Η Περιμετρική τάφρος 66 είναι τεχνητή τάφρος συλλογής επιφανειακών υδάτων στην Κεντρική Μακεδονία, μήκους περίπου 35 χιλιομέτρων και είναι ουσιαστικά η επέκταση του ποταμού Μογλενίτσα από το ύψος της Σκύδρας και μετά. Κατασκευάστηκε το 1935 με σκοπό τη συλλογή των υδάτων που προέκυψαν από την αποξήρανση της λίμνης των Γιαννιτσών. Οι απορροές της λεκάνης που δημιουργήθηκε, διοχετεύονται με μια τεχνητή τάφρο που εντοπίζεται στα δυτικά του πεδινού τμήματος, προς τον Αλιάκμονα ποταμό^[1]. Σήμερα εκτός από τον αποστραγγιστικό της χαρακτήρα συμβάλλει στη διοχέτευση των επιφανειακών υδάτων των ποταμών και ρεμάτων της περιοχής, όπως του Αλμωπαίου, του Εδεσσαίου, της Αράπιτσας και του Τριπόταμου, ενώ συμβάλλει και στην άρδευση του καλλιεργημένων πεδινών εκτάσεων των περιφερειακών ενοτήτων Πέλλας και Ημαθίας. Εκβάλλει στον ποταμό Αλιάκμονα αποτελώντας έτσι παραπόταμό του^[2].

Η τάφρος εγείρει ανησυχίες για την ρύπανση που έχει υποστεί κυρίως από τα αγροτικά και τα οικιστικά απόβλητα. Η ποιότητα των υδάτων της είναι συνήθως πολύ χαμηλή. Έχουν ανιχνευθεί υψηλές συγκεντρώσεις χαλκού και χρωμίου. Οι περισσότεροι οικισμοί της περιοχής διοχετεύουν τα λύματα τους ανεπεξέργαστα. Συνορεύει επίσης με ανενεργές χωματερές που αποτελούν πηγή υψηλής μόλυνσης. Όσον αφορά στις περιβαλλοντικές πιέσεις που ασκούνται από την τάφρο στον Θερμαϊκό, έχει εκφραστεί η άποψη ότι τα κονσερβοποιεία που λειτουργούν κοντά στην τάφρο 66 παράγουν οργανικά λύματα που δεν είναι δυνατόν να καθαριστούν βολογικά με ενεργό ιλύ εξαιτίας του μικρού χρόνου επεξεργασίας των λυμάτων^[3].

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.