Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/05/2015.

Σιντ Βίσιους
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	John Ritchie (Γαλλικά)
Γέννηση	10  Μαΐου 1957[1][2][3] Λιούισαμ
Θάνατος	2  Φεβρουαρίου 1979[1][2][3] Μανχάταν
Αιτία θανάτου	opioid overdose
Συνθήκες θανάτου	misadventure και αυτοκτονία
Ψευδώνυμο	Sid Vicious[4]
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Hackney College Westminster Kingsway College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μουσικός bass guitarist
Περίοδος ακμής	1976 - 1979
Οικογένεια
Σύντροφος	Νάνσι Σπούνγζεν
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Σάιμον Ρίτσι (John Simon Ritchie), ευρύτερα γνωστός ως Σιντ Βίσιους (Sid Vicious, Λονδίνο, 10 Μαΐου 1957 - Νέα Υόρκη, 2 Φεβρουαρίου 1979), ήταν Άγγλος μουσικός της πανκ, μπασίστας των Sex Pistols.

Ο Βίσιους έγινε μέλος των Sex Pistols στις αρχές του 1977 ως αντικαταστάτης του Glen Matlcok, ο οποίος είχε χάσει την εμπιστοσύνη της υπόλοιπης μπάντας. Λόγω της ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών ουσιών, ο Βίσιους νοσηλεύτηκε με Ηπατίτιδα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του πρώτου άλμπουμ των Sex Pistols με τίτλο Never Mind the Bollocks. Ως συνέπεια, το μπάσο του Βίσιους ακούγεται αποσπασματικά σε ένα μόνο τραγούδι από το "Never Mind the Bollocks". Ο Βίσιους αργότερα έκανε την εμφάνισή του ως τραγουδιστής στο συγκρότημα, ερμηνεύοντας τρία κόβερ, για το σάουντρακ του "The Great Rock 'n' Roll Swindle" , ενός μυθοπλαστικού ντοκιμαντέρ για τους Sex Pistols. Παραγωγοί του ντοκιμαντέρ ήταν ο πρώην μάνατζερ του συγκροτήματος, Malcolm McLaren, και ο σκηνοθέτης Julien Temple.

Κατά τη διάρκεια της σύντομης και χαοτικής ανόδου των Sex Pistols, ο Βίσιους γνώρισε την μάνατζερ Nancy Spungen, η οποία θα γινόταν η κοπέλα του. Η Νάνσυ και ο Βίσιους δημιούργησαν μια καταστροφική αλληλοεξάρτηση με βάση τη χρήση ναρκωτικών. Η αποκορύφωση ήταν ο θάνατος της Νάνσυ από μαχαίρι, ενώ έμενε στο ξενοδοχείο Chelsea, στο Μανχάταν, με τον Βίσιους. Ο Βίσιους απελευθερώθηκε με εγγύηση όντας κύριος ύποπτος για το θάνατο της Νάνσυ. Συνελήφθη λίγο αργότερα για επίθεση εναντίον του Todd Smith, αδερφού της Patti Smith, σε νυχτερινό κλαμπ, και μπήκε για αποτοξίνωση στο Riker's Island. Η απελευθέρωση του Βίσους από τη φυλακή γιορτάστηκε με ένα πάρτι από την μητέρα του στο σπίτι της κοπέλας του στο χωριό Greenwich, στο οποίο παρευρέθηκε ο μπασίστας των Misfits, Jerry Only. Η μητέρα του Βίσιους τον προμήθευε από μικρή ηλικία με ναρκωτικά και σύνεργα χρήσης ουσιών, ενώ το ίδιο βράδυ τον βοήθησε να προμηθευτεί ηρωίνη. Ο Βίσιους πέθανε στον ύπνο του το ίδιο βράδυ από υπερβολική δόση. Μετά από τον θάνατο του Βίσιους, συγκεντρώθηκε μια συλλογή από ζωντανό υλικό ηχογραφημένο κατά τη διάρκεια της σύντομης σόλο καριέρας του και κυκλοφόρησε με τον τίτλο Sid Sings.

Ο Σιντ Βίσιους γεννήθηκε ως Τζον Σαίμον Ρίτσι στο Lewisham, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο, με γονείς τον Τζόν και την Ανν Ρίτσι (γένος McDonald). Η μητέρα του παράτησε νωρίς το σχολείο λόγω αποτυχιών στις σπουδές της και κατατάχθηκε στον Βρετανικό Στρατό, όπου γνώρισε και τον πατέρα του Βίσιους. Αυτός ήταν φρουρός στο παλάτι του Μπάκινχαμ και ημι-επαγγελματίας τρομπονίστας στην λονδρέζικη τζαζ σκηνή. Λίγο μετά τη γέννηση του Βίσιους, η μητέρα του μετακόμισε μαζί του στην Ίμπιζα, περιμένοντας τον πατέρα του Βίσιους, ο οποίος, όπως είχαν κανονίσει, θα τους στήριζε οικονομικά στο μεσοδιάστημα. Όμως,οι επιταγές του Τζόν δεν ήρθαν ποτέ και έτσι η Άνν κατάλαβε ότι είχε πάρει την απόφαση να μην τους ακολουθήσει. Η Άνν αργότερα παντρεύτηκε τον Κρίστοφερ Μπέβερλυ, έναν μεσοαστό το 1965, προτού στήσει ένα σπίτι για την οικογένειά της πίσω στο Κεντ. Ο Βίσιους πήρε το όνομα του πατριού του και μετονομάστηκε σε Τζον Μπέβερλι.

Ο πατριός του Βίσιους πέθανε 6 μήνες αργότερα από καρκίνο και από το 1968 αυτός και η μητέρα του ζούσαν σε ένα ενοικιαζόμενο διαμέρισμα στο Tunbridge Wells, όπου έκανε σπουδές στο Sandown Court School. Το 1971, οι δυο τους μετακόμισαν στο Hackney, στο ανατολικό Λονδίνο. Ο Βίσιους πέρασε κάποιο καιρό ζώντας στο Σόμερσετ.

Ο Βίσιους πρωτογνώρισε τον Τζον Λίντον το 1973, όταν ήταν και οι δύο φοιτητές στο Hackney Technical College. Ο Λίντον περιγράφει τον Βίσιους εκείνη την εποχή ως ένα μεγάλο φαν του Ντέιβιντ Μπόουι και ως "clothes hound".

Από την ηλικία των 17, ο Βίσιους είχε αρχίσει να τριγυρνά στο Λονδίνο. Ένα αγαπημένο του μέρος ήταν το τότε άσημο μαγαζί ρούχων του Malcolm McLaren και της Vivienne Westwood, ΣΕΞ. Εκεί γνώρισε την Αμερικανή εκπατρισμένη Chrissie Hynde, προτού δημιουργήσει τους Pretenders. Παρότι ήταν τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερη, προσπάθησε ανεπιτυχώς να πείσει τον Βίσιους να την παντρευτεί προκειμένου αυτή να αποκτήσει άδεια εργασίας. Ο Σιντ απέκτησε το ψευδώνυμο "Σιντ Βίσιους" από το χάμστερ του Τζον Λίντον, τον Σιντ. Το χάμστερ είχε δαγκώσει τον Ρίτσι, με αποτέλεσμα να αναφωνήσει "Sid is really vicious". Ο Λίντον περιέγραφε το ζώο ως το πιο μαλακό, το πιο χνουδωτό και λεπτό πλάσμα στον κόσμο. Την περίοδο αυτή ο Βίσιους ζούσε με τον Λίντον, τον Τζέι Γουόμπλ, τον Τζον Γκρέι, και οι τέσσερις τους ήταν κοινώς γνωστοί ως "Οι τέσσερις Τζονς".

Σύμφωνα με τον Λίντον, οι δυο τους συχνά κέρδιζαν χρήματα παίζοντας μουσική στο δρόμο, με τον Βίσιους να παίζει το τύμπανο. Έπαιζαν τραγούδια του Άλις Κούπερ και ο κόσμος τους έδινε χρήματα προκειμένου να σταματήσουν. Μια φορά ένας άνδρας τους έδωσε 3 σελίνια και αυτοί άρχισαν να χορεύουν. Σύμφωνα με το φωτογράφο της μπάντας, Ντένις Μόρις, ο Βίσιους ήταν κατά βάθος ένα ντροπαλό παιδί. Ωστόσο, επιτέθηκε στον δημοσιογράφο της NME, Νικ Κεντ, με μια αλυσίδα μηχανής με τη βοήθεια του Τζέι Γουόμπλ. Ένα άλλο περιστατικό που προκάλεσε ο Βίσιους, ήταν στο νυχτερινό κλαμπ Speakeasy, όπου απείλησε ένα dj του BBC και τον παρουσιαστή του Whistle Test, μπόμπ Χάρις.

Ο Βίσιους ξεκίνησε την μουσική του καριέρα το 1976 ως μέλος του συγκροτήματος The Flowers of Romance μαζί με το πρώην ιδρυτικό μέλος των Clash, Κιθ Λέβενα (ο οποίος αργότερα υπήρξε συνιδρυτής μαζί με τον Λίντον των Public Image Limited), την Πάλμολιβ και την Βιβ Άλμπερτιν, οι οποίες θα δημιουργούσαν κάποια χρόνια μετά τους The Slits. Εμφανίστηκε μαζί με τους Siouxsie and the Banshees, παίζοντας ντραμς στο φημισμένο πρώτο τους live στο 100 Club Punk Festival στην Όξφορντ Στριτ του Λονδίνου. Σύμφωνα με μέλη των The Damned, ο Σιντ θεωρούνταν κατάλληλος, όπως και ο Ντέιβ Βέινιαν, για την θέση του frontman των The Damned, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ στην οντισιόν.

Σύμφωνα με διάφορες εκδόσεις (όπως η βιογραφία του Τζον Σάβατζ England's Dreaming) και με ταινίες (The Filth and the Fury), ζητήθηκε από τον Βίσιους να γίνει μέλος των Sex Pistols μετά από την αποχώρηση του Γκλέν Μάτλοκ το Φεβρουάριο του 1977. Ο ατζέντης Μάλκομ ΜακΛάρεν είχε δηλώσει πως "αν ο Τζόνι Ρότεν είναι η φωνή της πανκ, τότε ο Σιντ είναι η νοοτροπία". Ο ΜακΛάρεν έχει ακόμα αναφέρει ο ίδιος σε ντοκιμαντέρ πως αν είχε γνωρίσει τον Βίσιους πριν προσλάβει τον Ρότεν, τότε ο Βίσιους θα ήταν ο τραγουδιστής της μπάντας,καθώς ήταν, κατά την άποψή του,ο πιο χαρισματικός πάνω στην σκηνή. Ο Άλαν Τζόουνς περιέγραφε τον Βίσιους ως κάτοχο του απόλυτου πανκ λούκ. Έβαφε τα νύχια του απρόσεκτα, με μωβ βερνίκι νυχιών.Ο Βίσιους έπαιξε το πρώτο του live με τους Sex Pistols στις 3 Απριλίου του 1977 στο The Screen On The Green, στο Λονδίνο. Το 1977 ο Σιντ γνώρισε τον Φρέντι Μέρκιουρι επειδή ηχογραφούσαν στο ίδιο στούντιο. Πρόσβαλε τον Μέρκιουρι, αλλά αυτός τον άρπαξε από τους γιακάδες και τον πέταξε έξω από το στούντιο. Το ντεμπούτο του αποτυπωθηκε από τον κινηματογραφικό φακό από τον Ντόν Λετς και προβάλλεται στην ταινία Punk Rock Movie. Σε ό,τι υστερούσε ο Βίσιους σε μουσικότητα, το αναπλήρωνε με το μοναδικό του πανκ χάρισμα, πετώντας βρισιές στο κοινό και κόβωντας τον εαυτό του. Στην περιοδεία του γκρουπ στην Αμερική τον Ιανουάριο του 1978, παρότι δεν βρισκόταν σε σόου, χάραξε τις λέξεις "Δωσ' μου τη δόση μου" στο στήθος του. Στη συναυλία στο Longhorn Ballroom, στο Τέξας, έφτυσε το πλήθος και χλεύασε τους "Καουμπόιδες" στο κοινό.

Τον Μάρτιο του 1977, ο Βίσιους είχε γνωρίσει την Νάνσυ Σπάνγκεν και είχαν ξεκινήσει να βγαίνουν ραντεβού. Η σχέση των δυο, και μαζί οι σχέσεις των μελών της μπάντας επιδεινώθηκαν ορατά κατά την αμερικανική περιοδεία. Οι Sex Pistols διαλύθηκαν μετά τη συναυλία τους στο Σαν Φρανσίσκο, στις 14 Ιανουαρίου 1978.

Με τη Νάνσυ να παριστάνει τη μάνατζέρ του, ο Βίσιους ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του κατά τη διάρκεια της οποίας συνεργάστηκε με πολλούς μουσικούς,συμπεριλαμβανομένων του Μικ Τζοουνς των Clash, του Γκλεν Ματλοκ των Sex Pistols, του Ρατ Σκαμπις των Τhe Damned και με τους Άρθουρ Κέιν, Τζέρι Νόλαν και Τζόνι Θάντερς των New York Dolls.Ο Σιντ έδωσε την πλειοψηφία των συναυλιών του στο Max's Kansas City, συγκεντρώνοντας μεγάλα πλήθη κόσμου.

Οι ικανότητες του Βίσιους στο μπάσο είναι αμφιλεγόμενες. Κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης για το Guitar Hero III,όταν ο κιθαρίστας των Sex Pistols, Στιβ Τζόουνς, ρωτήθηκε γιατί ηχογράφησε αυτός και όχι ο Βίσιους το μπάσο στο Never Mind the Bollocks, απάντησε "Ο Σιντ ήταν στο νοσοκομείο με ηπατίτιδα και έτσι δεν μπορούσε να παίξει, όχι ότι μπορούσε ποτέ. "Το μόνο τραγούδι που μπορούσε να παίξει στο στούντιο ήταν το Bodies". Ο Βίσιους ζήτησε από τον Lemmy, τον μπασίστα των Motörhead, να του μάθει πως να παίζει μπάσο.

Σύμφωνα με τον Πολ Κούκ, στους λίγους μήνες που μεσολάβησαν από την είσοδο του Σιντ στη μπάντα μέχρι τη γνωριμία του με τη Νάνσυ, ο Βίσιους ήταν αφοσιωμένος στην δουλειά του και προσπαθούσε πολύ να μάθει να παίζει. Η Βιβ Άλμπερτιν πήγε ένα βήμα παρακάτω, υποστηρίζοντας πως ένα βράδυ ο Σιντ το πέρασε ακούγοντας άλμπουμ των Ramones, και όταν η ίδια ξύπνησε το πρωί, ο Σιντ είχε μάθει να παίζει.

Στις 12 Οκτωβρίου 1978, ο Βίσιους υποστήριξε ότι ξύπνησε το πρωί από ένα μεθύσι ναρκωτικών ουσιών και βρήκε τη Νάνσυ νεκρή στο πάτωμα του μπάνιου στο δωμάτιό τους στο Hotel Chelsea. Η νεκρή γυναίκα έφερε μια και μοναδική μαχαιριά στην κοιλιά και είχε αιμορραγήσει μέχρι θανάτου.Το μαχαίρι που χρησιμοποιήθηκε είχε αγοραστεί από τον Βίσιους στη 42η Οδό και ήταν το ίδιο με ένα συλλεκτικό μαχαίρι που είχε δοθεί στον πανκ ρόκερ Στιβ Μπείτορς των Dead Boys από τον Dee Dee Ramone. Σύμφωνα με τη γυναίκα του Dee Dee, ο Βίσιους είχε αγοράσει το μαχαίρι αφού είχε δει αυτό του Στιβ. Η αστυνομία συνέλαβε τον Βίσιους και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για φόνο. Υποστήριξε ότι είχαν μαλώσει το προηγούμενο βράδυ αλλά έδωσε αντιθετικές καταθέσεις για το πως συνέβη το μαχαίρωμα. Στις 22 Οκτωβρίου, 10 μέρες μετά το θάνατο της Νάνσυ, ο Βίσιους προσπάθησε να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες του με μια κατεστραμμένη λάμπα και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο Bellevue.

Το βράδυ της 1ης Φεβρουαρίου 1979, διοργανώθηκε μια μικρή συνάθροιση προκειμένου να γιορταστεί η αποφυλάκιση του Βίσιους με εγγύηση στο σπίτι της νέας κοπέλας του, Μισέλ Ρόμπινσον, με την οποία είχε αρχίσει να βγαίνει από την ημέρα που βγήκε από το νοσοκομείο Bellevue, τον προηγούμενο Οκτώβριο. Ο Βίσιους ήταν "καθαρός", αφού είχε κάνει αποτοξίνωση στο Rikers Island. Όμως, κατά τη διάρκεια του δείπνου, η μητέρα του (η οποία ήταν εθισμένη και αυτή στην ηρωίνη), έφερε μέσω του τότε φίλου της ναρκωτικά, παρά τις διαμαρτυρίες της κοπέλας του Σιντ. Ο Βίσιους έκανε υπερβολική χρήση εκείνο το βράδυ και όλοι οι παρευρεσκόμενοι προσπάθησαν να τον βοηθήσουν να συνέλθει. Στις 3:00 π.μ. ο Σιντ και η Μισέλ πήγαν μαζί για ύπνο.

Η μητέρα του, Άνν, εκμυστηρεύτηκε στον δημοσιογράφο Άλαν Πάρκερ πως αυτή έδωσε τη μοιραία δόση στον Σιντ,όταν η Μισέλ έφυγε από το δωμάτιο. Σύμφωνα με το δημοσιογράφο, η μητέρα του Σιντ το έκανε αυτό προκειμένου να τον προστατέψει από την φρίκη της επιστροφής στη φυλακή. Ο Σιντ βρέθηκε νεκρός το επόμενο πρωί. Λίγες μέρες μετά την αποτέφρωση του Βίσιους, η μητέρα του ισχυρίζεται πως βρήκε ένα σημείωμα αυτοκτονίας στην τσέπη του σακακιού του.

"Είχαμε κάνει μια συμφωνία θανάτου. Πρέπει να κρατήσω την υπόσχεση από την πλευρά μου. Σε παρακαλώ θάψε με δίπλα στο μωρό μου. Θάψε με με το δερμάτινο τζάκετ μου, το τζιν μου και τις μπότες μου. Αντίο."^[5]

Εφόσον η Νάνσυ ήταν Εβραία, θάφτηκε σε εβραϊκό νεκροταφείο, ο Βίσιους όμως δεν ήταν, πράγμα που σημαίνει πως δεν μπορούσαν να θαφτούν μαζί. Σύμφωνα με το βιβλίο Please Kill Me: The Uncensored Oral History of Punk by Legs McNeil and Gillian McCain, η μητέρα του Βίσιους μαζί με τον Τζέρυ Όνλι από τους Misfits, σκόρπισαν τις στάχτες του πάνω από τον τάφο της Νάνσυ.

• My Way/Something Else/C’mon Everybody (1979, 12”, Barclay, Barclay 740 509)
• Sid Sings (1979, LP, Virgin, V2144)
• Live (1980, LP, Creative Industry Inc., JSR 21)
• Vicious Burger (1980, LP, UD-6535, VD 6336)
• Love Kills N.Y.C. (1985, LP, Konexion, KOMA 788020)
• The Sid Vicious Experience – Jack Boots and Dirty Looks (1986, LP, Antler 37)
• The Idols With Sid Vicious (1993, CD, Last Call Records, LC22289)
• Never Mind the Reunion Here’s Sid Vicious (1997, CD)
• Sid Dead Live (1997, CD, Anagram, PUNK 86)
• Sid Vicious Sings (1997, CD)
• Vicious & Friends (1998, CD, Dressed To Kill Records, Dress 602)
• Better (to provoke a reaction than to react to a provocation) (1999, CD, Almafame, YEAAH6)
• Probably His Last Ever Interview (2000, CD, OZIT, OZITCD62)
• Better (2001, CD)
• Vive Le Rock (2003, 2CD)
• Too Fast To Live... (2004, CD)
• Naked & Ashamed (7”, Wonderful Records, WO-73)
• Sid Live At Max’s Kansas City (LP, JSR 21)
• Sid Vicious (LP, Innocent Records, JSR 21)
• Sid Vicious McDonald Bros. Box (3CD, Sound Solutions, 003)

• Love Kills (1986, LP, MCA, MCG 6011)

• (Don’t You Gimme) No Lip/(I’m Not Your) Steppin’ Stone (1989, 7”, SCRATCH 7)
• Sid Vicious & Friends (1998, CD, Cleopatra, #251, ASIN: B0000061AS)

• Sid Vicious v’s Eddie Cochran – The Battle Of The Rockers (LP, Jock, LP 6)

• Cult Heroes (1993, CD)

• The Vicious White Kids (1987, LP, Ritchie 1)
• Vicious White Kids (2001, CD, Sanctuary, CMRCD372)

1. Sex Pistols Number One (1976, dir. Derek Jarman)
2. Will Your Son Turn into Sid Vicious? (1978)
3. Mr. Mike's Mondo Video (1979, dir. Michael O'Donoghue)
4. The Punk Rock Movie (1979, dir. Don Letts)
5. The Great Rock'n'Roll Swindle (1980, dir. Julian Temple, VHS/DVD)
6. DOA (1981, dir. Lech Kowalski)
7. Buried Alive (1991, Sex Pistols)
8. Decade (1991, Sex Pistols)
9. Bollocks to Every (1995, Sex Pistols)
10. Filth to Fury (1995, Sex Pistols)
11. Classic Chaotic (1996, Sex Pistols)
12. Kill the Hippies (1996, Sex Pistols, VHS)
13. The Filth and The Fury (2000, dir. Julien Temple, VHS/NTSC/DVD)
14. Live at the Longhorn (2001, Sex Pistols)
15. Live at Winterland (2001, Sex Pistols, DVD)
16. Never Mind the Bollocks Here's the Sex Pistols (2002, Sex Pistols, VHS/DVD)
17. Punk Rockers (2003, Sex Pistols, DVD)
18. Blood on the Turntable: The Sex Pistols (2004, dir. Steve Crabtree)
19. Music Box Biographical Collection (2005, Sex Pistols, DVD)
20. Punk Icons (2006, Sex Pistols, DVD)
21. Chaos! Ex Pistols Secret History: The Dave Goodman Story (2007, Sex Pistols, DVD)
22. Pirates of Destiny (2007, dir. Tõnu Trubetsky, DVD)
23. Rock Case Studies (2007, Sex Pistols, DVD)
24. In Search of Sid (2009, BBC Radio 4, Jah Wobble)^[6]

• Anne Beverley, The Sid Vicious Family album (1980, Virgin Books)
• Gerald Cole, Sid And Nancy (1986, Methuen)
• Alex Cox & Abbe Wool, Sid And Nancy (1986, Faber and Faber)
• Keith Bateson and Alan Parker, Sid’s Way (1991, Omnibus Press)
• Tom Stockdale, Sid Vicious. They Died Too Young (1995, Parragon)
• Malcolm Butt, Sid Vicious. Rock‘n’Roll Star (1997, Plexus)
• David Dalton, El Sid (1998, St. Martin’s Griffin)
• Sid Vicious, Too Fast To Live...Too Young to Die (1999, Retro Publishing)
• Alan Parker, Vicious. Too Fast To Live... (2004, Creation Books)