Ο Δημήτρης Χριστόφιας γεννήθηκε στο Κάτω Δίκωμο της επαρχίας Κερύνειας στις 29 Αυγούστου 1946.[2] Οι γονείς του ονομάζονταν Χριστόφορος (Χριστοφής) και Άννα.[2][3] Είχε τέσσερις μικρότερες αδερφές. Για αρκετά χρόνια ήταν καταχωρημένος στα ληξιαρχικά βιβλία ως Δημήτρης Δημητρίου. Στη συνέχεια άλλαξε το επώνυμο του σε Χριστόφια, το οποίο ήταν το παρατσούκλι του πατέρα του εξαιτίας του έντονου τρόπου με τον οποίο συζητούσε.[2]
Ο Δημήτρης Χριστόφιας καταγόταν από φτωχή οικογένεια.[2][3][4] Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα, με στερήσεις.[2][3] Ο πατέρας του ήταν οικοδόμος ενώ παράλληλα λειτουργούσε και το καφενείο στη συντεχνία της ΠΕΟ.[2][5] Ο Δημήτρης Χριστόφιας σε ηλικία 10 ετών βοηθούσε τον πατέρα του στο καφενείο. Εκεί γινόταν δέκτης πολιτικών συζητήσεων και κοινωνός των πολιτικών δρώμενων της εποχής.[2]
Σε ηλικία 12 ετών διένειμε την εφημερίδα Χαραυγή στο χωριό του, φροντίζοντας παράλληλα να την διαβάζει.[2] Στη συνέχεια ξεκίνησε την ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων, τα οποίο προμηθευόταν από τη βιβλιοθήκη του Αθλητικού Μορφωτικού Συλλόγου Αχιλλέας Δικώμου.[2] Φοίτησε στο Εμπορικό Γυμνάσιο Νεοκλέους στη Λευκωσία από το οποίο αποφοίτησε το 1964.[3][5]
Σε μια παγκοινοτική συγκέντρωση στο Κάτω Δίκωμο τον γνώρισε ο Εζεκίας Παπαϊωάννου, Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ.[2] Ο Δημήτρης Χριστόφιας προσφώνησε τον Εζεκία Παπαϊωάννου.[7] Ο Παπαϊωάννου τον ξεχώρισε και του έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσει.[2][3] Το 1969 πήγε για σπουδές στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών της Μόσχας. Αφού ολοκλήρωσε τη διετή φοίτηση, μεταπήδησε στην Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης από την οποία αποφοίτησε ως διδάκτωρ ιστορικών επιστημών.[2][4][5] Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1974.[2][5] Επέστρεψε στην Κύπρο, οπότε και εργοδοτήθηκε στην ΕΔΟΝ, της οποίας εξελέγη κεντρικός οργανωτικός γραμματέας.[2][5] Το 1977 εξελέγη γενικός γραμματέας της ΕΔΟΝ. Παρέμεινε στη θέση αυτή έως και το 1987.[2][4][5]
Στη διάρκεια των σπουδών του στη Μόσχα γνώρισε τη σύζυγο του Έλση Χηράτου.[2][3][4][5][8] Παντρεύτηκαν στις 20 Αυγούστου 1972 στο Κάτω Δίκωμο.[2][3] Απέκτησαν τρία παιδιά, τη Μαριάννα Χριστόφια, τη Χριστίνα Χριστόφια και τον Χρίστο Χριστόφια.[2][4] Κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, το ζευγάρι, βρισκόταν στο Κάτω Δίκωμο όπου διέμενε, με το νεογέννητο παιδί τους.[2] Έφυγαν από το Κάτω Δίκωμο για τη Λευκωσία.[2] Ο Δημήτρης Χριστόφιας ήθελε να πάει στη Λευκωσία για να αντισταθεί κατά του πραξικοπήματος.[2][3]
Μετά την κατάληψη του Κάτω Δικώμου από τα τουρκικά στρατεύματα κατά την τουρκική εισβολή του 1974, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Έγκωμη.[8]
Το 1976 εξελέγη μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής ΑΚΕΛ Λευκωσίας-Κερύνειας.[2][6] Το 1982 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής.[2][6] Το 1987 εξελέγη μέλος της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ.[2][6]
Τον Απρίλιο του 1988 πέθανε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Εζεκίας Παπαϊωάννου.[2][4][6] Μετά τον θάνατο του, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ όρισε τον Δημήτρη Χριστόφια ως προσωρινό Γενικό Γραμματέα.[2][4][6] Στις 22 Απριλίου 1988 η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ τον εξέλεξε Γενικό Γραμματέα του κόμματος.[2][4][11] Επανεξελέγη στο αξίωμα αυτό το 1990, το 1995, το 2000 και το 2005.[2][3][4][6][11] Στις 21 Ιανουαρίου 2009, έχοντας προηγηθεί η εκλογή του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, παραιτήθηκε από Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ.[5][12][13]
Βουλευτικές εκλογές
Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ προκάλεσε την αποχώρηση στελεχών του κόμματος οι οποίοι ίδρυσαν το ΑΔΗΣΟΚ.[14][15] Την ίδια εποχή είχε καταρρεύσει και η Σοβιετική Ένωση.[14][15] Παρά τα δύο αυτά σημαντικά προβλήματα ο Δημήτρης Χριστόφιας κατάφερε να ανασυντάξει το ΑΚΕΛ, αυξάνοντας την εκλογική του δύναμη.[14][15] Από τρίτη εκλογική δύναμη στις βουλευτικές εκλογές του 1985, οδήγησε το ΑΚΕΛ στην πρώτη θέση.[14][15]
Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει το αποτέλεσμα των εκλογών στις οποίες επικεφαλής του κόμματος ήταν ο Δημήτρης Χριστόφιας.
Επιπρόσθετα, μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2001 ο Δημήτρης Χριστόφιας διεκδίκησε το αξίωμα του προέδρου της Βουλής. Έχοντας τις ψήφους των βουλευτών του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ κέρδισε την προεδρία της βουλής (7 Ιουνίου 2001), όντας ο πρώτος πρόεδρος της βουλής που προερχόταν από το ΑΚΕΛ. Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2006 επανεκλέγηκε στην προεδρία της βουλής με τις ψήφους των βουλευτών του ΑΚΕΛ, του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και του Κινήματος Οικολόγων (1 Ιουνίου 2006).[5][20][21][22][23]
Προεδρικές εκλογές
Ως επικεφαλής του ΑΚΕΛ οδήγησε το κόμμα σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις για την ανάδειξη προέδρου της Δημοκρατίας. Στις προεδρικές εκλογές του 1993 το ΑΚΕΛ υποστήριξε τον τότε πρόεδρο Γιώργο Βασιλείου, ο οποίος έχασε με πολύ μικρή διαφορά.[24] Στις προεδρικές εκλογές του 1998 το ΑΚΕΛ συνεργάστηκε με το ΔΗΚΟ, έχοντας ως υποψήφιο τον Γιώργο Ιακώβου, ο οποίος έχασε με μικρή διαφορά.[24] Στις προεδρικές εκλογές του 2003 το ΑΚΕΛ υποστήριξε τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ, Τάσο Παπαδόπουλο, ο οποίος εκλέχθηκε από τον Α΄ γύρο.[15][24] Ακολούθησαν οι προεδρικές εκλογές του 2008. Το ΑΚΕΛ αποφάσισε να διεκδικήσει για πρώτη φορά το προεδρικό αξίωμα με κομματικό του στέλεχος, τον Δημήτρη Χριστόφια.[25] Στον Α΄ γύρο των προεδρικών εκλογών το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που τον στήριξε ήταν το ΑΚΕΛ (είχε και τη στήριξη των Ενωμένων Δημοκρατών, της Έπαλξης Ανασυγκρότησης του Κέντρου και της Πρωτοβουλίας Σοσιαλιστών). Στον Β΄ γύρο έλαβε επιπρόσθετα την υποστήριξη του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και του Κινήματος Οικολόγων. Ο Δημήτρης Χριστόφιας κέρδισε και αναδείχθηκε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.[24][25]
Δημοψήφισμα 2004
Τον Απρίλιο του 2004 πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για επίλυση του κυπριακού προβλήματος με βάση το σχέδιο Ανάν. Το ΑΚΕΛ, του οποίου επικεφαλής ήταν ο Δημήτρης Χριστόφιας, τάχθηκε εναντίον του σχεδίου αυτού. Ο κυπριακός λαός απέρριψε τελικά το σχέδιο με ποσοστό 76%.[15] Ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε δηλώσει:[15][26]
Το όχι του ΑΚΕΛ δεν είναι το ίδιο, όπως το όχι άλλων, αφού το όχι του κόμματος οδηγεί σε αναβολή, ώστε να αποτραπεί η ανατίναξη στον αέρα της λύσης κατά τη διάρκεια της εφαρμογής της (…) Θέλουμε συγκεκριμένα μέτρα που να τσιμεντώνουν την εφαρμογή της λύσης.
— Δημήτρης Χριστόφιας
.
Ο ίδιος, ως Πρόεδρος της Βουλής και Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, ξεκίνησε αποστολές στο εξωτερικό ώστε να ενημερώσει ξένους ηγέτες για την απόφαση των Ελληνοκυπρίων στο δημοψήφισμα, αλλά και για να διατηρηθούν οι προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού ζωντανές.[15]
Ευρωεκλογές 2004
Τον Μάιο του 2004 η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λίγο αργότερα διεξήχθησαν οι πρώτες ευρωεκλογές στην Κύπρο. Το ΑΚΕΛ, με επικεφαλής τον Δημήτρη Χριστόφια, κατέλαβε τη δεύτερη θέση με ποσοστό 27,89%, με πολύ μικρή διαφορά από το πρώτο κόμμα. Εξέλεξε 2 από τους 6 ευρωβουλευτές της Κύπρου.[27]
Το ζεύγος Χριστόφια με το ζεύγος Ομπάμα (2009).Ο Δημήτρης Χριστόφιας με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ (2010).
Στις 8 Ιουλίου 2007, σε έκτακτη παγκύπρια συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ με τη συμμετοχή χιλιάδων μελών και στελεχών του κόμματος, υπερψηφίστηκε η εισήγηση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος για διεκδίκηση της προεδρίας της Κύπρου για πρώτη φορά στην ιστορία του κόμματος, μέσω του Γενικού Γραμματέα του, Δημήτρη Χριστόφια.[15][28] Στο Α΄ γύρο των προεδρικών εκλογών του 2008, ο Δημήτρης Χριστόφιας συγκέντρωσε το 33,29%, όντας στη δεύτερη θέση. Οι κύριοι ανθυποψήφιοι του ήταν ο Ιωάννης Κασουλίδης (33,51%) και ο απερχόμενος πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος (31,79%).[24]
Στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, στις 24 Φεβρουαρίου 2008, αναμετρήθηκε με τον Ιωάννη Κασουλίδη. Ο Δημήτρης Χριστόφιας συγκέντρωσε το 53,36% και εκλέχθηκε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.[2][4][15][28] Ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ο οποίος προερχόταν από το χώρο της αριστεράς.[2][15] Κατά την ανάληψη των καθηκόντων του στις 28 Φεβρουαρίου 2008 δήλωσε από το βήμα της Βουλής των Αντιπροσώπων:[5]
Ο στόχος της προεδρίας μας είναι να πετύχουμε λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική που να τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Λύση που να καθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποκλείει τα όποια δικαιώματα στρατιωτικής επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας από ξένες δυνάμεις. Λύση που να επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία της χώρας μας στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Διαπραγματεύσεις για επίλυση του κυπριακού προβλήματος
Ένας από τους πρωταρχικούς στόχους της προεδρίας του Δημήτρη Χριστόφια ήταν η επίλυση του κυπριακού προβλήματος στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και στο πλαίσιο των αποφάσεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Επιδίωξε άμεση επανέναρξη των συνομιλιών, κάτι που έγινε τον Σεπτέμβριο του 2008. Ηγέτης των Τουρκοκυπρίων ήταν ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Ο Δημήτρης Χριστόφιας και ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ κατέληξαν στις συγκλίσεις Χριστόφια – Ταλάτ, οι οποίες αφορούσαν συμφωνίες σε σημαντικά ζητήματα όπως ο τρόπος άσκησης της εκτελεστικής εξουσίας, τα νομοθετικά σώματα, η δικαστική εξουσία και οι αρμοδιότητες της ομόσπονδης κυβέρνησης.[15]
Το 2010 ηγέτης των Τουρκοκυπρίων αναδείχθηκε ο Ντερβίς Έρογλου. Οι συνομιλίες συνεχίστηκαν με τον Έρογλου στη θέση του Ταλάτ αλλά κατέληξαν σε αδιέξοδο.[15][29]
Εξόρυξη φυσικού αερίου
Σημαντικό γεγονός της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια αποτελεί η προσπάθεια για εξεύρεση υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση Χριστόφια έκανε συμφωνία με το γειτονικό Ισραήλ για την οριοθέτηση της ΑΟΖ[30] και προκήρυξε και ανέθεσε την έρευνα σε διάφορα θαλάσσια οικόπεδα σε εταιρείες κολοσσούς.[31][32][33] Όλα αυτά συνέβησαν παρά την απειλή της Τουρκίας τον Σεπτέμβριο του 2011 για αποστολή πολεμικών πλοίων στην περιοχή.[15][34]
Οικονομική κρίση
Κατά τη διάρκεια της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια ξεκίνησε στην Κύπρο η μεγαλύτερη οικονομική κρίση στη χώρα. Κύρια αιτία της κρίσης υπήρξε η μεγάλη έκθεση των κυπριακών τραπεζών σε ελληνικά ομόλογα, που κουρεύτηκαν την άνοιξη του 2012. Η Κύπρος, παρά το μικρό μέγεθος της οικονομίας της, είχε ανεπτυγμένο τραπεζικό κλάδο. Μετά το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων (ελληνικού χρέους), η έκθεση των κυπριακών τραπεζών σ’ αυτό άγγιξε τα €22 δις, ποσό μεγαλύτερα από το εγχώριο προϊόν της Κύπρου. Η κυπριακή οικονομία υποβαθμίστηκε από όλους τους οίκους αξιολόγησης. Σε μια προσπάθεια αποφυγής μνημονίων, η κυβέρνηση πήρε διακρατικό δάνειο από τη Ρωσία ύψους 2,5 δις ευρώ, το οποίο δεν ήταν επαρκές.[35]
Γκράφιτι στη Λευκωσία συνδέει τον Δημήτρη Χριστόφια με την καταστροφή στο Μαρί
Έκρηξη στη ναυτική βάση
Η θητεία του Δημήτρη Χριστόφια στιγματίστηκε από την έκρηξη στη ναυτική βάση Ευάγγελος Φλωράκης στο Μαρί στις 11 Ιουλίου 2011. Ο νομικός Πόλυς Πολυβίου εκπόνησε, μετά από ανάθεση της κυβέρνησης, πόρισμα με το οποίο απένειμε πολιτικές ευθύνες στην κυβέρνηση Χριστόφια για τον τρόπο χειρισμού των 98 εμπορευματοκιβωτίων με πυρίτιδα, τα οποία είχαν κατασχεθεί από ένα πλοίο το οποίο μετέφερε πολεμοφόδια από το Ιράν στην Συρία.[15]
Ο Δημήτρης Χριστόφιας δεν επαναδιεκδίκησε επανεκλογή στις προεδρικές εκλογές του 2013.[15] Παρακολουθούσε την πολιτική ζωή εξ αποστάσεως. Παρέμεινε ενεργό στέλεχος του ΑΚΕΛ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Επιπλέον, ως πρώην πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας συμμετείχε στο Εθνικό Συμβούλιο, παρακολουθώντας τις εξελίξεις για επίλυση του κυπριακού προβλήματος.[15]
Επιπρόσθετα, συνέγραψε βιβλίο με τίτλο «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία», στο οποίο κατέγραψε την προσωπική του μαρτυρία και άποψη για όσα έζησε, αλλά και για τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δρώμενα της Κύπρου.[15]
στις 3 Δεκεμβρίου 2004 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών και Πολιτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.[2][9]
στις 9 Σεπτεμβρίου του 2009 στα πλαίσια επίσημης επίσκεψης στην Ιταλία αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ συστημάτων επικοινωνίας στις διεθνείς σχέσεις του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Περούτζια.[37]
στις 19 Μαρτίου 2010 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών.[38][39][40]
στις 14 Δεκεμβρίου 2010 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.[41]
στις 22 Ιουνίου 2011 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτωρ της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.[42]
Απονομή μεταλλίου από τον πρόεδρο της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ (2010).
Ο Δημήτρης Χριστόφιας έλαβε τα εξής παράσημα:[25][46]
το Μετάλλιο Πούσκιν της Ρωσικής Ομοσπονδίας, που απενεμήθη στις 10 Δεκεμβρίου 2007 από τον υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, για τη συμβολή του στην εδραίωση της φιλίας και της αλληλοκατανόησης μεταξύ των λαών Κύπρου και Ρωσίας, καθώς και για την υποστήριξη του ρωσικού πληθυσμού και της ρωσικής γλώσσας.
τον Μεγαλόσταυρο σε άστρο της Εκκλησίας του Αγίου Μάρκου που απενεμήθη στις 9 Απριλίου 2009 από τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής, Θεόδωρο Β΄. Ο Πατριάρχης ονόμασε τον Δημήτρη Χριστόφια Μέγα Ευεργέτη εις αναγνώριση των υπηρεσιών του καθώς με δική του δαπάνη ανακαινίστηκε η Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Αλεξάνδρεια και για την παραχώρηση κρατικής γης στο Γέρι για οικοδόμηση Πολιτιστικού Κέντρου για τους επαναπατρισθέντες Ελληνοκύπριους από την Αφρική και κυρίως για τους φτωχούς ανθρώπους.[48]
Το 1993 έκανε αγγειοπλαστική της περισπωμένης στεφανιαίας αρτηρίας στο νοσοκομείο Σεντ Μέρι του Λονδίνου.[62]
Στις 19 Μαρτίου 1999 έκανε εγχείρηση μπαϊπάς (by pass) των στεφανιαίων αρτηριών με τέσσερα μοσχεύματα στο νοσοκομείο St Mary’s, στο Λονδίνο, λόγω επιδείνωσης της νόσου των στεφανιαίων αρτηριών.[62]
Τον Φεβρουάριο του 1994 βιοψία του νεφρού, που έγινε στο Λονδίνο, έδειξε «μη αμυλοειδή ινιδιακή σπειραμοτονεφρίτιδα», μια σοβαρή ασθένεια των νεφρών, η οποία συνήθως οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια.[62]
Στις 22 Δεκεμβρίου 1998 παρουσίασε οξύ πνευμονικό οίδημα, ανουρία, ουραιμία και αναιμία. Νοσηλεύτηκε στο Παλιό Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας και άρχισε να του χορηγείται, μεταξύ άλλων, ερυθροποιητίνη για αντιμετώπιση της αναιμίας, ενώ ταυτόχρονα τέθηκε σε πρόγραμμα περιτονιακής αιμοκάθαρσης που συνέχισε στο σπίτι. Με αυτή τη θεραπευτική αγωγή μπόρεσε, λίγους μήνες αργότερα, να χειρουργηθεί στην καρδία.[62]
Στις 11 Αυγούστου 1999 έκανε μεταμόσχευση αριστερού νεφρού, στο νοσοκομείο Σεντ Μέρις στο Λονδίνο. Το μόσχευμα, που λήφθηκε από την αδελφή του προέδρου Χριστόφια, Δέσποινα, ήταν πλήρως συμβατό και μέχρι το τέλος της ζωής του ουδέποτε υπήρξε πρόβλημα απόρριψής του.[62]
Το 2017 διαγνώστηκε με πνευμονική ίνωση. Τον Μάιο του 2019 νοσηλεύτηκε στο Νέο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας λόγω αναπνευστικών προβλημάτων που προκάλεσε η ασθένεια. Νοσηλεύτηκε έως τον θάνατο του, στις 21 Ιουνίου 2019.[63][64] Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του έγινε στις 17 Απριλίου 2019 στο προσφυγικό σωματείο Δίκωμο, όπου τιμήθηκε για την προσφορά του.[15]
Δημόσιο πένθος
Με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της Κυπριακής Δημοκρατίας η κηδεία του τελέστηκε με τιμές εν ενεργεία προέδρου της χώρας, κηρύχθηκε τετραήμερο δημόσιο πένθος, από την ημέρα θανάτου του έως και την ημέρα της κηδείας του, κατά το οποίο όλες οι επίσημες εκδηλώσεις του κράτους ανεβλήθησαν και οι σημαίες σε όλα τα δημόσια κτήρια και σχολεία κυμάτιζαν μεσίστιες, η μέρα της κηδείας του κηρύχθηκε ως δημόσια αργία, ανοίχθηκε βιβλίο συλλυπητηρίων στο Προεδρικό Μέγαρο, στο οποίο υπέγραψαν μέλη του διπλωματικού σώματος και πολιτειακοί αξιωματούχοι, όπως και ο πρόεδρος και οι υπουργοί της χώρας, ανοίχθηκαν βιβλία συλλυπητηρίων σε όλες τις διπλωματικές αποστολές της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο πρόεδρος και το υπουργικό συμβούλιο της χώρας παρέστησαν στην κηδεία, η οποία τελέστηκε δημοσία δαπάνη. Στα βιβλία συλλυπητηρίων αναγραφόταν προς υπογραφή το κείμενο «Με βαρύ πένθος αποχαιρετούμε τον τέως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια και τιμούμε την προσφορά του προς την πατρίδα του Κύπρο από τις επάλξεις του Βουλευτή, του Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων και του Προέδρου της Δημοκρατίας».[65][66] Επιπρόσθετα, ως ένδειξη τιμής προς τον Δημήτρη Χριστόφια, αναβλήθηκαν οι συνεδρίες των κοινοβουλευτικών επιτροπών κατά τη διάρκεια του δημόσιου πένθους, ενώ στην επόμενη ολομέλεια της Βουλής έγινε ειδική αναφορά στον Δημήτρη Χριστόφια.[67][68]
Το ΑΚΕΛ, μεταξύ άλλων αποφάσισε όπως, οι σημαίες σε όλα τα γραφεία του ΑΚΕΛ και τα οικήματα του Λαϊκού Κινήματος να κυματίζουν μεσίστιες έως την ημέρα της κηδείας, την αναβολή όλων των εκδηλώσεων, την αποχή στελεχών του από πολιτικές δημόσιες συζητήσεις, την υποβολή αιτήματος προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων για αναβολή όλων των συνεδριάσεων και την ανάρτηση της φωτογραφίας του Δημήτρη Χριστόφια στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος όπως και στα γραφεία των Επαρχιακών επιτροπών του κόμματος. Επιπλέον, άνοιξε βιβλίο συλλυπητηρίων στα κεντρικά και στα επαρχιακά γραφεία του κόμματος.[69] Ακόμη, η σορός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο οίκημα της ΠΕΟ στη Λευκωσία.[69][70][71]
Στις 25 Ιουνίου 2019 ανακοινώθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Σχολής – Μουσείου Χαρακτικής Χαμπή ότι η αίθουσα στην οποία είναι τοποθετημένη η πλάκα των εγκαινίων του μουσείου μετονομάστηκε σε Αίθουσα Δημήτρη Χριστόφια. Η κυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια και ο ίδιος συνέβαλλαν στην λειτουργία και στην επιβίωση του μουσείου, το οποίο εγκαινίασε ο ίδιος ο Δημήτρης Χριστόφιας το 2008.[73][74]
.svg){kind=small}