Άρθουρ Αντάμοβ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Артур Адамян (Ρωσικά) και Արթյուր Ադամով (Αρμενικά)
Προφορά
Γέννηση	23  Αυγούστου 1908[1][2][3] Κισλοβόντσκ[4][5][3]
Θάνατος	15  Μαρτίου 1970[1] Παρίσι[6][3]
Αιτία θανάτου	υπερβολική δόση ναρκωτικών
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία[7]
Τόπος ταφής	Παρισινό νεκροταφείο του Ιβρί (48°48′50″ s. š., 2°21′55″ v. d.)[8]
Εθνικότητα	Αρμένιοι[9]
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία[3][10]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[2][3] Ρωσικά[2] Aρμενικά[2]
Σπουδές	Λύκειο Λακανάλ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας[3] πεζογράφος μεταφραστής ηθοποιός[11] σεναριογράφος ραδιοφωνικών παραστάσεων
Περίοδος ακμής	1947
Οικογένεια
Σύζυγος	Ζακλίν Ωτρουσώ[12]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Άρθουρ Αντάμοβ (Артю́р Адамо́в, 23 Αυγούστου 1908 – 15 Μαρτίου 1970) ήταν θεατρικός συγγραφέας και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Θεάτρου του Παραλόγου.

Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 07/03/2021)

Ο Αντάμοβ (αρχικά Ανταμιάν) γεννήθηκε στη Ρωσία σε μία ευκατάστατη αρμενική οικογένεια, η οποία, ωστόσο, έχασε σύντομα την περιουσία της το 1917. Όπως πολλοί άλλοι ευκατάστατοι Ρώσοι της εποχής, ο Αντάμοβ ανετράφη με τα γαλλικά ως πρώτη του γλώσσα και το 1924 μετακόμισε στο Παρίσι. Στο Παρίσι ο Αντάμοβ ήρθε σε επαφή με τους σουρεαλιστές και εξέδωσε την σουρεαλιστική εφημερίδα Discontinuité. Άρχισε να γράφει θεατρικά έργα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με πρώτο του έργο το La Parodie (1947). Επηρεασμένος από τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, τον μαρξισμό και την ψυχανάλυση, στράφηκε σε ένα θέατρο με κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς. Ο χαρακτήρας του τίτλου ενός από τα περισσότερο γνωστά έργα του, το Le Professeur Taranne (1953), κατηγορείται για διάφορα πράγματα (δημόσιο γυμνισμό, πέταμα σκουπιδιών, λογοκλοπή), τα οποία αρνείται, μόνο και μόνο για να αντιστραφούν οι αρνήσεις του εναντίον του ως επιπλέον στοιχεία παραπτωμάτων. Κορυφαίο θεατρικό έργο του θεωρείται το Πινγκ-Πονγκ (Le Ping-Pong, 1955).

Ο Αντάμοβ αυτοκτόνησε το 1970. Συγκαταλέγεται στους εκφραστές του σύγχρονου πρωτοποριακού θεάτρου^[13].