Ο Νικήτα, αλβανικά: Niketa Topia, λατινικά: Nicetas Thopia[1], (άκμασε 1388 – απεβ. 1415) ήταν κύριος της Κρούγια μεταξύ 1392-1394 και 1403-1415. Ήταν μέλος τού Οίκου Tόπια και γιος του Kαρολου πρίγκιπα της Αλβανίας (βασ. 1368–1388).
Βιογραφία
Ο Νικήτα ήταν γιος του Καρόλου Τόπια. Η μητέρα του είναι άγνωστη. Μετά το τέλος του Kαρόλου (1388), ο Mάρκο Μπαρμπαρίγκo κληρονόμησε την Kρούγια μέσω τού γάμου του με την Ελένα, τη μεγαλύτερη αδελφή του Nικήτα. Ο μεγαλύτερος αδελφός τού Νικήτα, Γιέργι, επέτυχε να γίνει κύριος του Δυρραχίου. Ο Nικήτας κατείχε μία περιοχή νότια τού Δυρραχίου.
Μετά το τέλος τού Βαγιαζήτ (1402), πολλοί Αλβανοί άρχοντες αναγνώρισαν τη Βενετική επικυριαρχία, όπως ο Νικήτα, ο Ιωάννης Καστριώτης και ο Κόγια Ζαχαρίγια. [2] Οι Βενετοί ενδιαφέροντο να υπάρχει κάποια ουδέτερη ζώνη μεταξύ αυτών και τού προελαύνοντος οθωμανικού στρατού. Το 1403 ο Nικήτας κατάφερε να καταλάβει την πόλη Kρούγια από την αδελφή του Ελένα Τόπια, κερδίζοντας έτσι ένα άλλο μέρος της επικράτειας, που κατείχε προηγουμένως ο Οίκος Tόπια. [3]
Η κόρη του Mάρα παντρεύτηκε τον Μπάλσα Γ΄ κύριο της Ζέτας το 1407 και απέκτησε κόρη τη Γιελένα, που πήρε το όνομα της γιαγιάς της Γιελένα Μπάλσα. [4] Ο Μπάλσα Γ΄ και ο Nικήτας συνήψαν συμμαχία, για να εκδιώξουν τους Βενετούς. [5] Στη συνέχεια, ο Nικήτα άρχισε να είναι μεσολαβητής μεταξύ του Μπάλσα Γ΄ και των Βενετών κατά τη διάρκεια του Α΄ Πολέμου του Σκουτάρι. [6] Στα τέλη του 1411, ο Nικήτας Τόπια υπέστη βαριά ήττα από τις δυνάμεις του Tέοντορ Β΄ Μουζάκα κατά τη διάρκεια μίας αψιμαχίας. Ο ίδιος κρατήθηκε αιχμάλωτος και με την παρέμβαση της Δημοκρατίας της Ραγκούζας αφέθηκε ελεύθερος, αλλά μόνο αφού παραχώρησε ορισμένα εδάφη γύρω από τον ποταμό Σκούμπιν στην οικογένεια Mουζάκα. Μετά το τέλος του το 1415, το κάστρο της Kρούγιε έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. [3]
