Τα Νάσια είναι μικρός ορεινός οικισμός της Αχαΐας και ανήκει στον "καλλικρατικό" Δήμο Καλαβρύτων.
Τοποθεσία
Είναι χτισμένος σε υψόμετρο 707 μέτρων στις πλαγιές του "νασέικου" βουνού Λακκώματα, παρυφάδας του Αφροδίσιου, στις όχθες του χείμαρρου "Λαγκάδα"[2], τέσσερα χιλιόμετρα περίπου από την Εθνική Οδό Πατρών-Τριπόλεως.
Αναφέρεται στα 1901 να απέχει 18 ώρες δρόμο από την Πάτρα, εφτάμιση ώρες από τα Καλάβρυτα, μία ώρα από το κεφαλοχώρι της Στρέζοβας και δυόμισι ώρες από το Σοπωτό[3][4].
Ιστορικά στοιχεία
Δεν αναφέρεται το χωριό πριν από τα τέλη του 17ου αιώνα, βιβλιογραφικά όμως έχει ειπωθεί ότι ανήκε προεπαναστατικά στους Οθωμανούς Δαμπάζογλου και Μεχμέτ, σύμφωνα με βενετικό έγγραφο[5]. Κάποιες αναφορές εμφανίζουν τους Βενετούς να έχουν στείλει στην περιοχή εποίκους από την Αταλάντη και τη Λειβαδιά το έτος 1687[5].
Παλιότερα το χωριό βρισκόταν σε άλλη θέση πιο πεδινή, σε περιοχή όπου σήμερα υπάρχουν αμπελοκαλλιέργειες ενώ εκεί ήταν παλιότερα λίμνη, η "Μαυρολίμνη", ωστόσο μετακινήθηκε σε υψηλότερη θέση για λόγους αποφυγής επιδρομών[5].
Αργότερα, πριν 1821, μαζί με το γειτονικό Βεσίνι αποτελούσε τσιφλίκι του Μουρτεζάγα ή Φειδά[6][7]. Κατά τον Αγώνα του 1821 πολέμησαν από το χωριό ο ιερέας και οπλαρχηγός Παπαγιαννάκης Καραμπάτσος, ο ανηψιός του Κωνσταντίνος Καραμπάτσος κ.ά.[6]
Οι κάτοικοί του προέρχονται, σύμφωνα με τοπικές μαρτυρίες, από τα χωριά της γύρω περιοχής[5]. Στις αρχές του 20ου αιώνα πολλοί κάτοικοί του έφυγαν μετανάστες στην Αμερική[5].
Τοπωνύμιο
Η ονομασία του χωριού προέρχεται σύμφωνα με μια εκδοχή από την αρχαία κώμη των Νάσσων[5]. Μια ερμηνεία για το όνομα της αρχαίας πόλης σχετίζεται με τη μορφολογία της περιοχής, δηλ. έμοιαζε με νησί, παραφθορά "Νάσοι", περιστοιχισμένη από το Λάδωνα και τους χειμάρρους του[5].
Μια άλλη εκδοχή αναφέρει τη σύγχρονη ονομασία του χωριού ως ανθρωπωνυμικό, από το όνομα κάποιου παλιού οικιστή και πιο συγκεκριμένα από κάποιον Αθανάσιο αποκαλούμενο "Νάσια"[5].
Φυσιογνωμία
Το χωριό περιστοιχίζεται από το επονομαζόμανο δάσος της "Μπαρμπούς", που πρόκειται για δάσος γεμάτο από αιωνόβιες καστανιές και κρανιές και δημιουργεί μια ειδυλλιακή εικόνα όντας αξιόλογος πνεύμονας οξυγόνου[8].
Παρόλη τη φθίνουσα δημογραφική πορεία του χωριού, παίρνει ζωή από τους ετεροδημότες του που επισκέπτονται συχνά τον τόπο τους ενώ έχουν ανακαινιστεί πολλές παλιές κατοικίες[5].
Ναοί του χωριού είναι ο Άγιος Δημήτριος (ενοριακός), οι Άγιοι Θεόδωροι (κοιμητηριακός) και η Κοίμηση της Θεοτόκου[5]. Γειτονιές του είναι η "Απάνου Ρούγα" ή "Κολωνάκι", η "Κάτω Ρούγα", τα "Κουφίτικα" και η "Πέρα Μεριά" ή "Ταμπάχανα"[16].
