Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς

Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς

2007
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης19 Ιανουαρίου 1969 (1969-01-19) (55 ετών)
Τόπος γέννησηςΤίτογκραντ, Γιουγκοσλαβία
Ύψος1,77 μ.
ΘέσηΕπιθετικός
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1987–1989ΦΚ Μπούντουτσνοστ/3(10)
1990–1993Παρτιζάν Βελιγραδίου104(44)
1993–1996Βαλένθια ΚΦ104(56)
1996–1999Ρεάλ Μαδρίτης90(29)
1999–2002Φιορεντίνα42(4)
2002–2003Λεβάντε ΟΝ21(3)
Σύνολο434(146)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1989–2003Γιουγκοσλαβία73(27)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Πρέντραγκ «Πέτζα» Μιγιάτοβιτς (σερβικά κυριλλικά: Предраг Пеђа Мијатовић‎‎, γεννήθηκε 19 Ιανουαρίου 1969) είναι Γιουγκοσλάβος (τώρα Μαυροβούνιος) πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός. Αγωνίστηκε σε 6 συλλόγους: Μπούντουτσνοστ Ποντγκόριτσα, Παρτιζάν Βελιγραδίου, Βαλένθια, Ρεάλ Μαδρίτης, Φιορεντίνα και Λεβάντε. Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε με την Εθνική Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000.

Σημείωσε 28 γκολ τη σεζόν 1995–96 στη Πριμέρα Ντιβισιόν για τη Βαλένθια, κάτι που οδήγησε στη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου σημείωσε το μοναδικό γκολ στον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 1997-98, το οποίο εξασφάλισε το πρώτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο της Ρεάλ Μαδρίτης μετά από 32 χρόνια. Το 1997, ο Μιγιάτοβιτς αναδείχθηκε δεύτερος για τη Χρυσή Μπάλα, πίσω από τον Ρονάλντο και μπροστά από τον Ζινεντίν Ζιντάν.[1] Μετά την αποχώρησή του, υπηρέτησε ως τεχνικός διευθυντής για τη Ρεάλ Μαδρίτης από το 2006 έως το 2009.

Καριέρα σε συλλόγους

Μπούντουτσνοστ Ποντγκόριτσα

Γεννημένος στο Τίτογκραντ στην Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Μαυροβουνίου της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, ο Mijatović μεγάλωσε στη γειτονιά Μασλίνε στα περίχωρα της πόλης και έχει καταγωγή από τη φυλή Μπιελοπαβλίτσι.[2]

Από τη σεζόν 1987–88, ο Μιγιάτοβιτς καθιερώθηκε βασικός στην ΦΚ Μπούντουτσνοστ Ποντγκόριτσα. Τον Οκτώβριο του 1987, ήταν μέλος της γιουγκοσλαβικής ομάδας νέων που αγωνίστηκε και κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 1987 στη Χιλή. Με την επιστροφή του στην Μπούντουτσνοστ, η θέση του Μιγιάτοβιτς στην ομάδα εδραιώθηκε και εκπροσώπησε τη Γιουγκοσλαβία στη Χιλή. Ο Μιγιάτοβιτς έκανε 31 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και συνέβαλε με 4 γκολ, καθώς η Μπούντουτσνοστ ολοκλήρωσε τη σεζόν στην 9η θέση.[3]

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα της σεζόν 1989–90, ο Μιγιάτοβιτς παραλίγο να υπογράψει με τη Χάιντουκ Σπλιτ μετά από διαπραγματεύσεις.[4] Ωστόσο, ο πρόεδρος του συλλόγου της Παρτιζάν Βελιγραδίου, Μίρκο Μαριάνοβιτς, παρενέβη και έπεισε τον Μιγιάτοβιτς να ενταχθεί στον σύλλογο με έδρα το Βελιγράδι. Τον Δεκέμβριο του 1989, η Παρτιζάν πλήρωσε τελικά ένα ποσό μεταγραφής 1 εκατομμυρίου μάρκων στη Μπούντουτσνοστ για τον Μιγιάτοβιτς. Αυτή ήταν εκείνη την εποχή η ακριβότερη μεταγραφή στο γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα.[5]

Σε μεταγενέστερες συνεντεύξεις του, ο Μιγιάτοβιτς είπε ότι η επιδείνωση της πολιτικής κατάστασης και της ασφαλείας στη Γιουγκοσλαβία ήταν ένας παράγοντας στην απόφασή του να μην ενταχθεί στην Χάιντουκ.[4]

Παρτιζάν

Αν και σκόραρε στο ντεμπούτο του με την Παρτιζάν ενάντια στην πρώην ομάδα του, Μπούντουτσνοστ, η πρώτη μισή σεζόν του Μιγιάτοβιτς στη νέα ομάδα πέρασε ως επί το πλείστον για να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Δεν κατάφερε να σκοράρει στις επόμενες 14 εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα μέχρι το τέλος της σεζόν 1989-90.[3]

Ωστόσο, ο Μιγιάτοβιτς συνέχισε να βελτιώνεται, καθιστώντας τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της ομάδας κατά τη διάρκεια της σεζόν 1991–92 υπό τον προπονητή Ίβιτσα Όσιμ, και οδηγώντας την Παρτιζάν στον τίτλο του Κυπέλλου Γιουγκοσλαβίας το 1992 εναντίον του νικητή του Κυπέλλου Ευρώπης, Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου. Βραβεύτηκε επίσης ως Γιουγκοσλάβος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς κατά τη διάρκεια της σεζόν.[6]

Βαλένθια

Ο Μιγιάτοβιτς εντάχθηκε στη Βαλένθια το καλοκαίρι του 1993[6] και έκανε το ντεμπούτο του στη Βαλένθια στις 5 Σεπτεμβρίου 1993 εναντίον της Ρεάλ Οβιέδο. Κέρδισε το βραβείο του Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς στην Ισπανία τη σεζόν 1995–96, έχοντας σκοράρει 28 γκολ σε 40 αγώνες της Πριμέρα Ντιβισιόν.[6] Ήταν ο δεύτερος καλύτερος σκόρερ στο πρωτάθλημα, πίσω μόνο από τον Χουάν Αντόνιο Πίτσι. Οι συνεισφορές του Μιγιάτοβιτς βοήθησαν τη Βαλένθια να τερματίσει στη δεύτερη θέση πίσω από την Ατλέτικο Μαδρίτης εκείνη τη σεζόν.

Ρεάλ Μαδρίτης

Στις 13 Φεβρουαρίου 1996, ο Μιγιάτοβιτς υπέγραψε συμβόλαιο με τη Ρεάλ Μαδρίτης με το οποίο όριζε να ενταχθεί στον σύλλογο από τη Βαλένθια το καλοκαίρι του 1996 έναντι μεταγραφικού ποσού 1,5 εκατομμυρίου πεσέτων.[7] Ο πρώην συμπαίκτης του στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας Νταβόρ Σούκερ, ο Κλάρενς Ζέεντορφ και ο Ρομπέρτο Κάρλος εντάχθηκαν επίσης στη Ρεάλ Μαδρίτης το καλοκαίρι του 1996. Ο προπονητής Φάμπιο Καπέλο τοποθετούσε συχνά τον Μιγιάτοβιτς στην επίθεση μαζί με τον Σούκερ, αναζωογονώντας τη συνεργασία τους από την περίοδο που ήταν στην ομάδα νέων της Γιουγκοσλαβίας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 1987.[8] Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1996–97 της Πριμέρα Ντιβισιόν, ο Μιγιάτοβιτς σημείωσε συνολικά 14 γκολ. Σημείωσε 1 γκολ στη νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης με 2–0 επί της Μπαρτσελόνα στο Ελ Κλάσικο στις 7 Δεκεμβρίου 1996, ξεφεύγοντας από τους Μιγκέλ Άνχελ Ναδάλ και Λοράν Μπλαν προτού σκάψει τη μπάλα πάνω από τον Βίτορ Μπάια για να σκοράρει.[8] Μέχρι το τέλος της σεζόν, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πρώτη στην Πριμέρα Ντιβισιόν και διεκδίκησε επίσης το Σούπερ Καπ Ισπανίας 1997 εναντίον της Μπαρτσελόνα.[9]

Στις 20 Μαΐου 1998, ο Μιγιάτοβιτς σημείωσε το νικητήριο γκολ στη νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης με 1–0 επί της Γιουβέντους στον τελικό του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 1997-98.[6] Αυτό ήταν το πρώτο τρόπαιο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ της Ρεάλ Μαδρίτης μετά από 32 χρόνια. Η επόμενη σεζόν ήταν η τελευταία του Μιγιάτοβιτς με τους Los Blancos. Στο τέλος της σεζόν, ο 30χρονος Μιγιάτοβιτς πουλήθηκε στην ιταλική Φιορεντίνα της Σέριε Α.

Φιορεντίνα

Στις 28 Ιουνίου 1999, ο Μιγιάτοβιτς υπέγραψε συμβόλαιο τριετούς διάρκειας με τη Φιορεντίνα για 17 δισεκατομμύρια λιρέτες Ιταλίας. Οι πρώτες του εμφανίσεις στη Φιορεντίνα ήταν πολλά υποσχόμενες. Παρά το βάθος της επίθεσης της Φιορεντίνα, με παίκτες όπως ο Γκάμπριελ Μπατιστούτα, ο προπονητής Τζιοβάνι Τραπατόνι αρχικά επέλεξε τον Μιγιάτοβιτς ως βασικό. Στις 26 Ιουλίου 1999, ο Μιγιάτοβιτς σημείωσε το εναρκτήριο γκολ στη νίκη της Φιορεντίνα με 4–0 επί της Άστον Βίλα στους τελικούς του Κυπέλλου Γκόθαμ στη Νέα Υόρκη, ένα φιλικό τουρνουά πριν από την κανονική σεζόν.[10] Έπαιξε στη Φιορεντίνα για δύο σεζόν, πετυχαίνοντας τέσσερα γκολ στη Σέριε Α και πρόσθεσε το τίτλο του Κυπέλλου Ιταλίας στην τροπαιοθήκη του.[11] Επιπλέον, συμμετείχε στην πορεία της Φιορεντίνα στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 1999-00, η οποία κατέληξε στην τρίτη θέση στον Όμιλο Β΄ της δεύτερης φάσης των ομίλων, πίσω από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την πρώην ομάδα του, Βαλένθια.

Λεβάντε

Ο Μιγιάτοβιτς εντάχθηκε στη Λεβάντε το καλοκαίρι του 2002. Έπαιξε εκεί για μία σεζόν, μετά την οποία η ομάδα τερμάτισε στην τέταρτη θέση στη σεζόν 2002–03 της Σεγούντα Ντιβισιόν. Ακολούθως αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αφού ταλαιπωρήθηκε με παρατεταμένους τραυματισμούς.[12]

Εθνική ομάδα

Ο Μιγιάτοβιτς συμπεριλήφθηκε στην ομάδα νέων για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων του 1987, όπου η ομάδα κέρδισε τη διοργάνωση.[13] Κλήθηκε επίσης στην ομάδα ανδρών για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992,[14] αλλά το έθνος θα αποβαλλόταν λόγω των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων. Έκανε το ντεμπούτο του για τη Γιουγκοσλαβία σε φιλικό αγώνα εναντίον της Φινλανδίας τον Αύγουστο του 1989.

Έπαιξε για την Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 στη Γαλλία, χάνοντας πέναλτι στον αγώνα με αντίπαλο την Ολλανδία,[15] ενώ αγωνίστηκε και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000.[16]

Συνολικά, με την εθνική ομάδα είχε 73 συμμετοχές, σημειώνοντας 27 γκολ. Ο τελευταίος αγώνας του ήταν ένας αγώνας για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004 τον Ιούνιο του 2003 εναντίον του Αζερμπαϊτζάν.[17]

Μετέπειτα σταδιοδρομία

Αφού αποσύρθηκε το 2004, ο Μιγιάτοβιτς συνέχισε να ζει στη Βαλένθια και σύντομα έγινε μάνατζερ παικτών.

Το 2006 έγινε τεχνικός διευθυντής της Ρεάλ Μαδρίτης, υπηρετώντας στη θέση για τρεις σεζόν.[18] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Μιγιάτοβιτς υπέγραψε σημαντικούς παίκτες στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης, όπως οι Πέπε, Μαρσέλο, Γκονσάλο Ιγουαΐν και Ρουντ φαν Νίστελροϊ.[19]

Στατιστικά σταδιοδρομίας

Εθνική ομάδα

Πηγή:[20]

Εθνική ομάδα Έτος Συμ. Γκολ
Γιουγκοσλαβία 1989 3 0
1990 0 0
1991 5 0
1992 1 0
Ο.Δ. Γιουγκοσλαβίας 1993 — [nb 1]
1994 2 0
1995 1 0
1996 6 3
1997 8 11
1998 11 3
1999 7 2
2000 12 4
2001 6 2
2002 6 1
Σερβία και Μαυροβούνιο 2003 5 1
Σύνολο 73 27

Τίτλοι και διακρίσεις

Ο Μιγιάτοβιτς σε γραμματόσημο του Μαυροβουνίου του 2006

Παρτιζάν[21]

Ρεάλ Μαδρίτης[9]

Φιορεντίνα[22]

Γιουγκοσλαβία

  • Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων 1987
  • Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ21 1990 (φιναλίστ)

Ατομικές

Βραβεία

  • Γιουγκοσλάβος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς: 1992, 1993, 1998
  • Καλύτερος ξένος παίκτης της Πριμέρα Ντιβισιόν: 1995–96
  • Χρυσή Μπάλα: 2η θέση 1997

Σημειώσεις

  1. ↑ Η χώρα αποκλείστηκε από το διεθνές ποδόσφαιρο με το Ψήφισμα 757 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Παραπομπές

  1. ↑ Pierrend, José Luis (26 Μαρτίου 2005). «European Footballer of the Year ("Ballon d'Or") 1997». RSSSF. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2013. 
  2. ↑ «www.glas-javnosti.co.yu». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Predrag Mijatović: profile». Fudbalski savez Srbije. http://www.reprezentacija.rs/index.php?option=com_content&view=article&id=1294&Itemid=12. Ανακτήθηκε στις 3 August 2015. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Vulas, Frane (18 December 2009). «Predrag Mijatović: Sudbina nije htjela da zaigram za Hajduk». Slobodna Dalmacija. http://www.slobodnadalmacija.hr/Nogomet/tabid/84/articleType/ArticleView/articleId/84046/Default.aspx. Ανακτήθηκε στις 3 August 2015. 
  5. ↑ Stankovic, Vladimir (4 July 1993). «"Con Penev formaré un gran "tándem" en ataque"» (στα Spanish). Mundo Deportivo: σελ. 22. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD01/HEM/1993/07/04/MD19930704-022.pdf. Ανακτήθηκε στις 18 January 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 King, Jeff (31 May 1999). «Dearest Predrag». FIFA.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 September 2009. https://web.archive.org/web/20090925201508/http://www.fifa.com/aboutfifa/federation/news/newsid=70893.html. Ανακτήθηκε στις 3 August 2015. 
  7. ↑ «Na današnji dan Mijatović je postao izdajnik, morao je da ima obezbeđenje u sopstvenoj kući». Meridian Sport. 13 Φεβρουαρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Simon Harrison (1 Ιανουαρίου 2021). «The story of Capello, Suker, Mijatovic & the Real Madrid team of 96–97». Planet Football. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Predrag Mijatovic». Real Madrid. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2014. 
  10. ↑ «Fiorentina Wins Gotham Cup». Associated Press. 26 Ιουλίου 1999. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
  11. ↑ «Coppa alla Fiorentina col pareggio più bello» (στα it). La Repubblica. 13 June 2001. http://www.repubblica.it/online/sport/ritorno/viola/viola.html. Ανακτήθηκε στις 29 July 2017. 
  12. ↑ Meese, Philip (19 Ιανουαρίου 2017). «Forgotten Idols: Predrag Mijatović». Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2021. 
  13. ↑ «FIFA World Youth Championship 1987 - News - Chile 1987: Yugoslavian fireworks - FIFA.com». www.fifa.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2020. 
  14. ↑ «Pancev también renuncia a la Eurocopa». Mundo Deportivo (στα Ισπανικά). 25 Μαΐου 1992. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2019. 
  15. ↑ Cohen, Roger. «WORLD CUP '98; Netherlands' Davids Comes in From Cold». The New York Times. https://www.nytimes.com/1998/06/30/sports/world-cup-98-netherlands-davids-comes-in-from-cold.html. Ανακτήθηκε στις 17 May 2018. 
  16. ↑ «Norway 0–1 Yugoslavia». UEFA Euro 2000. UEFA. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2015. 
  17. ↑ «Player Database». eu-football.info. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2020. 
  18. ↑ Steve Wilson (20 May 2009). «Real Madrid sporting director Predrag Mijatovic leaves by 'mutual agreement'». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/sport/football/european/5355203/Real-Madrid-sporting-director-Predrag-Mijatovic-leaves-by-mutual-agreement.html. Ανακτήθηκε στις 5 July 2017. 
  19. ↑ «Así fue el Mijatovic director deportivo del Madrid | Defensa Central». www.defensacentral.com. 21 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  20. ↑ «None». eu-football.info. 
  21. ↑ «Biografía de Predrag Mijatovic». Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2015. 
  22. ↑ «2001: Coppa Italia ai Viola». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βραβεία
Προκάτοχος
Αλεξάντρα Ίβοσεφ 		Γιουγκοσλάβος Αθλητής της Χρονιάς
1997 		Διάδοχος
Ντέγιαν Μποντιρόγκα