Το 1933 διορίστηκε έκτακτος και το 1937 τακτικός καθηγητής Ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.[3] Δίδαξε Ζωολογία στη Φυσικομαθηματική και την Ιατρική Σχολή. Διηύθυνε και οργάνωσε το Ζωολογικό Μουσείο και το Εργαστήριο Ζωολογίας του Πανεπιστημίου. Το 1958 εξελέγη καθηγητής Βιολογίας και δίδαξε γενική βιολογία.[2] Διετέλεσε τρεις φορές (1942-1944, 1958-1959 και 1967-1968)[2] κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών και το ακαδημαϊκό έτος 1969-1970[4] πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας του συνέβαλε στην ίδρυση των Βιολογικών Τμημάτων του Πανεπιστημίου Αθηνών και Πατρών, ενώ ο ίδιος πραγματοποιούσε διαλέξεις βιολογίας στο εκτός πανεπιστημίου κοινό.[2]
Ήταν ανάμεσα στους ιδρυτές του Ερευνητικού Κέντρου «Δημόκριτος», της Ελληνικής Βιολογικής Εταιρείας (1955) και του Ινστιτούτου Ωκεανογραφικών Μελετών. Από το 1955 έως το 1965 ήταν αντιπρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας. Ακόμη ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Φλέμινγκ και του Σισμανόγλειου Νοσοκομείου.[2] Το 1970[5] εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Συνέγραψε εργασίες σχετικά με τη ζωολογία[6], και εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνείς συναντήσεις και συνέδρια.[2]