Antonio Pigafetta (αντιτορπιλικό)

Antonio Pigafetta
Το αντιτορπιλικό Antonio Pigafetta. Φωτογραφία από την δεκαετία του 1930.
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηΑντιτορπιλικό κλάσης Navigatori.
ΟνομασίεςΈφερε το όνομα του Βενετού λόγιου και εξερευνητή Αντόνιο Πιγκαφέττα (Antonio Pigafetta).
ΝαυπηγείοCantieri navali del Quarnaro, Φιούμε
Έναρξη ναυπήγησης29 Δεκεμβρίου 1928
Καθέλκυση10 Νοεμβρίου 1929
Ένταξη σε υπηρεσία1η Μαΐου 1931
ΚατάληξηΒυθίστηκε από συμμαχικά αεροσκάφη στις 17 Φεβρουαρίου 1945.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμακανονικό: 1900 LT (1930 t)
πλήρες: 2580 LT (2621 t)
Μήκος107,3 m
Πλάτος10,2 m
Βύθισμα3,5 m
Ταχύτητα32 kn
Αυτονομία3800 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 18 kn
Πλήρωμα222-225 αξιωματικοί και ναύτες (την περίοδο του πολέμου)
Οπλισμόςτρία δίδυμα πυροβόλα των 120 mm
δύο πυροβόλα των 40 mm
τέσσερα δίδυμα πολυβόλα των 13,2 mm
δύο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm
86–104 νάρκες
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Antonio Pigafetta ήταν ένα από τα δώδεκα αντιτορπιλικά κλάσης Navigatori που ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Ολοκληρώθηκε το 1931 και έλαβε μέρος σε επιχειρήσεις στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πέρασε σε γερμανική κατοχή ως TA44 έπειτα από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 1943.

Περιγραφή

Κύριο λήμμα: Αντιτορπιλικό κλάσης Navigatori

Τα αντιτορπιλικά της κλάσης Navigatori ναυπηγήθηκαν ως αντιστάθμισμα στα μεγάλα γαλλικά αντιτορπιλικά των κλάσεων Jaguar και Guépard.[1] Είχαν ολικό μήκος 107,3 m, πλάτος 10,2 m και μέσο βύθισμα 3,5 m.[2] Είχαν εκτόπισμα 1930 t (1900 LT) με κανονικό φορτίο και 2621 t (2580 LT) με πλήρες. Το πλήρωμά τους την περίοδο του πολέμου αποτελούνταν από 222–225 αξιωματικούς και ναύτες.[3]

Το σύστημα πρόωσης παρείχε ισχύ έως και 55000 shp[3] και η ταχύτητα πλεύσης σε πραγματικές συνθήκες έφθανε στους 32 kn παρόλο που με περιορισμένο φορτίο τα Navigatori είχαν φθάσει στους 38–41 kn κατά την διάρκεια των θαλάσσιων δοκιμών.[4] Η ακτίνα δράσης ανερχόταν σε 3800 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 18 kn.[3]

Ο κύριος οπλισμός αποτελούνταν από έξι πυροβόλα των 120 mm εγκατεστημένα σε ζεύγη σε τρεις πύργους.[5] Επίσης υπήρχαν δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 40 mm καθώς και δύο δίδυμα πολυβόλα των 13,2 mm καθώς και δυο τρίδυμοι τορπιλοσωλήνες των 533 mm. Εκτός αυτών τα Navigatori μπορούσαν να μεταφέρουν 86-104 νάρκες.[4]

Επιχειρησιακή ιστορία

Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!

Η ναυπήγηση του Antonio Pigafetta ξεκίνησε στις 29 Δεκεμβρίου 1928 στις εγκαταστάσεις της Cantieri navali del Quarnaro στην πόλη Φιούμε.[2] Καθελκύστηκε στις 10 Νοεμβρίου 1929 και εντάχθηκε σε υπηρεσία την 1η Μαΐου 1931.[2]

Παραπομπές

  1. ↑ Ando, p. 15
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Whitley, p. 162
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Ando, p. 16
  4. ↑ 4,0 4,1 Roberts, p. 299
  5. ↑ Fraccaroli, p. 49

Βιβλιογραφία

  • Ando, Elio (1978). «The Italian Navigatori Class, 1928». Στο: Preston, Antony, επιμ. Super Destroyers. Warship Special. 2. London: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-131-9. 
  • Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8. 
  • Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6. 
  • Roberts, John (1980). «Italy». Στο: Chesneau, Roger, επιμ. Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. New York: Mayflower Books. σελίδες 280–317. ISBN 0-8317-0303-2. 
  • Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2. 
  • Whitley, M. J. (1988). Destroyers of World War 2: An International Encyclopedia. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-85409-521-8.