Συντεταγμένες: 38°58′22.1″N 21°26′42.7″E / 38.972806°N 21.445194°E / 38.972806; 21.445194
Το Τρίκλινο είναι οικισμός της Στερεάς Ελλάδας στην Περιφερειακή Ενότητα Αιτωλοακαρνανίας.[1]
Γενικά στοιχεία
Το Τρίκλινο βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της πρώην Επαρχίας Βάλτου, κοντά και δυτικά από την Τεχνητή Λίμνη Κρεμαστών. Το χωριό είναι κτισμένο στους νοτιοανατολικούς πρόποδες των Ορέων Βάλτου, σε υψόμετρο 606 μέτρα.[2] Συνδέεται οδικά τόσο με την Ευρυτανία (μέσω της γέφυρας Τατάρνας, στην τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών Αχελώου) όσο και με το Αγρίνιο (62 χλμ. Β.) και την Αμφιλοχία (54 χλμ. Α.).
Υπήρξε δημοτικό διαμέρισμα του πρώην Δήμου Ινάχου και από 1-1-2011 του διευρυμένου Δήμου Αμφιλοχίας.[3] Ήταν έδρα της πρώην κοινότητας Τρικλίνου. Το Τρίκλινο ονομαζόταν παλαιότερα Καρυές. Το 1840 εμφανίζεται με το όνομα Πριάντζα ως οικισμός του Δήμου Ιδομένης Βάλτου και το 1845 ως Πριάντσα (Φ.Ε.Κ.22 /18-12-1840 & Νόμος ΚΕ της 5-12-1845). Αποτελούσε ενιαία κοινότητα με την Αλευράδα. Η Αλευράδα με το Β.Δ. της 31-8-1911 αποσπάσθηκε από την κοινότητα Τρικλίνου (Φ.Ε.Κ. 261/12/τ.Α΄).
Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή 2021 είναι 111 κάτοικοι[4] ενώ με αυτήν του 2011 ήταν 130[5] και βαίνει συνεχώς μειούμενος. Κύρια αιτία είναι οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά την απώλεια εκατοντάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης στον Κάτω Τρίκλινο, μετά την κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών και τη γενικότερη εξέλιξη της οικονομίας στην περιοχή και της οικονομικής πολιτικής της χώρας μετά την μεταπολίτευση.
Προσωπικότητες
Από το Τρίκλινο (Πριάντζα) κατάγονταν ο Γιαννάκης Κασβίκης, χιλίαρχος, που έπεσε μαχόμενος κατά των Τούρκων στις 28 Φεβρουαρίου 1826 στο νησάκι Ντολμάς στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.(βιβλ.7)
Από το Τρίκλινο κατάγονταν επίσης ο ηγούμενος του ιστορικού μοναστηριού της Τατάρνας Στέφανος Παπαδημητρίου [βιβλ.3] και ο αγωνιστής της εθνικής αντίστασης γιατρός Χαρίλαος Ι. Παπαϊωάννου με τους αδελφούς του Αλέξανδρο (έφεδρο αξιωματικό) και Χριστόφορο (εκπαιδευτικό) [βιβλιογραφία: 4,5,6]
Ο Χαρίλαος Ι. Παπαϊωάννου, ιατρός, γεννήθηκε το 1896 στο Τρίκλινο και ήταν δευτερότοκος γιος του παπα- Ιωάννη Γκρέκα από όπου προήλθε και το μετέπειτα επώνυμο Παπαϊωάννου. Ως γιατρός διακρίθηκε για την ανιδιοτέλειά του για τις ιατρικές υπηρεσίες που πρόσφερε κάτω από αντίξοες συνθήκες (ελλείψη συγκοινωνιών, συνθήκες φτώχειας, Γερμανική κατοχή και εμφύλιος πόλεμος) που επικρατούσαν στα ορεινά χωριά του Βάλτου και της όμορης περιοχής της Ευρυτανίας. Έχασε τη ζωή του το 1943 κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, πιθανώς από δηλητηρίαση αντιπάλων, που εποφθαλμιούσαν τη θέση του στην αντιστασιακή οργάνωση ΕΔΕΣ.
Βιβλιογραφία
- Εγκυκλοπαίδεια "Δομή" -Τόμος 33 , σελ. 299 - Εκδόσεις Τεγόπουλος /Μανιατέας - Αθήνα 1999
- Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας - Τόμος 5ος, σελ.114 - Εκδόσεις εφημερίδας "Το Βήμα" - Αθήνα 2006
- Βασιλείου Π.:Το μοναστήρι της Τατάρνας - Εκδόσεις Πάπυρος-Αθήνα 1970 σελ.41,42,43,124,169
- Λαμνάτου Β.: Ανέκδοτα ιστορικά ντοκουμέντα της Εθνικής Αντίστασης του Γ.Ν. Παπαϊωάννου-Εκδόσεις Δωδώνη 1999 σελ.61,66,70,71,74,75,78,93 ISBN 960-248-991-X
- Χούτα Στυλ.: Η Εθνική Αντίστασις των Ελλήνων 1941-1943 - Αθήνα 1961.
- Μαρίνου Θεμιστοκλή (Θέμις).: Ο εφιάλτης της εθνικής Αντίστασης - Αθήνα:Εταιρία Μελέτης Ελληνικής Ιστορίας 2000 ISBN 960-8139-02-3(set).
- Τέλωνας Νικόλαος - Οι Πρόμαχοι της Πατρίδος Βαλτινοί Αγωνιστές του '21 - Αμφιλοχία 2004
- Αλέστας Γεώργιος - Ματωμένες αναμνήσεις - Αθήνα 2006
- Κασβίκης Θεοφάνης - Θυμάμαι - Αθήνα 2007
- Παπαϊωάννου Κων/νος - Αλευράδα - Αθήνα 2007 (ISBN 978-960-631-817-7)
- Μπαλαούρας Θ.Σωτήρης -΄Εμμετροι Καημοί - Αγρίνιο 2007
Παραπομπές
|
---|
Δημοτική Ενότητα Αμφιλοχίας | |
---|
Δημοτική Ενότητα Ίναχου | |
---|
Δημοτική Ενότητα Μενιδίου | |
---|
Ιστορικοί οικισμοί | |
---|
- Έδρα: Αμφιλοχία
- *(Οικισμοί με μη μόνιμο πληθυσμό)]
|