Τάγμα του Μετζιτιέ

Τάγμα του Μετζιτιέ
Το παράσημο του Τάγματος
Απονομή από Οθωμανό Σουλτάνο
ΧώραΟθωμανική Αυτοκρατορία
ΤύποςΠαράσημο
ΕπιλεξιμότηταΠολίτες και στρατιωτικοί
Απονομή γιαΕξέχουσες υπηρεσίες στο Κράτος από ξένους άλλης εθνικότητας
Στατιστικά
Καθιερώθηκε1851
Πρώτη απονομή1851
Τελευταία απ.1917

Διεμβολή

Το Μετζιτιέ ή Μετζιδιέ (ή και Μετζητιέ και Μετζηδιέ, τουρκικά: Mecidiye Nişanı‎‎, 29 Αυγούστου 1852 – 1922[1]) είναι το όνομα στρατιωτικού και ιπποτικού τάγματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το Τάγμα ιδρύθηκε το 1851 από τον Οθωμανό Σουλτάνο Αμπντούλ Μετζίτ Α΄[2].

Ιστορία

Έχοντας ιδρυθεί το 1851, το Τάγμα είχε πέντε Τάξεις, με μεγαλύτερη την Πρώτη Τάξη. Το Παράσημο δόθηκε σε μεγάλους αριθμούς από τον Αμπντούλ Μετζίτ ως ανταμοιβή για διακεκριμένες υπηρεσίες σε μέλη του Βρετανικού Στρατού, του Βασιλικού Ναυτικού, και του Γαλλικού στρατού, οι οποίοι είχαν έρθει προς βοήθεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εναντίον της Ρωσίας κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου. Στην Βρετανία το φορούσαν μετά από Βρετανικά μετάλλια ιπποσύνης ή εκστρατείας, αλλά πριν το Τουρκικό Μετάλλιο Κριμαίας. Το Παράσημο συνήθως απονεμόταν σε αξιωματικούς, αλλά και στρατιώτες μπορούσαν να το λάβουν σε κατώτερη Τάξη. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο απονέμονταν επίσης και σε Γερμανούς και Αυστριακούς αξιωματικούς.

Το Παράσημο απονεμόταν επίσης συχνά σε μη Τούρκους άλλων εθνικοτήτων.

Περιγραφή

Στο πίσω μέρος του Αστέρα είναι το βασιλικό έμβλημα του Σουλτάνου Αμπντούλ Αζίζ που περιβάλει επιγραφή σε κύκλο με χρυσή περιφέρεια σε κόκκινο σμάλτο. Αυτά βρίσκονται σε αστέρι με επτά τριπλά φτερά με μικρές ημισελήνους και πεντάκτινα αστέρια ανάμεσά τους, το οποίο κρέμεται από ημισέληνο σε κόκκινο σμάλτο και αστέρα που κρέμεται με σμαλτωμένες πράσινες άκρες.

Παράσημο Πρώτης Τάξης

Ελεύθερη μετάφραση μπροστά: Προς τα αριστερά: (έχεις) διαβεί Προς τα δεξιά: (έχεις αποδειχτεί) σωστός Πάνω: (έχεις δώσει) προστασία Κάτω: Έτος 1268 Στο κέντρο: Στο όνομα του Θεό που συγχωρεί, του ελεήμονα

Το Τάγμα είχε πέντε Τάξεις, Πρώτη, Δεύτερη, Τρίτη, και Τέταρτη Τάξη χρυσές, Πέμπτη Τάξη, η χαμηλότερη, ασημένια.

Κάτοχοι:

  • Πρώτης Τάξης (Χρυσό) – 50 άτομα (Δίνεται από το Σουλτάνο)
  • Δεύτερης Τάξης (Χρυσό) – 150 άτομα (Δίνεται από το Σουλτάνο)
  • Τρίτης Τάξης (Χρυσό) – 800 άτομα
  • Τέταρτης Τάξης (Χρυσό) – 3.000 άτομα
  • Πέμπτης Τάξης (Ασημένιο) – 6.000 Άτομα

Αξιόλογοι αποδέκτες

Απονομή του Παράσημου του Μετζιτιέ μετά τη Μάχη του Τσετάτε (1854).

Έλληνες αξιόλογοι αποδέκτες

Μεταξύ των Ελλήνων που έγιναν αποδέκτες του παράσημου ήταν οι:

  • Αθανάσιος Ξενοκράτης (1789-1871), Αδελφός του Κωνσταντίνου Ξενοκράτη, Φιλικός και έμπορος.[3]
  • Μητροπολίτης Προύσης Κωνστάντιος (1801-1870), Ιεράρχης, κατά κόσμον Κυριάκος Δημητρίου Καλογεράς, Παράσημο Δεύτερης Τάξης.[4]
  • Γεώργιος Ζαρίφης (1807-1884), Παράσημο Πρώτης Τάξεως.[5]
  • Πέτρος Ιωάννης Καβάφης (1814-1870), Πατέρας του Κωνσταντίνου Καφάβη, Παράσημο Τέταρτης Τάξεως.[6]
  • Αθανάσιος Χαϊδευτός (1819-1887), Προύχοντας και Δημογέροντας, Παράσημο Δεύτερης Τάξεως.[7]
  • Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Διονύσιος (1820-1891), Παράσημο Δεύτερης Τάξεως.[8]
  • Νικόδημος Κωνσταντινίδης (1824-1886), Ιεράρχης, Παράσημο Τρίτης Τάξεως.[9]
  • Δημήτριος Θ. Ξανθόπουλος (1825-1902), Αρχιγραμματέας και Συμβολαιογράφος του Πατριαρχείου, Παράσημο Τρίτης Τάξεως.
  • Ανδρέας Συγγρός (1830-1899), Ταινία Πρώτης Τάξης, Παράσημο Δεύτερης Τάξεως.
  • Ιωακείμ Γ΄ (1834-1912), Παράσημο Τρίτης Τάξεως.
  • Επαμεινώνδας Σταματιάδης (1835–1901).
  • Στέφανος Μουσούρος (1841-1906), Παράσημο Πρώτης Τάξης.
  • Ιωάννης Ψυχάρης (1854-1929), Παράσημο Δεύτερης Τάξης.[10]
  • Παναγιώτης Κουμπής (1869-1828), Ναυτικός από την Κάρπαθο.[11]
  • Ιωακείμ (1884-1889), Ιεράρχης, κατά κόσμον Αλέξανδρος Ευθυβούλης, Παράσημο Τρίτης Τάξης.[12]

Παραπομπές

  1. ↑ Bir Onurlandırma Aracı olarak Osmanlı Nişan ve Madalyaları Αρχειοθετήθηκε 2012-05-22 στο Wayback Machine., Osmanlı Bankası Arşiv ve Araştırma Merkezi. (Τουρκικά)
  2. ↑ The Americana, Vol.15, Ed. Frederick Converse Beach, George Edwin Rines, (1912);[1]
  3. ↑ σελ. 296 σημ. 6[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ [2][νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ «σελ. 22» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2015. 
  6. ↑ σελ. 6
  7. ↑ σελ. 22
  8. ↑ [3]
  9. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2015. 
  10. ↑ [4][νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ [5]
  12. ↑ σελ. 35

Βιβλιογραφία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Public Domain 

Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press