Φρέαρ των Οινουσσών

Χάρτης της περιοχής.

Το Φρέαρ των Οινουσσών είναι μια τάφρος που αποτελεί το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου με μέγιστο βάθος 5.269 μέτρα.[1] Βρίσκεται στο Ιόνιο Πέλαγος, νοτιοδυτικά της Πύλου, στις συντεταγμένες 36°34′N 21°8′E / 36.567°N 21.133°E / 36.567; 21.133Συντεταγμένες: 36°34′N 21°8′E / 36.567°N 21.133°E / 36.567; 21.133,[2] νότια των μικρών νησιών που αποκαλούνται Μεσσηνιακές Οινούσσες.

Το φρέαρ βρίσκεται στο σημείο που η Αφρικανική πλάκα, τμήμα της οποίας είναι η λιθόσφαιρα της Ανατολικής Μεσογείου, βυθίζεται κάτω από την Ευρασιατική λιθοσφαιρική πλάκα, τμήμα της οποίας είναι η πλάκα του Αιγαίου, δημιουργώντας το Αιγιακό τόξο[3][4], μία τοξοειδή οροσειρά του νότιου Αιγαίου Πελάγους που βρίσκεται στο νότιο όριο της πλάκας του Αιγαίου.

Αποστολές

Η πρώτη προσέγγιση στο βαθύτερο σημείο με την ονομασία Καλυψώ (Calypso Deep) πραγματοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1965 από τον καπετάνιο Ζεράρ Υέ ντε Φρομπερβίλ, με τους Δρ. Τσαρλς “Τσακ” Λ. Ντρέικ (Αμερική), και Ανρί Ζερμαίν Ντελώζ χρησιμοποιώντας το Γαλλικό βαθυσκάφος Αρχιμήδης. Οι Ντρέικ, Φρομπερβίλ, και Ντελώζ ανέφεραν ότι μέτρησαν μέγιστο βάθος 5.110 μέτρων χωρίς να κάνουν αναφορά για την ακρίβεια της μέτρησης.

Τον Γενάρη του 2020, το Caladan Oceanic ξεκίνησε το δεύτερο χρόνο των καταδύσεών του με το βαθυσκάφος του, το DSV Limiting Factor με πιλότο τον Βίκτορ Βεσκόβο. Στις 10 Φεβρουαρίου ο Βίκτορ Βεσκόβο μαζί με τον πρίγκιπα Αλβέρτο Β' του Μονακό προσέγγισαν τον πυθμένα του φρέατος των Οινουσσών, υπολογίζοντας εκ νέου το βάθος στα 5.109 μέτρα ±1 μέτρο επαληθεύοντας ουσιαστικά την μέτρηση της Γαλλικής αποστολής του 1965 χρησιμοποιώντας πολλούς αισθητήρες μέτρησης

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. ↑ Barale, Vittorio (2008). «The European Marginal and Enclosed Seas: An Overview». Στο: Vittorio Barale· Martin Gade, επιμ. Remote Sensing of the European Seas. Springer Science+Business Media. σελίδες 3–22. ISBN 978-1-4020-6771-6. LCCN 2007942178. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2009. 
  2. ↑ «NCMR - MAP». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2013. 
  3. ↑ Shaw, Kurt (2008-06-05). «Exhibit a testament to city's visual-arts scene». Pittsburgh Tribune-Review. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-01-22. https://web.archive.org/web/20110122090127/http://www.pittsburghlive.com/x/pittsburghtrib/news/s_571029.html. Ανακτήθηκε στις 2009-08-28. 
  4. ↑ Tuncay Taymaz· Yücel Yilmaz· Yildirim Dilek, επιμ. (2007). «A Model for the Hellenic Subduction Zone in the area of Crete based on seismological investigations». The Geodynamics of the Aegean and Anatolia. London: Geological Society. σελίδες 194–195. ISBN 978-1-86239-239-7.