Συντεταγμένες: 38°28′00″N 22°00′00″E / 38.4667°N 22°E / 38.4667; 22

Ο Δήμος Ερινεού ήταν δήμος προηγούμενων διοικητικών διαιρέσεων του Νομού Αχαΐας^[2]. Με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» αποτελεί πλέον από το 2010 Δημοτική Ενότητα του νεοπαγούς Δήμου Αιγιαλείας.

Έδρα του «καποδιστριακού» δήμου ήταν το Λαμπίρι^[3].

Ιδρύθηκε το 1996 με την συνένωση των κοινοτήτων των χωριών Καμάρες, Ζήρια και Νέος Ερινεός^[2]. Το 1998 προστέθηκαν στο δήμο, σύμφωνα με το Σχέδιο «Καποδίστριας», τα χωριά των κοινοτήτων Σαλμενίκου, Αρραβωνίτσας και Δαμακινίου^[2]. Στο δήμο ανήκει επίσης ο οικισμός Μεσοχώρι.

Από το Δήμο Ερινεού ρέει ο Σαλμενίκος ποταμός (ή Φοίνικας) και μεγάλο μέρος του δήμου καλύπτεται από το όρος Ζήρια.

Στην περιοχή του Δήμου υπήρχε η Ρυπική χώρα και η αρχαία πόλη Ρύπες η οποία ήταν μία από τις πόλεις της Αχαϊκής συμπολιτείας. Στην θαλάσσια περιοχή έγινε ναυμαχία μεταξύ Αθηναίων και Πελοποννησίων το 412 π.X. Στις Καμάρες υπάρχουν ερείπια από καμάρες υδρεύσεως της ρωμαϊκής εποχής στα οποία οφείλεται η ονομασία του χωριού Καμάρες. Στο χωριό Σαλμενίκο υπάρχει κάστρο το Κάστρο της Ωριάς. Στο σημερινό Λαμπίρι υπήρχε στην αρχαιότητα το λιμάνι των Ρυπών, ο Ερινεός, του οποίου το όνομα προέρχεται από την αγριοσυκιά. Το Λαμπίρι πήρε το όνομά του από τον Γάλλο σταυροφόρο και φεουδάρχη της περιοχής Sir de Lambri.

Το 1907 ο Δήμος είχε 4.500 κατοίκους και περιελάμβανε τα χωριά Σαλμενίκο (έδρα του δήμου), Άβερνα, Σελλά, Πιτίτσα, Καμάρες, Προβοδός, Ζήρια, Συνανιά, Βερίνο, Γκρόμπα, Αραγόζαινα, Τραγανό, Δουκαναίικα, Μυρόβρυση και Μάγειρα^[2][4].

Σύμφωνα με τον Χ. Κορύλλο^[5] ο Δήμος ανήκε στην Επαρχία Πατρών ήταν Β' τάξεως και συνόρευε με τους δήμους Αιγίου, Φαρρών και Πατρέων. Είχε 4 δημοτικά σχολεία αρρένων, 2 θηλέων, ένα ελληνικό σχολείο και 6 γραμματεία. Κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν η κτηνοτροφία και η γεωργία.

• Κάποιοι από τους δημάρχους του παλιού δήμου ήταν οι:
  • 1866-1878: Κανέλλος Οικονομόπουλος
  • 1888-1903: Εμμανουήλ Κ. Οικονομόπουλος
  • 1903-1907: Αριστείδης Οικονομόπουλος^[6]
  • 1907-1911: Εμμανουήλ Κ. Οικονομόπουλος
  • 1931 - : Εμμανουήλ Οικονομόπουλος^[7]
• Δήμαρχοι του καποδιστριακού Δήμου Ερινεού υπήρξαν οι:
  • 1999-2002: Μιχαήλ Σκανδάμης (1930-2013)
  • 2003-2006: Ελευθέριος Κληρονόμος
  • 2007-2010: Ανδρέας Βαρνακιώτης (1946-2018)

Στον καποδιστριακό δήμο περιλαμβάνονταν τα παρακάτω δημοτικά διαμερίσματα και οικισμοί^[8]:

Δ.δ. Ζήριας [ 895 ]

• το Λαμπίριον [ 207 ]
• η Ζήρια [ 506 ]
• η Άνω Ζήρια [ 8 ]
• η Κυανή Ακτή [ 84 ]
• η Ροδινή [ 4 ]
• ο Σαρκουνάς [ 86 ]

Δ.δ. Αρραβωνίτσης [ 258 ]

• η Αρραβωνίτσα [ 201 ]
• τα Συνανιά [ 57 ]

Δ.δ. Δαμακινίου [ 95 ]

• το Δαμακίνιον [ 86 ]
• ο Βουνόπυργος [ 9 ]

Δ.δ. Καμάρων [ 1.271 ]

• αι Καμάραι [ 1.205 ]
• η Μπούκα [ 26 ]
• τα Πεύκα [ 40 ]

Δ.δ. Νέου Ερινεού -- ο Νέος Ερινεός [ 408 ]

Δ.δ. Σαλμενίκου [ 521 ]

• το Κάτω Σαλμενίκον [ 273 ]
• το Άνω Σαλμενίκον [ 79 ]
• η Βοτένη [ 31 ]
• η Μονή Αγίας Ελεούσης [ 15 ]
• το Νέο Σαλμενίκον [ 123 ]

Ομάδες του Δήμου είναι ο Α.Σ. Αχιλλέας Καμαρών με τμήματα Ποδοσφαίρου και καλαθοσφαίρισης, ο Α.Ο. Ζήριας, και ο Ολυμπιακός Καμαρών.

Ολυμπιακός Καμαρών
Ο Α.Π.Σ. Ολυμπιακός Καμαρών ιδρύθηκε το 1991 και έχει έδρα το χωριό Καμάρες, δίπλα στο Αίγιο. Αγωνίζεται στο Εθνικό Στάδιο Καμαρών το οποίο έχει φυσικό χόρτο. Χρώματα έχει το κόκκινο-άσπρο. Ανήκει στην δύναμη της Ε.Π.Σ. Αχαΐας με αριθμό μητρώου ΕΠΟ 4877. Είναι το δεύτερο σωματείο των Καμαρών μετά τον Αχιλλέα Καμαρών. Από την ημέρα ίδρυσής του έχει αγωνιστεί μόνο στη Β' και Γ' κατηγορία.

Α.Ο. Ζήρια
Ο Α.Ο. Ζήρια ιδρύθηκε το 1980 και έχει έδρα το χωριό Ζήρια με χρώματα το μαύρο και άσπρο και έμβλημα ένα αστέρι. Αγωνίζεται στο γήπεδο Θεόδωρος Αντωνόπουλος που διαθέτει φυσικό χλοοτάπητα και έχει πάρει το όνομα του παλιού ποδοσφαιριστή της ομάδας που απεβίωσε στην προπόνηση της ομάδας το 2008^[9]. Αγωνίζεται στην Α' κατηγορία από το 2003. Ο ΑΟ Ζήρια διέθετε στις τάξεις του και έναν διεθνή ποδοσφαιριστή τον Παύλο Μητρόπουλο, βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελλάδος παίδων, μέχρι που πήρε μεταγραφή το 2007 στον Παναιγιάλειο Γ.Σ. όπου αγωνιζέται έως σήμερα.

• Δήμος Παναχαιών

• Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9.
• Χρήστου Π. Κορύλλου, Χωρογραφία της Ελλάδος. Α'. Νομός Αχαΐας, Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων «Ανέστη Κωνσταντινίδου», Εν Αθήναις 1903.
• Βασίλης Κ. Λάζαρης (επιμ.), Στέφανου Ν. Θωμόπουλου «Ιστορία της πόλεως Πατρών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821». Έκδοση τέταρτη στη δημοτική γλώσσα και με βάση τα χειρόγραφα του συγγραφέα, τόμοι Α΄-Β΄, Αχαϊκές Εκδόσεις, Πάτρα 1998-1999. ISBN 960-7960-10-6 (set).
• Εφημερίδα Η Ημέρα, φύλλο 12 Απριλίου 2008. (ολοσέλιδο αφιέρωμα στον ΑΟ Ζήριας)

• Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας. 
• Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμοι Α΄-Β΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση.

• Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Δήμου Ερινεού Αχαΐας (1835-1912, 1996-2010). eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 21/11/2017.
• Η Αιγιάλεια διεκδικεί Παναγοπούλα-Ροδινή. aigialeianews.gr. 22 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε: 05/07/2018.
• Η Πάτρα μπήκε 8χλμ μέσα στην Αιγιάλεια. pelop.gr. 08/04/2018. Ανακτήθηκε: 05/07/2018.
• Τουριστικός οδηγός Νομού Αχαΐας - Δήμος Ερινεού Αχαΐας. nea.gr. Ανακτήθηκε από το αρχειοθετημένο πρωτότυπο: 04/09/2016.
• Επίσημη ιστοσελίδα Δήμου Ερινεού Αχαΐας
• ιστοσελίδα bekiris.gr