Ο Πέτρος Β΄ της Γιουγκοσλαβίας (Петар II Карађорђевић, 6 Σεπτεμβρίου1923 – 3 Νοεμβρίου1970), επίσης γνωστός και ως Πέτρος Β΄ Καραγεώργεβιτς, ήταν ο τελευταίος Βασιλιάς της Γιουγκοσλαβίας, ο οποίος ανέλαβε τα ηνία της χώρας μετά τη δολοφονία του πατέρα του το 1934 και εκθρονίστηκε από το καθεστώς του Τίτο το 1945.[1][2][3][4]
Ο πρίγκιπας αρχικά εκπαιδεύτηκε ιδιωτικά στο παλάτι του Βελιγραδίου και, έπειτα, στο Σχολείο Σαντρόιντ του Γουίλτσερ.[3] Στις 9 Οκτωβρίου 1934, όντας σε ηλικία 11 ετών, ανήλθε στο γιουγκοσλαβικό θρόνο, έπειτα από τη δολοφονία του πατέρα του βασιλιά Αλεξάνδρου Α΄ στη Μασσαλία, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης στη Γαλλία.[3] Εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας του νέου μονάρχη, συστάθηκε μια αντιβασιλεία με αντιβασιλέα τον ξάδελφο του πατέρα του πρίγκιπα Παύλο της Γιουγκοσλαβίας.[3][5]
Παρά το γεγονός ότι ο βασιλιάς Πέτρος και οι σύμβουλοί του ήταν εντελώς ενάντιοι στη Ναζιστική Γερμανία, ο αντιβασιλέας Παύλος ενέταξε στις 25 Μαρτίου 1941 το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας στο Τριμερές Σύμφωνο του Άξονα.[3] Δύο ημέρες αργότερα, ο βασιλιάς Πέτρος, σε ηλικία 17 ετών, ανακηρύχθηκε ενήλικος και, με την υποστήριξη των Βρετανών, απέκτησε την εξουσία μέσω πραξικοπήματος.[3][6]
Αναβάλλοντας την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, η Γερμανία επιτέθηκε ταυτόχρονα στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, στις 6 Απριλίου 1941. Η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 17 Απριλίου.[3][7] Εδάφη της Γιουγκοσλαβίας προσαρτήθηκαν από την Ιταλία, τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και τη Γερμανία, ενώ σε άλλα εγκαταστάθηκαν κυβερνήσεις μαριονέτες των κατοχικών δυνάμεων.
Ο Πέτρος αυτοεξορίστηκε από τη χώρα μαζί με την κυβέρνησή του, έπειτα από την εισβολή των δυνάμεων του Άξονα.[3][8] Αρχικά, ο Γιουγκοσλάβος βασιλιάς και οι υπουργοί της κυβέρνησής του κατέφυγαν στην Ελλάδα, ενώ κατέληξαν στο Κάιρο της Αιγύπτου.[3][9] Τον Ιούνιο του 1941 ο Πέτρος έφτασε στο Λονδίνο, όπου βρίσκονταν ήδη πολλές άλλες εξόριστες κυβερνήσεις της κατεχόμενης Ευρώπης.[3]
Ο Πέτρος, εν τω μεταξύ, παντρεύτηκε στο Λονδίνο στις 20 Μαρτίου 1944 την τρίτη εξαδέλφη του, πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Ελλάδας, κόρη του βασιλιά Αλέξανδρου και της Ασπασίας Μάνου.[3][11] Μαζί απέκτησαν έναν γιο, τον πρίγκιπα Αλέξανδρο, γεννημένο στις 17 Ιουλίου 1945.[3][12]
Ο Πέτρος εκθρονίστηκε από την Κομμουνιστική Συντακτική Συνέλευση της Γιουγκοσλαβίας, στις 29 Νοεμβρίου 1945.[3] Μετά τον πόλεμο, εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες.[3] Έπειτα από πολλά χρόνια, κατά τα οποία έπασχε από κίρρωση του ήπατος, πέθανε στο Ντένβερ στις 3 Νοεμβρίου 1970, σε ηλικία 47 ετών.[3] Αιτία του θανάτου του ήταν μια αποτυχημένη μεταμόσχευση ήπατος. Ενταφιάστηκε στο Μοναστήρι του Αγίου Σάββα στο Λίμπερτιβιλ του Ιλινόις.[3][13][14] Το 2013 η σορός του επαναπατρίσθηκε στη Σερβία και ενταφιάστηκε στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Όπλενατς.[3][15]
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε στις 20 Μαρτίου 1944 στο Λονδίνο την Αλεξάνδρα πριγκίπισσα της Ελλάδας, κόρη του Αλεξάνδρου βασιλιά της Ελλάδας και είχε τέκνο:
Αλέξανδρος γενν. 1945, διάδοχος της Γιουγκοσλαβίας. Νυμφεύτηκε πρώτα τη Μαρία ντα Γκλόρια της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα και μετά την Αικατερίνη Μπατή.
