Διετέλεσε καθηγητής εξελικτικής ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από το 1975 μέχρι το 1996.[1][2] Την περίοδο 1993-1995 διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.[1][2] Την περίοδο 1996-2008 ήταν καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.[1][2] Διετέλεσε πρόεδρος του Τμήματος Επιστημών της Αγωγής (1996-98), Αντιπρύτανης (1998-2002) και Πρυτανεύων (Μάιος-Οκτώβριος 2002) του Πανεπιστημίου Κύπρου και Κοσμήτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών και της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου από το 2003 έως το 2005.[1][2]
Το 2004 ανέλαβε πρώτος πρόεδρος της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου, που άρχισε τη λειτουργία του με την εισαγωγή των πρώτων φοιτητών κατά το ακαδημαϊκό έτος 2007-08.[1][2] Επιπλέον, ήταν πρόεδρος της Συνόδου των Πρυτάνεων των Κυπριακών Πανεπιστημίων (2007-08).[1][2]
Από το 2004 είναι μέλος του International Academy of Education.[1][2] Έχει υπηρετήσει σε πολλές εθνικές επιτροπές και συμβούλια στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όπως το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών και το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας, και έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο σε πολλά σώματα στο εξωτερικό, όπως το European Science Foundation.[1][2]
Είναι νυμφευμένος με την Ιουλία Τσακαλέα και έχει δύο υιούς.[2]
Ερευνητικά ενδιαφέροντα
Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του βρίσκονται στην περιοχή της γνωστικής ανάπτυξης, της γενικής θεωρίας της ευφυίας και των σχετικών εκπαιδευτικών εφαρμογών.[2] Έχει προτείνει μια ενιαία θεωρία για τη νοητική αρχιτεκτονική και ανάπτυξη.[2] Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 150 βιβλία και άρθρα σε διεθνή περιοδικά που παρουσιάζουν την έρευνά του στην περιοχή αυτή.[2] Σήμερα η έρευνά του εστιάζεται στη μελέτη των σχέσεων ανάμεσα στη γνωστική ανάπτυξη και την ανάπτυξη της προσωπικότητας.[2] Τα περιοδικά New Ideas in Psychology (1998), Developmental Review (1999) και Developmental Science (1999) αφιέρωσαν ειδικά τεύχη τους στη συζήτηση του έργου αυτού.[2]
.jpg)
