Ο Σκορτσινός βρίσκεται σε υψόμετρο 535 μέτρων
από την επιφάνεια της θάλασσας. Βρίσκεται σε απόσταση 17 χλμ. ΝΑ από τη Μεγαλόπολη, στα όρια της Αρκαδίας με τη Λακωνία κοντά στις πηγές του Ευρώτα. Η πρόσβαση από την Τρίπολη γίνεται από επαρχιακό δρόμο μέσω του χωριού Πάπαρης (15 χιλ.). Νότια του χωριού φαίνεται επιβλητικός ο ορεινός όγκος του Ταϋγέτου.
Στην τελευταία απογραφή (2011) είχε 139 κατοίκους που ασχολούνται κατά κύριο λόγο με τη γεωργία. Οι ελιές και το λάδι είναι από τα κύρια προϊόντα του χωριού. Όπως και άλλα ορεινά αρκαδικά χωριά, γνώρισε μεταπολεμικά μεγάλη μετανάστευση.[2]
Λόγω των άφθονων νερών των πηγών του Ευρώτα (κεφαλάρι «Λογαρά», 2 χλμ από το χωριό στο δρόμο προς το Λεοντάρι) η περιοχή του Σκορτσινού κατοικείται από τα νεολιθικά χρόνια, όπως προκύπτει από τις ανασκαφές στο κοντινό νεολιθικό σπήλαιο «Τρουπίτσες».[3]
Στα ΝΑ του χωριού υψώνεται ο επιβλητικός όγκος του λόφου Χελμού με σημαντικά κατάλοιπα τόσο από το περίφημο αρχαίο οχυρό «Αθήναιον» που ήταν η ακρόπολη της αρχαίας πόλης Βελεμίνας κατά την ελληνιστική εποχή, όσο και κατάλοιπα ισχυρού κάστρου των βυζαντινών χρόνων που χτίστηκε τον 13ο αιώνα και καταλαμβάνει το ψηλότερο σημείο του λόφου στο νότιο τμήμα του πλατώματος.[3]
Κατά την τουρκοκρατία ο Σκορτσινός συμμετείχε στις επαναστατικές κινήσεις που έγιναν το 1659 και το 1770 (Ορλωφικά) και καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 1779 από τους Τουρκαλβανούς που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά των επαναστατών.Την 14η Μαρτίου του 1944 το Σκορτσινού, που αριθμούσε περίπου 700 κατοίκους, κάηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς. Το χωριό ανοικοδομήθηκε πάλι με δωρεές των απανταχού Σκορτσιναίων , εσωτερικού και εξωτερικού και την προσωπική εργασία των κατοίκων.[3]
