Sophia Loch Næss, Simon Lööf κ.α.^[42]

Διακεκριμένος voice-over artist έχει δανείσει τη φωνή του σε πάνω από 8000 τηλεοπτικές, διαδικτυακές και ραδιοφωνικές διαφημίσεις αλλά και σε ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές εκπομπές και στο πρόγραμμα τηλεοπτικών καναλιών.^[43] Έχει δουλέψει σε επιλεγμένες ταινίες animation studio movies (Μαδαγασκάρη Ι & ΙΙ, Η Εποχή των Παγετώνων, Star Wars ο Πόλεμος των Κλώνων, Ο Όλιβερ και η Παρέα του κ.α)^[44] όπως και σε video games. Είναι ο βασικός εκφωνητής των διαδραστικών εκπαιδευτικών εφαρμογών της start-up εταιρείας του, birigogo^[45].

Έχει αναλάβει την παραγωγή σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, μεταξύ άλλων τις: «Μια ανάσα ακόμα»^[46] (Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), «Νέο Αίμα» (Θέατρο Αργώ)^[47], «Ιστορίες για Γαμοφοβικούς» (Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν), «Ανώνυμη Αγία» (Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν)^[48] κ.α. Έχει αναλάβει ή συμμετάσχει με την εταιρία παραγωγής του, στην παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών μεγάλου μήκους (Αίμα^[13], Αόρατος^[49]), μικρού μήκους, σε web theater plays, σε radio plays, podcasts, trailers. To 2007 εγκαινίασε το post- production studio “DACOS”, το οποίο έχει αναλάβει εκατοντάδες οπτικοακουστικές διαφημιστικές παραγωγές και κινηματογραφήσεις μέχρι και σήμερα^[2].

Το 2022 δημιούργησε τη start-up birigogo με στόχο τη δημιουργία διαδραστικών εκπαιδευτικών εφαρμογών που αναφέρονται σε αρχαία Ελληνικά δράματα, στις κωμωδίες και τις τραγωδίες των μεγάλων αρχαίων δραματικών ποιητών. Η πρώτη παραγωγή της σειράς είναι οι Όρνιθες του Αριστοφάνη που έτυχε πολύ θερμής υποδοχής από πολλά ειδησεογραφικά μέσα, μετά την κυκλοφορία της. Η Εφαρμογή τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας της κατάφερε να κατακτήσει την πρώτη θέση στην κατάταξη του app-store της Apple. Η σειρά των εφαρμογών έχει την υποστήριξη του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν και του Υπουργείου Πολιτισμού. Η εταιρεία έχει ανακοινώσει^[50] για τη συνέχεια την κυκλοφορία του Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου και της Ελένης του Ευριπίδη στην πρωτότυπη αυτή μορφή των διαδραστικών εκπαιδευτικών εφαρμογών που εξοικειώνουν το χρήστη με την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας.

Από το 2016 είναι ιδρυτικό και ενεργό μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας, αναλαμβάνοντας την πολιτική και στρατηγική επικοινωνία του κινήματος. Επιπλέον, είναι εμπνευστής και οργανωτής των κινηματικών πρωτοβουλιών και δράσεων, κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων, μηνυτής στη δίκη για το Μάτι^[51], εμπνευστής του κινήματος Δικαιοσύνη Για Όλους^[52], ιδρυτής του FreedomTV. Από το 2016 έχει ταξιδέψει και έχει κάνει ομιλίες σε αποστολές της Πλεύσης Ελευθερίας στην Κοπεγχάγη (Plan-B)^[53], στο Παρίσι^[54], στις Βρυξέλες, στη Ναμύρ^[55], στη Ρώμη (Plan-B)^[56], στο Μπράιτον (συνέδριο Εργατικών)^[57], στο Ρέικιαβικ^[58], στη Μπραζίλια^[59], στο Μπέλο Οριζόντε και στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Στις εκλογές Ιουνίου του 2023, η Πλεύση Ελευθερίας πέτυχε την είσοδο της στη Βουλή, και ο ίδιος εκλέχθηκε βουλευτής στην Α’ Αθηνών^[60].

Με την ιδιότητα του βουλευτή, έχει τοποθετηθεί για ζητήματα γύρω από την εκπαίδευση, την αξία της τέχνης στην παιδεία και την κοινωνία, την υποτίμηση των πτυχίων των κρατικών εθνικών δραματικών σχολών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη σημασία της τεχνολογίας και της καινοτομίας στο σύγχρονο τρόπο ζωής, το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή και την οδική ασφάλεια. Είναι μέλος της διαρκούς επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων^[61], της ειδικής μόνιμης επιτροπής έρευνας και τεχνολογίας^[62], αλλά και της ειδικής μόνιμης επιτροπής οδικής ασφάλειας^[63].

Ζει στην Αθήνα από το 1992 και είναι πατέρας δύο παιδιών, της Νιόβης (γεν. 2008) και του Γιάννου (γεν. 2011), τα οποία απέκτησε με την ηθοποιό, σκηνοθέτη, συγγραφέα και Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (2014-), Μαριάννα Κάλμπαρη. Πήρε διαζύγιο από την Μαριάννα Κάλμπαρη το 2016. Είναι σε σχέση με την ποινικολόγο, πολιτικό, ακτιβίστρια και πρώην Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου.