Τζορτζ Ράσελ

Τζορτζ Ράσελ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Φεβρουαρίου 1998[1]
Κινγκς Λινν[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Ύψος185 cm Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΒρετανικά αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΒρετανικά αγγλικά
ΣπουδέςWisbech Grammar School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταοδηγός αγώνων αυτοκινήτου[3]
οδηγός Φόρμουλα Ένα[4]
οδηγός μηχανοκίνητου αθλητισμού
Ιστότοπος
www.georgerussell63.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζορτζ Ράσελ (αγγλικά: George Russell, 15 Φεβρουαρίου 1998) είναι Βρετανός οδηγός αγώνων που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Formula 1. Μεταξύ 2019 και 2021 αγωνιζόταν για λογαριασμό της William και το 2022 για την Mercedes AMG-Petronas. Κατέκτησε το πρωτάθλημα της FIA Formula 2 το 2018 οδηγώντας με ART, και το 2017 κατέκτησε και το πρωτάθλημα των GP3 Series.

Γέννηση και πρώτα βήματα στο kart

Ο Ράσελ γεννήθηκε στο Κινγκς Λινν, στο Νόρφολκ της Βρετανίας[5]. Το 2006 άρχισε να ασχολείται με το karting, και το 2009 ανακηρύχτηκε πρωταθλητής στην τοπική κατηγορία MSA (Motor Sports Association). Την επόμενη χρονιά μετακινήθηκε στη κατηγορία Rotax Mini Max, όπου αναδείχθηκε πρωταθλητής, όπως και στη κατηγορία των British Formula Kart Stars, ενώ νίκησε και στον βρετανικό αγώνα των Kartmasters. To 2011 φοίτησε στη σχολή κορυφαίων οδηγών ηλικίας 11-15 ετών KF3, κερδίζοντας τον τίτλο του πρωταθλητή στη κατηγορία SKUSA Supernationals και σε αυτή του CIK-FIA European Championship, τίτλο που υπερασπίστηκε με επιτυχία και το 2012[6]. Το 2013, ο Ράσελ κατετάγη 19ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της KF1 CIK-FIA[5], στο τελευταίο του χρόνο στα καρτ.

Formula Renault 2.0

Το 2014, ο Ράσελ οδήγησε για πρώτη φορά μονοθέσιο, συμμετέχοντας στο πρωτάθλημα της Formula Renault 2.0 Alps. Ενώ αρχικά είχε υπογράψει για λογαριασμό της Prema Powerteam, τη τελευταία στιγμή κατέληξε στη Koiranen GP. Παρόλο που απουσίασε από έναν αγώνα λόγω αρρώστιας τερμάτισε 4ος στο πρωτάθλημα, κατακτώντας και ένα βάθρο στη πίστα του Red Bull Ring,[7] στην Αυστρία.

Ο Βρετανός συμμετείχε και σε δύο αγώνες του πρωταθλήματος του Eurocup Formula Renault 2.0. Αγωνίστηκε στη πίστα της Μόσχας με τη Koiranen GP προτού μετακινηθεί στην Tech 1 Racing για τον τελευταίο αγώνα της σεζόν στη πίστα της Χερέθ. Aγωνιζόμενος ως guest, κατάφερε να πάρει τη νίκη στον τελευταίο αγώνα της σεζόν ξεκινώντας από την pole position.

Formula 4

Την ίδια χρονιά ο Ράσελ συμμετείχε και στο πρωτάθλημα της BRDC Formula 4 με την περσινή πρωταθλήτρια ομάδα της Lanan Racing[8]. Πριν τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς στο Snetterton μονομαχούσε για τον τίτλο κόντρα στον ομόσταβλο του Arjun Maini αλλά και στους οδηγούς της HHC Motorsport, Sennan Fielding και Raoul Hyman. Ξεκινώντας από την πρώτη θέση, ο Ράσελ νίκησε τον 5ο του αγώνα στο πρωτάθλημα, και αναδείχθηκε πρωταθλητής έχοντας μόλις 3 πόντους διαφορά από τον Maini.[9]

Ως επιβράβευση για τη κατάκτηση του πρωταθλήματος της BRDC Formula 4, ο Ράσελ δοκίμασε ένα μονοθέσιο GP3 για λογαριασμό της Arden Motosport στο Yas Marina Circuit στο Άμπου Ντάμπι.[10] Κατάφερε να γίνει ο νεαρότερος νικητής του βραβείου της McLaren Autosport BRDC,[11] επικρατώντας του Αλεξάντερ Άλμπον, του Ben Barnicoat, του Sennan Fielding, του Seb Morris και του Harisson Scott και κερδίζοντας 100.000 £, είσοδο στο British Racing Driver's Club και ένα τεστ στη Formula 1 με το μονοθέσιο της McLaren.

Τον Φεβρουάριο του 2015 ο Ράσελ ανακοινώθηκε ως ένας από τους 12 οδηγούς που επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα των British Racing Drivers Club Superstars, όντας ο νεαρότερος οδηγός που το καταφέρνει.

Formula 3

Ο Ράσελ προβιβάστηκε στη Formula 3 το 2015, αγωνιζόμενος στο πρωτάθλημα της Fia European Formula 3 με την ομάδα της Carlin[12]. Πήρε την πρώτη του νίκη στο πρωταθλήμα στο Σίλβερστοουν, τερματίζοντας μπροστά από τον επίσης "πρωτάρη" Σαρλ Λεκλέρ και τον Αντόνιο Τζιοβινάτζι στον δεύτερο αγώνα του Σαββατοκύριακου. Τερμάτισε επίσης στο βάθρο στις πίστες του Σπα και του Νόρισρινγκ, κατακτώντας την 6η θέση στο πρωτάθλημα[13].

Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Ράσελ συμμετείχε στον αγώνα των Masters of Formula 3 (αγώνας εκτός πρωταθλήματος) στο Zandvoort. Παρόλο που κατέκτησε τη 4η θέση στις κατατακτήριες δοκιμές, τερμάτισε 2ος στον αγώνα μόνο πίσω από τον teammate του, Τζιοβινάτσι. Επίσης, ήταν προγραμματισμένο να τρέξει και στο Γκραν Πρι του Μακάου με την Carlin, αλλά αντικαταστάθηκε από τον Ιάπωνα οδηγό Yu Kanamaru λίγο πριν τον αγώνα.[14]

Το 2016 ο Ράσελ μετακινήθηκε στη Hightech GP, νίκησε 2 αγώνες και τερμάτισε 3ος στη βαθμολογική κατάταξη.

GP3 Series

Στις 19 Ιανουαρίου του 2017, ο Ράσελ υπέγραψε με την Art Grand Prix για την επερχόμενη σεζόν των GP3 Series. Προηγουμένως, είχε οδηγήσει για την ομάδα δοκιμαζόντας το μονοθέσιο της σε ένα τεστ στο Yas Marina Circuit μετά το τέλος της προηγούμενης σεζόν, το Νοέμβριο του 2016[15].

Ο Ράσελ έκανε δυνατή εκκίνηση στο πρωτάθλημα, στον αγώνα της Βαρκελώνης στην Καταλονία, τερματίζοντας στη 4η και στη 5η θέση στους αγώνες του Σαββατοκύριακου. Στον επόμενο αγώνα στο Red Bull Ring κατέκτησε την παρθενική του pole position και νίκη στις GP3 Series[16]. Κατάφερε να πετύχει διαδοχικές pole position στον "εντός έδρας" αγώνα στο Σίλβερστοουν, νικώντας στον πρώτο αγώνα του Σαββατοκύριακου και τερματίζοντας 4ος στον δεύτερο αγώνα. Με τα αποτελέσματα αυτά βρέθηκε επικεφαλής του πρωταθλήματος.

Σύντομα ακολούθησε μία εξαιρετική εμφάνιση στη πίστα του Σπα, όπου είδε τη διαφορά του να αυξάνεται από τους διώκτες του στη βαθμολογική κατάταξη, έπειτα από μία 1η και μία 2η θέση στους δύο αγώνες, έχοντας τη pole position και το ταχύτερο γύρο και στους δύο αγώνες.[17]

Στη Μόντσα πραγματοποιήθηκε μόνο ο ένας από τους 2 αγώνες λόγω της πολύ δυνατής βροχής, με αποτέλεσμα να ματαιωθεί ο αγώνας του Σαββάτου. Στον Κυριακάτικο αγώνα ο Ράσελ επικράτησε ύστερα από μια μεγάλη μάχη επί των teammate του Jack Aitken και Anthoine Hubert, παίρνοντας έτσι την 4η νίκη του στη σεζόν.[18]

Έχοντας πάρει 4 νίκες, 3 pole position και 5 βάθρα, ο Ράσελ είχε την ευκαιρία να κλειδώσει και μαθηματικά τον τίτλο του πρωταθλητή στη πίστα της Χερέθ, με έναν αγώνα να απομένει για το τέλος της σεζόν. Τερματίζοντας 4ος στον δεύτερο αγώνα, κατέκτησε το πρωτάθλημα των GP3 Series καθώς το προβάδισμα στη βαθμολογική κατάταξη των οδηγών δε γινόταν πλέον να ανατραπεί.[19]

Formula 2

Στις 18 Ιανουαρίου του 2018 επιβεβαιώθηκε ότι ο Ράσελ θα συμμετείχε με την Art Grand Prix στο πρωτάθλημα της Fia F2[20], στο οποίο πλέον θα χρησιμοποιούταν στο διευρυμένο καλεντάρι μονοθέσια τύπου Dallara F2/18 για πρώτη φορά[21]. Περίπου έναν μήνα αργότερα (22 Φεβρουαρίου) ανακοινώθηκε ο ρόλος του Ράσελ ως οδηγός ρεζέρβας για την Mercedes-AMG Petronas Motorsport F1, θέση που θα μοιραζόταν με τον Πασκάλ Βερλάιν[22].

Ο Ράσελ κατετάγη 2ος στις κατατακτήριες δοκιμές στο ντεμπούτο του στο Μπαχρέιν, ενώ στον αγώνα τερμάτισε στη 5η θέση[23]. Στον πρώτο αγώνα του σ/κ στο Μπακού είχε την πρωτοπορία για το μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, αλλά προς το τέλος του αγώνα έκανε την εμφάνιση του το Αυτοκίνητο Ασφαλείας, προκαλώντας δράμα στην επανεκκίνηση, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να κατακτήσει την παρθενική του νίκη στο πρωτάθλημα[24]. Στον δεύτερο αγώνα, παρά το γεγονός ότι εκκίνησε από την 12η θέση κατάφερε να πάρει τη νίκη, πραγματοποιώντας και το ταχύτερο πέρασμα του αγώνα.[25]

Ο Βρετανός πήρε τη δεύτερη του νίκη στη σεζόν στον πρώτο αγώνα της Βαρκελώνης[26], έπειτα από συγκλονιστική μονομαχία με τον Nyck de Vries. Με την 4η θέση που κατέλαβε την επόμενη μέρα στον δεύτερο αγώνα, αναρριχήθηκε στη 2η θέση της γενικής κατάταξης.[27] Στο Μόντε Κάρλο όμως αντιμετώπισε πρόβλημα με τον κινητήρα του στις ελεύθερες δοκιμές, γεγονός που περιόρισε τις δυνατότητες του μονοθέσιου του. Στις κατατακτήριες δοκιμές έμεινε μόλις στην 16η θέση, και δεν κατάφερε να βαθμολογηθεί σε κανέναν από τους δύο αγώνες. Ο Ράσελ επανήλθε δυναμικά στο Paul Ricard Circuit της Γαλλίας, κατακτώντας την παρθενική του pole position στη Fia F2.[28] Οδηγώντας σε μεικτές συνθήκες καιρού, δεν απώλεσε ποτέ την πρωτοπορία και πήρε έτσι τη τρίτη νίκη του στο πρωτάθλημα[29].

Τελικά ο Ράσελ κατέκτησε το πρωτάθλημα στο Άμπου Ντάμπι, επικρατώντας σε μια μακρά μάχη που κράτησε όλη τη σεζόν επί του Βρετανού Λάντο Νόρις.

Formula 1

Στις 19 Ιανουαρίου του 2017 ο Ράσελ εντάχθηκε στο πρόγραμμα των νεαρών οδηγών της Mercedes. Είχε ανακοινωθεί πως ο Ράσελ θα συμμετείχε και στις δύο μέρες του τεστ στη Βουδαπέστη που διεξήχθη στις 1 και 2 Αυγούστου, λίγες μέρες ύστερα από τον αγώνα για το πρωτάθλημα της Formula 1 και των υπόλοιπων κατηγοριών.[30] Στις 7 Νοεμβρίου του ίδιου έτους ακολούθησε η ανακοίνωση ότι ο Ράσελ θα πραγματοποιούσε το ντεμπούτο του σε δοκιμαστικά Formula 1 στο Βραζιλιάνικο Grand Prix, οδηγώντας στις πρώτες δοκιμές (FP1) για τη Force India[31]. Επίσης, ανακοινώθηκε ότι ο Ράσελ θα οδηγούσε για τη Force India και στο FP1 του Άμπου Ντάμπι.

Η Pirelli με τη σειρά της ανακοίνωσε ότι ο Τζόρτζ Ράσελ θα ήταν ένας από τους οδηγούς που θα τέσταραν τα ελαστικά της στην Ισπανία την Πρωτομαγιά του 2018, έπειτα από το Ισπανικό Grand Prix. Οδηγώντας και πάλι Force India, ο Ράσελ συμπλήρωσε 123 γύρους, τους πρώτους του με μονοθέσιο Formula 1 που βασιζόταν στις προδιαγραφές του 2018.[32]

Williams

Τον Οκτώβριο του 2018 ανακοινώθηκε ότι ο Ράσελ θα οδηγήσει για λογαριασμό της Williams στο πρωτάθλημα της Formula 1 το 2019, έχοντας ως teammate τον Ρόμπερτ Κούμπιτσα.[33][34]

Mercedes

Τον Σεπτέμβριο του 2021 ανακοινώθηκε ότι ο Ράσελ θα οδηγήσει για λογαριασμό της Mercedes στο πρωτάθλημα της Formula 1 το 2022, έχοντας ως teammate τον Λιούις Χάμιλτον.[35][36]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 www.total-motorsport.com/formula-1-driver-george-russell/.
  2. ↑ www.lynnnews.co.uk/sport/kings-lynn-born-driver-says-its-a-huge-honour-to-race-in-f1-9046643/.
  3. ↑ (Αγγλικά) Driver Database. www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 7  Ιουνίου 2022.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  5. ↑ 5,0 5,1 «George Russell Racing: About». web.archive.org. 15 Δεκεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019. CS1 maint: Unfit url (link)
  6. ↑ «CIK-FIA European KF3 Championship 2012 standings | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019. 
  7. ↑ «Formula Renault 2.0 Alps 2014 standings | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  8. ↑ «Formula 4 Championships». Federation Internationale de l'Automobile (στα Αγγλικά). 31 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  9. ↑ Allen, Peter (26 Οκτωβρίου 2014). «George Russell wins BRDC F4 title decider to steal crown». Formula Scout (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  10. ↑ Allen, Peter (27 Νοεμβρίου 2014). «Ceccon leads Jones and Russell as GP3 test begins». Formula Scout (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  11. ↑ Mitchell, Scott. «George Russell wins 2014 McLaren AUTOSPORT BRDC Award». Autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  12. ↑ Simmons, Marcus. «McLaren AUTOSPORT BRDC Award winner Russell seals European F3 deal». Autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  13. ↑ «FIA Formula 3 European Championship 2015 standings | Driver Database». www.driverdb.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  14. ↑ Allen, Peter (11 Νοεμβρίου 2015). «Kanamaru replaces Russell in another last-minute Carlin Macau chance». Formula Scout (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  15. ↑ Simmons, Marcus. «George Russell tipped for Mercedes F1 role and ART GP3 in 2017». Autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  16. ↑ «Home - Formula 3». www.fiaformula3.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  17. ↑ Kalinaukas, Alex. «Spa GP3: Mercedes junior George Russell leads ART 1-2-3 to victory». Autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  18. ↑ Kalinauckas, Alex. «Mercedes F1's George Russell wins thrilling Monza GP3 race». Autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  19. ↑ «George Russell takes the 2017 GP3 Series title at Jerez». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  20. ↑ «George Russell Graduates with ART GP to FIA Formula 2». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  21. ↑ «Expanded calendar for FIA Formula 2 Championship in 2018». www.formula1.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  22. ↑ Mitchell, Scott. «Wehrlein, Russell to share Mercedes F1 reserve driver role in 2018». Autosport.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  23. ↑ «Russell finishes 5th in Bahrain FIA Formula 2 Feature Race». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  24. ↑ «Russell Denied Dominant Baku FIA Formula 2 Race Victory». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  25. ↑ «Redemption for Russell with Baku F2 Sprint Race Win». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  26. ↑ «Russell wins action packed Barcelona FIA F2 Feature Race». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  27. ↑ «George Russell takes 4th in Barcelona FIA F2 Sprint Race». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  28. ↑ «Russell Scores Maiden FIA F2 Pole Position at Paul Ricard». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  29. ↑ «Russell Wins in Dramatic F2 Feature Race at Paul Ricard». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  30. ↑ AG, Mercedes-Benz by Daimler. «George Russell to test W08 in Budapest» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  31. ↑ «British driver George Russell to debut for Force India in Brazilian Grand Prix practice» (στα αγγλικά). 2017-11-07. https://www.bbc.com/sport/formula1/41907080. Ανακτήθηκε στις 2019-05-24. 
  32. ↑ «Russell Completes 123 Laps in Pirelli Tyre Test for Force India». www.georgerussell63.com. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  33. ↑ «George Russell joins Williams for Formula 1 2019». Sky Sports (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  34. ↑ «Robert Kubica: Polish driver to make F1 comeback with Williams in 2019» (στα αγγλικά). 2018-11-22. https://www.bbc.com/sport/formula1/46300009. Ανακτήθηκε στις 2019-05-24. 
  35. ↑ «George Russell joins Williams for Formula 1 2019». Sky Sports (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2019. 
  36. ↑ «Robert Kubica: Polish driver to make F1 comeback with Williams in 2019» (στα αγγλικά). 2018-11-22. https://www.bbc.com/sport/formula1/46300009. Ανακτήθηκε στις 2019-05-24.