Βρεταννία Πρώτη

H Ρωμαϊκή Βρετανία περί το 410, χωρίς (υποθετικά) επαρχιακά σύνορα.

Η Βρετανία Πρώτη, λατιν.: Britannia Prima ή Britannia I (Βρετανία Ι) ήταν μία από τις επαρχίες της διοίκησης των "Βρετανιών", που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των Διοκλητιανών Μεταρρυθμίσεων στα τέλη του 3ου αι. [1] Πιθανότατα δημιουργήθηκε μετά την ήττα τού σφετεριστή Αλλέκτου από τον Κωνστάντιο Α΄ Χλωρό το 296 μ.Χ. και αναφέρθηκε στον περί το 312 Κατάλογο της Βερόνας των ρωμαϊκών επαρχιών. Η θέση και η πρωτεύουσά της παραμένουν αβέβαια, αν και πιθανότατα βρισκόταν πιο κοντά στη Ρώμη , από ό,τι η Βρετανία II. Προς το παρόν, οι περισσότεροι μελετητές τοποθετούν την Bρετανία I στην Ουαλία, την Κορνουάλη και τις χώρες που τις συνδέουν. Με βάση μία ανακτηθείσα επιγραφή, η πρωτεύουσά της τοποθετείται τώρα συνήθως στο Κορίνιον των Δοβούννων (Σέιρενσεστερ), αλλά ορισμένες τροποποιήσεις τού καταλόγου των επισκόπων πού συμμετείχαν στο 315 Σύνοδο της Αρλ, θα τοποθετούσαν την πρωτεύουσα της επαρχίας στην Ίσκα (Καιλήον) ή στην Ντέιβα (Τσέστερ), που ήταν γνωστές βάσεις λεγεωνάριων .

Η παραδοσιακή διάταξη των όψιμων ρωμαϊκών επαρχιών κατά τον Κάμντεν, [2] που τοποθετεί τη Βρετανία Πρώτη κατά μήκος της νότιας ακτής της Αγγλίας. Με βάση τη σύγχρονη αρχαιολογία, η επαρχία έφτασε τουλάχιστον βόρεια ως το Κορίνιον.
Μία άλλη πιθανή διευθέτηση των ύστερων ρωμαϊκών επαρχιών, με τη Βρετανία Πρώτη στην Ουαλία και την Κορνουάλη.

Ιστορία

Μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση της Βρετανίας, διοικήθηκε ως ενιαία επαρχία από το Καμουλόδουνον (Κόλτσεστερ) και στη συνέχεια από το Λονδίνιον (Λονδίνο) μέχρι τις μεταρρυθμίσεις τού Σεβήρου, που ακολούθησαν την εξέγερση του κυβερνήτη της Κλόδιου Αλβίνου. Αυτές χώρισαν την επικράτεια σε Άνω Βρετανία και Κάτω Βρετανία (Britannia Superior και Britania Inferior), των οποίων οι αντίστοιχες πρωτεύουσες ήταν το Λονδίνιον και το Eβόρακον (Yόρκη). Κατά τις πρώτες φάσεις των μεταρρυθμίσεων των Διοκλητιανού, η Βρετανία ήταν υπό τον έλεγχο της Βρετανικής αυτοκρατορίας τού Αλλέκτου ως μέρος της εξέγερσης των Καραυσίων. Κάποια στιγμή, μετά την ανάκτηση τού εδάφους από τον Κωνστάντιο Α΄ Χλωρό το 296 μ.Χ., ιδρύθηκε η διοίκηση των Βρετανιών (με αντιπρόσωπο (vicar) ως διοικητή της στο Λονδίνιον) και έγινε τμήμα της πραιτωριανής επαρχίας της Γαλατίας. Στη συνέχεια, οι Βρετανίες χωρίστηκαν σε τρεις, τέσσερις ή πέντε επαρχίες, [α] που φαίνεται να έφεραν τα ονόματα Πρώτη, Δευτέρα, Mαξίμα Καισαρησία και (πιθανώς) Φλαβία Καισαρησία και Βαλεντία. [β] [4] [5]

Η τοποθέτηση και οι πρωτεύουσες αυτών των όψιμων βρετανικών επαρχιών είναι αβέβαιες, αν και ο Κατάλογος των Αξιωμάτων τού τέλους τού 4ου αι. περιγράφει τον κυβερνήτη της Πρώτης από την τάξη των ιππέων (praeses), καθιστώντας απίθανο την επαρχία να είχε έδρα στο Λονδίνιον.

Περιγράφοντας της μητροπολιτικές έδρες της πρώιμης Βρετανικής Εκκλησίας που είχε ιδρυθεί από τους Αγίους Φέιγκαν and "Ντούβιαν", ο Γεράλδος της Ουαλίας τοποθετεί τη Βρετανία Πρώτη στην Ουαλία και τη δυτική Βρετανία,[6] εξηγώντας το όνομά της από τις πρώτες εγκαταστάσεις τού μυθικού Bρούτου.[6] Σύγχρονοι μελετητές αγνοούν αυτό ο θρυλικό, αλλά γενικά συμφωνούν στην τοποθέτηση της Bρετανίας Πρώτης στην Ουαλία, την Κορνουάλη (Cornubia) και την περιοχή που τις συνδέει. Ο Γουίλιαμ Κάμντεν τοποθέτησε την Πρώτη στον νότο, πιο κοντά στη Ρώμη, και αυτό έγινε γενικά αποδεκτό μετά την εμφάνιση της με μεγάλη επιρροή πλαστογραφίας του Τσαρλς Μπέρτραμ του 1740 Η Περιγραφή της Βρετανίας, που έδιδε στην Πρώτη σύνορα νότια του Τάμεση και του Μπρίστολ. Το έργο του, ωστόσο, απομυθοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των μέσων του 19ου αι.

Επιγραφή τού Lucius Septimius.

Λόγω μίας επιγραφής που ανακαλύφθηκε στο Κορίνιον των Δοβουννών (Σάιρενσεστερ), η οποία αναφέρεται σε έναν (rector) της Βρετανίας Πρώτης ονόματι Λεύκιου Σεπτίμιου, το Κορίνιον θεωρείται γενικά ως η πρωτεύουσα της επαρχίας. Ο κατάλογος των επισκόπων που παρακολούθησαν το 314 τη Σύνοδο της Αρλ είναι προφανώς αλλοιωμένος [7][8][9][2] Bishop Stillingfleet[10] (in Latin), αλλά γενικά υποτίθεται ότι μιμούνταν τη ρωμαϊκή διοίκηση: ο Κάμντεν πρότεινε ότι η Βρεατανία Πρώτη είχε έδρα στο Λονδίνο και ο Δευτέρα το Καιλήον (Caerleon) και αυτοί ήταν οι δύο επίσκοποι εκτός από το Γιόρκ. [2] Ο επίσκοπος Στίλινγκφλητ [10] και ο Θάκερεϋ πρότειναν περαιτέρω ότι ένα σφάλμα τού γραφέα είχε δημιουργήσει τον επίσκοπο de colonia Londinensium ("από την αποικία του Λονδίνιου") από την καταγραφή Civ. Col. Londin., από ένα αρχικό κείμενο που θα έπρεπε να είναι Civ. Col. Leg. II (Kαιλήον). Άλλοι τοποθετούν τον επίσκοπο στο Λίνκολν, ή το Τσέστερ ή το Κόλτσεστερ).

Λεγεώνες

Οι λεγεώνες ΙΙ Augusta και του XX Valeria μπορεί να είχαν ακόμα βάση στην Ίσκια Αυγούστα (Καιλήον) και στο Ντέβα Βίτριξ (Τσέστερ), αν και αυτό είναι ασαφές.

Βαλεντία

Ο Αμμιανός αναφέρει ότι το έτος 369 ο κόμης Θεοδόσιος ίδρυσε ή επανίδρυσε την επαρχία της Βαλεντίας (που μαρτυρείται περαιτέρω στον Κατάλογο των Αξιωμάτων) από εδάφη, που ανακαταλήφθηκαν από τον «εχθρό». [11] Η τοποθεσία της είναι θέμα επιστημονικής συζήτησης, αλλά κάποιοι την τοποθετούν στη βορειοδυτική Ουαλία με πρωτεύουσα τη Ντέιβα (Τσέστερ). Αν ναι, πιθανότατα είχε σκοπό να αντιμετωπίσει την εκτεταμένη ιρλανδική πειρατεία και τις επιδρομές, που συνέβαιναν στην ύστερη αρχαιότητα.

Σημειώσεις

  1. ↑ Polemius Silvius' 5th-century Nomina Omnium Provinciarum gives six provinces, but Roman administration over the Orcades (Orkney Islands) is generally discounted. Some modern scholars such as Birley, however, believe Maxima and Flavia were originally a single province Caesariensis which was later divided. This comports with Camden[2] and some texts of Sextus Rufus, although they make the original province Britannia Maxima.
  2. ↑ Valentia is generally treated as a later formation and placed variously beyond the Wall, around the Wall, and in Wales. It may, however, have simply been another name for the British diocese as a whole.[3]

Παραπομπές

  1. ↑ Frere, Sheppard (1967). Britannia: a history of Roman Britain. Cambridge: Harvard University Press. σελίδες 198–199. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Camden, William (1610), «The Division of Britaine», Britain, or, a Chorographicall Description of the most flourishing Kingdomes, England, Scotland, and Ireland, http://www.visionofbritain.org.uk/travellers/Camden/7 
  3. ↑ Dornier, Ann (1982). «The Province of Valentia». Britannia 13: 253–260. doi:10.2307/526498. 
  4. ↑ Notitia Dignitatum.
  5. ↑ Verona List.
  6. ↑ 6,0 6,1 Giraldus Cambriensis [Gerald of Wales]. De Inuectionibus [On Invectives], Vol. II, Ch. I, in Y Cymmrodor: The Magazine of the Honourable Society of Cymmrodorion, Vol. XXX, pp. 130–1. George Simpson & Co. (Devizes), 1920. (in Latin)
  7. ↑ "Nomina Episcoporum, cum Clericis Suis, Quinam, et ex Quibus Provinciis, ad Arelatensem Synodum Convenerint" ["The Names of the Bishops with Their Clerics who Came Together at the Synod of Arles and from which Province They Came"] from the Consilia
  8. ↑ Labbé, Philippe & Gabriel Cossart (eds.) Sacrosancta Concilia ad Regiam Editionem Exacta: quae Nunc Quarta Parte Prodit Actior [The Sancrosanct Councils Exacted for the Royal Edition: which the Editors Now Produce in Four Parts], Vol. I: "Ab Initiis Æræ Christianæ ad Annum CCCXXIV" ["From the Beginning of the Christian Era to the Year 324"], col. 1429. The Typographical Society for Ecclesiastical Books (Paris), 1671. in Thackery
  9. ↑ (in Latin) but generally assumed to have mimicked the Roman administration: Camden proposed that Prima was based at London and Secunda at Caerleon and these were the two bishops apart from York.
  10. ↑ 10,0 10,1 Stillingfleet, Edward. Origines Britannicæ: or, the Antiquities of the British Churches with a Preface, concerning Some Pretended Antiquities Relating to Britain, in Vindication of the Bishop of St. Asaph, New Ed., pp. 77 ff. Wm. Straker (London), 1840.
  11. ↑ Ammianus, XXVIII, iii.