Ελβετική Σούπερ Λιγκ

Διοργανωτής	Ελβετική Φούτμπολ Λιγκ
Ίδρυση	1898
Χώρα	Ελβετία
Αριθμός ομάδων	10
Επίπεδο	1
Υποβιβασμός	Ελβετική Τσάλεντζ Λιγκ
Τοπικά κύπελλα	Κύπελλο Ελβετίας
Προκρίνει σε	Τσάμπιονς Λιγκ Κόνφερενς Λιγκ
Τρέχων κάτοχος	Γιανγκ Μπόις (17ος τίτλος) (2023-24)
Περισ. κατακτήσεις	Γκρασχόπερς (27 τίτλοι)
Ιστοσελίδα	sfl.ch
2022-23
Πολυμέσα σχετικά με τη διοργάνωση
wikidata (π • σ • ε )

Το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελβετίας (αγγλικά: Swiss Super League) αποτελεί την κορυφαία εθνική ποδοσφαιρική κατηγορία στην Ελβετία και την πρώτη, κατά σειρά, από τις δύο επαγγελματικές κατηγορίες της Φούτμπολ Λιγκ. Αναφέρεται και ως Raiffeisen Super League για εμπορικούς λόγους.

Διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1897 (ανεπίσημα) και αποτελεί το 7ο αρχαιότερo στον κόσμο, έπειτα από τα εθνικά πρωταθλήματα Αγγλίας και Ολλανδίας (1888), Βόρειας Ιρλανδίας και Σκωτίας (1890), Αργεντινής (1893) και Βελγίου (1895). Λόγω της ουδετερότητας της Ελβετίας σε εμπόλεμες συρράξεις και της γενικής οικονομικοπολιτικής της σταθερότητας, είναι το μοναδικό στην Ευρώπη το οποίο έχει διεξαχθεί ανελλιπώς, καθώς και τις πιο πολλές περιόδους μαζί με το σκωτσέζικο (119 έως το 2016), μετά το αντίστοιχο ολλανδικό (128).

Τους περισσότερους τίτλους κατέχει η Γκρασχόπερς με συνολικά 27 (ανεπίσημο τον πρώτο) και ακολουθεί η Βασιλεία με 20. Τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν η Γιανγκ Μπόις και κατά δεύτερο λόγο η Βασιλεία.

Διεξαγωγή σε σύστημα τοπικών διοργανώσεων στις τρεις (κάποιες φορές δύο ή και τέσσερις) γεωγραφικές ζώνες της χώρας: δυτική, κεντρική και ανατολική, με τον επικεφαλής κάθε ζώνης (και τον δεύτερο κατά τις τελευταίες δύο περιόδους) να προκρίνεται για την τελική φάση, η οποία είχε τη μορφή πλέι οφ με μονές αναμετρήσεις.

• 1897-98: ανεπίσημη διοργάνωση με χορηγό το αθλητικό έντυπο "Λα Σουίς Σπορτίβ και νικήτρια την Γκρασχόπερς

(#) ως Μοντριόν Λωζάνης, πριν τη συγχώνευση το 1920 με τη γυμναστική λέσχη Κλαμπ Εζινίκ (γαλλ. υγιεινή) στη σημερινή Λωζάν Σπορ
(§) η Καντονάλ Νουσατέλ συγχωνεύθηκε το 1970 με τη ΦΚ Ξαμάξ σε Νουσατέλ Ξαμάξ, η οποία "κληρονόμησε" την προϊστορία της δεύτερης ^[1]
(^) το Σεπτέμβριο, ο αγώνας Βασιλεία-Βέρνη 0-4 του Φεβρουαρίου κατακυρώθηκε ως 3-0 εξαιτίας αντικανονικής χρησιμοποίησης παίκτη από τους φιλοξενούμενους. Με το δεδομένο αποτέλεσμα, ανακηρύχθηκε νικήτρια της κεντρικής ζώνης η Γιανγκ Μπόις, η οποία και θα έπρεπε να είχε μετάσχει στα πλέι οφ του Μαΐου αντί της συμπολίτισσας και τελικά πρωταθλήτριας Βέρνης 1894. Η έλλειψη χρόνου προς επανάληψη των πλέι οφ, λόγω της επικείμενης έναρξης της νέας αγωνιστικής περιόδου, οδήγησε την Ελβετική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία στην απόφαση να μην απονείμει τον τίτλο του πρωταθλητή για το 1923. Ο τίτλος αυτός θα αποτελούσε την μοναδική διάκριση στην ιστορία της Βέρνης 1894 (μεταξύ των 10 αρχαιότερων ποδοσφαιρικών σωματείων στη χώρα), ενώ δεύτερη κατά την τελική φάση είχε αναδειχθεί η Γιανγκ Φέλοους Ζυρίχης (με κατάκτηση ενός μόνο κυπέλλου από την ίδρυσή της το 1903).

Διεξαγωγή σε δύο ομίλους χωρίς γεωγραφικά κριτήρια, με τον επικεφαλής του κάθε ομίλου, το νικητή στον αγώνα κατάταξης των δύο δεύτερων και τον πρωταθλητή της Β' Κατηγορίας να προκρίνονται στην τελική φάση των μονών αναμετρήσεων. Υπό το σύστημα αυτό συνέβη ένα πιθανώς μοναδικό γεγονός στα παγκόσμια ποδοσφαιρικά χρονικά, όταν η Λωζάνη (νικήτρια με 5-2 επί της Ζυρίχης σε μπαράζ) ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια Ελβετίας για το 1932, όντας εκτός Α' Κατηγορίας!

Πρόκειται ανέκαθεν για ένα από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με τους λιγότερους συλλόγους στην Α' Κατηγορία του, σε σύγκριση ακόμα και με τα αντίστοιχα χωρών πολύ μικρότερου πληθυσμού από την Ελβετία (4 εκ. τη δεκαετία του '30 και 8 το 2009 ^[2]). Ο αριθμός τους ανήλθε σε 16 μόνο για 7 περιόδους (την εναρκτήρια 1933-34 και εκείνες από 1981 έως 1987), ενώ από το 2003 και τη δημιουργία της ελβετικής Super League έχει περιορισθεί στις 10 ομάδες, οι οποίες αναμετρώνται από 4 φορές σε 36 συνολικά αγωνιστικές.

Μεταξύ 1897 και 2013, στο ανώτατο επίπεδο του πρωταθλήματος Ελβετίας έχουν μετάσχει 74 σωματεία ^[3], με πρωταθλητές να ανακηρύσσονται τα 20 (περίπου 1 στα 4). Στην πρόσφατη δεκαετία 2004-2014 η Βασιλεία κατέκτησε 8 τίτλους, η Ζυρίχη, πλέον επιτυχημένος ελβετικός σύλλογος σε ευρωπαϊκό επίπεδο 4 και η Γκρασχόπερς των περισσότερων εγχώριων διακρίσεων έχει να τα καταφέρει από ακόμη πιο πριν (2003). Η τελευταία επιτυχία ομάδας θεωρούμενης διαχρονικά ως λιγότερο ισχυρή, σημειώθηκε από τη Σανκτ Γκάλεν ^[4] το 2000 (ένα σχεδόν αιώνα μετά την παρθενική της), ενώ η Σερβέτ, δεύτερη κορυφαία σε αριθμό τροπαίων, καθυστερεί από το αμέσως προηγούμενο έτος (1999).

Σημ. ο τίτλος του 1916 δεν πιστώνεται στη Νεσατέλ Ξαμάξ, δεδομένου ότι κατά τη συγχώνευση του 1970 μεταξύ Καντονάλ Νεσατέλ και ΦΚ Ξαμάξ "κληρονομήθηκε" η προϊστορία (records) της δεύτερης.^[1]

Σε 116 διοργανώσεις (έως και την περίοδο 2012-13), συμπεριλαμβανομένης της ανεπίσημης του 1897-98.

Πύλη Ποδόσφαιρο

• Χρυσή βίβλος του πρωταθλήματος Ελβετίας, contra.gr
• Πρωταθλητές Ελβετίας, e-soccer.gr
• Switzerland 1898-1930, Erik Garin, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation RSSSF
• Switzerland 1st Level All-Time Table, Roger Kaufmann, Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation RSSSF