Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο Γκομπά άρχισε να δικηγορεί στη Βέρνη, ενώ ταυτόχρονα έδινε διαλέξεις επί του γαλλικού αστικού δικαίου στο εκεί πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια άνοιξε δικηγορικό γραφείο στο Ντελεμόν, στο Καντόνι της Βέρνης, που σύντομα έγινε το κορυφαίο του καντονίου.
Μετά την εξάσκηση της νομικής επί 15 έτη, ο Γκομπά αναμίχθηκε στην εκπαιδευτική πολιτική. Το 1882, διορίσθηκε επιθεωρητής της Δημόσιας Εκπαιδεύσεως του Καντονίου της Βέρνης, μία θέση την οποία παρέμεινε επί 30 χρόνια. Οι θέσεις του ως προς τη φιλοσοφία της εκπαιδεύσεως ήταν προοδευτικές και επέβαλε πολλές σημαντικές μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αναμόρφωσε το σύστημα της πρωτοβάθμιας εκπαιδεύσεως, εξασφάλισε αυξημένη υποστήριξη από τον προϋπολογισμό για τη βελτίωση του λόγου δασκάλων προς μαθητές, υποστήριξε τη μελέτη των σύγχρονων γλωσσών και προσέφερε στους μαθητές εναλλακτικούς δρόμους πέρα από την παραδοσιακά στενή κλασική παιδεία καθιερώνοντας προγράμματα επαγγελματικής εκπαιδεύσεως.
Ο Γκομπά κέρδισε αναγνώριση από το βιβλίο που έγραψε με τίτλο République de Berne et la France pendant les guerres de religion (1891), καθώς και για το μεταγενέστερο Histoire de la Suisse racontée au peuple («Ιστορία του ελβετικού λαού», 1900).
Επεδίωξε επίσης την ανάδειξή του στην πολιτική και εκλέχθηκε σε αρκετά σημαντικά αξιώματα: Στο Μέγα Συμβούλιο της Βέρνης το 1882, στο Συμβούλιο των Πολιτειών της Ελβετίας (1884-1890) και στο Εθνικό Συμβούλιο της Ελβετίας (η κάτω βουλή της χώρας) από το 1890 μέχρι τον θάνατό του το 1914. Τόσο στην καθαυτό πολιτική, όσο και στα εκπαιδευτικά θέματα υπήρξε ένας φιλελεύθερος μεταρρυθμιστής. Το 1902 υποστήριξε αρκετούς νόμους που εφάρμοσαν την αρχή της διαιτησίας στις εμπορικές συμφωνίες.
Ο Γκομπά συνεργάσθηκε από το 1889 με τη Διακοινοβουλευτική Ένωση, την οποία είχε ιδρύσει ο Ράνταλ Κρέμερ (Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 1903). Το 1892 έγινε πρόεδρος του 4ου Συνεδρίου της Ενώσεως αυτής που διοργανώθηκε στη Βέρνη και ίδρυσε το «Διακοινοβουλευτικό Γραφείο» (Bureau Interparlementaire). Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός γραμματέας του γραφείου αυτού, που παρείχε πληροφορίες σχετικά με τα κινήματα ειρήνης, τη διεθνή συμφιλίωση και την επικοινωνία ανάμεσα στα εθνικά κοινοβούλια. Κατόπιν ο Γκομπά έγινε διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης, που είχε ιδρυθεί το 1891.
Τα ύστερα χρόνια
Το 1902 οι Γκομπά και Ελί Ντυκομέν βραβεύθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης για τις ενέργειές τους ως διευθυντές του Διεθνούς Γραφείου Ειρήνης (ο Γκομπά διαδέχθηκε τον Ντυκομέν μετά τον θάνατό του το 1906).
Ο Γκομπά απεβίωσε στη Βέρνη σε ηλικία 70 ετών. Ενώ παρακολουθούσε μία συνάντηση του Συνεδρίου Ειρήνης, σηκώθηκε σαν για να μιλήσει, αλλά κατέρρευσε και πέθανε περίπου μία ώρα αργότερα.
