Οι Νησιωτικές Κελτικές γλώσσες είναι μια ομάδα Κελτικών γλωσσών, οι οποίες κατάγονται από τις Βρετανικές Νήσους και ομιλούνται στη Μεγάλη Βρετανία (Κορνουάλη, Σκωτία και Ουαλία), την Ιρλανδία, τη Βρετάνη και τη Νήσο του Μαν. Όλες οι Κελτικές γλώσσες που επιβιώνουν μέχρι σήμερα κατάγονται από τον Νησιωτικό Κελτικό κλάδο, συμπεριλαμβανομένης της Βρετονικής που ομιλείται στη Βρετάνη της Γαλλίας. Σε αντίθεση με τις Νησιωτικές, οι Ηπειρωτικές Κελτικές γλώσσες, παρότι κάποτε ομιλούνταν ευρέως στην Ηπειρωτική Ευρώπη και την Ανατολία,^[2] έχουν πλέον εκλείψει.

Οι σημερινές έξι Νησιωτικές Κελτικές γλώσσες χωρίζονται σε δύο ομάδες:

• Γοϊδελικές/Γαελικές γλώσσες: Ιρλανδικά, Μανξ και Σκωτικά Γαελικά.
• Βρυθονικές γλώσσες: Βρετονικά, Κορνουαλικά και Ουαλικά.

• Cowgill, Warren (1975). «The origins of the Insular Celtic conjunct and absolute verbal endings». Στο: H. Rix, επιμ. Flexion und Wortbildung: Akten der V. Fachtagung der Indogermanischen Gesellschaft, Regensburg, 9.–14. September 1973. Wiesbaden: Reichert. σελίδες 40–70. ISBN 3-920153-40-5. 
• McCone, Kim (1991). «The PIE stops and syllabic nasals in Celtic». Studia Celtica Japonica 4: 37–69. 
• McCone, Kim (1992). «Relative Chronologie: Keltisch». Στο: R. Beekes· A. Lubotsky· J. Weitenberg, επιμ. Rekonstruktion und relative Chronologie: Akten Der VIII. Fachtagung Der Indogermanischen Gesellschaft, Leiden, 31. August–4. September 1987. Institut für Sprachwissenschaft der Universität Innsbruck. σελίδες 12–39. ISBN 3-85124-613-6. 
• Schrijver, Peter (1995). Studies in British Celtic historical phonology. Amsterdam: Rodopi. ISBN 90-5183-820-4. 
• Schumacher, Stefan (2004). Die keltischen Primärverben. Ein vergleichendes, etymologisches und morphologisches Lexikon. Innsbruck: Institut für Sprachen und Literaturen der Universität Innsbruck. σελίδες 97–114. ISBN 3-85124-692-6.