Απώλεια του θρόνου, του παραχωρήθηκε η Βουργουνδία
Με το θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του Ούγου Μάγνου η μητέρα τους υποστήριξε τον ίδιο τον Ροβέρτο σαν διάδοχο του θρόνου, ο πατέρας τους αντίθετα όρισε σαν διάδοχο τον δεύτερο αδελφό του Ερρίκο. Με την υποστήριξη της μητέρας τους ο ίδιος και ο αδελφός του Ερρίκος επαναστάτησαν εναντίον του πατέρα τους Ροβέρτου Β΄ αναγκάζοντάς τον βασιλιά να οπισθοχωρήσει στο Παρίσι. Μετά το θάνατο του πατέρα τους (1031) έκανε νέα επανάσταση ενάντια στον αδελφό του Ερρίκο Α΄ ξανά με την υποκίνηση της Κωνσταντίας του Αρλ, μετά τον θάνατο και της μητέρας τους επήλθε ειρήνη, ο Ροβέρτος συμβιβάστηκε αφού του παραχωρήθηκε η Βουργουνδία (1032).
Ληστρικές δραστηριότητες
Ο Ροβέρτος δεν είχε έλεγχο επάνω στους υποτελείς του, διότι έμεινε γνωστός σαν βαρόνος ληστής, αφού λεηλατούσε συνεχώς τους υποτελείς του και ιδιαίτερα τις εκκλησίες, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση η διάρρηξη στο αββαείο του Αγίου Γερμανού στην Οσέρ. Έδιωξε τη σύζυγό του Ηλί του Σεμούρ· ακολούθησε η δολοφονία του αδελφού της Ζοκεράν και ο φόνος του πατέρα της Νταλμάς Α΄ του Σεμύρ: ο Ροβέρτος Α΄ σκότωσε τον πεθερό του με τα ίδια του τα χέρια (1048). Την ίδια χρονιά ο Αρντουάν επίσκοπος του Λανγκρ αρνήθηκε να εγκαινιάσει την εκκλησία του Σεννεσί, επειδή -όπως αναφέρει- φοβήθηκε την βιαιότητα του δούκα.
Ο μεγαλύτερος γιος του Ούγος σκοτώθηκε σε μάχη σε νεαρή ηλικία (1059) και ο δεύτερος γιος του Ερρίκος, γενάρχης του Πορτογαλικού Οίκου της Βουργουνδίας, απεβίωσε πριν από τον ίδιο (1074). Τον διαδέχθηκε ο εγγονός του Ούγος Α΄ ως δούκας της Βοργουνδίας. [7]
Οικογένεια
Με την πρώτη σύζυγό του Ηλί του Σεμούρ (1033) απέκτησε:[8]
Ούγος 1034-1059, σκοτώθηκε σε μάχη.
Ερρίκος 1035-π.1074, διάδοχος της Βουργουνδίας, απεβίωσε πριν από τον πατέρα του. Οι γιοί του:
↑Kings, Rulers, and Statesmen, ed. Mark Hillary Hansen, (Sterling Publishing Co., 2005), 111.
↑Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group Ltd., 1980), 30.
↑Burgundy, Constance B. Bouchard, Medieval France:An Encyclopedia, ed. William W. Kibler and Grover A. Zinn, (Routledge, 1995), 156.
↑Georges Duby, The Knight, the Lady and the Priest, (University of Chicago Press, 1981), 90.
Πηγές
Gwatking, H. M., Whitney, J. P., et al. Cambridge Medieval History: Volume III—Germany and the Western Empire. Cambridge University Press: London, 1930.
Kings, Rulers, and Statesmen, ed. Mark Hillary Hansen, (Sterling Publishing Co., 2005)
Elizabeth Hallam, Capetian France:987-1328, (Longman Group Ltd., 1980)
Burgundy, Constance B. Bouchard, Medieval France:An Encyclopedia, ed. William W. Kibler and Grover A. Zinn, (Routledge, 1995)
Georges Duby, The Knight, the Lady and the Priest, (University of Chicago Press, 1981)