Η ματσέτα (machete) είναι φαρδιά λεπίδα που χρησιμοποιείται είτε ως γεωργικό εργαλείο παρόμοιο με ένα τσεκούρι, είτε σε μάχη όπως ένα μαχαίρι με μακριά λεπίδα. Η λεπίδα έχει μήκος συνήθως 30-45 εκατοστά και πάχος συνήθως 3 μικροχιλιοστά.
Χρήσεις
Γεωργία
Σε διάφορες τροπικές και υποτροπικές χώρες, η ματσέτα χρησιμοποιείται για την κοπή των χαμόκλωνων των τροπικών δασών και για γεωργικούς σκοπούς (π.χ. κοπή ζαχαροκάλαμου).[1] Εκτός από αυτό, στη Λατινική Αμερική μια κοινή χρήση είναι για οικιακές εργασίες όπως το κόψιμο μεγάλων ειδών διατροφής σε κομμάτια -όπως χρησιμοποιείται ένας μπαλτάς- ή για την εκτέλεση ακατέργαστων εργασιών κοπής, όπως η κατασκευή απλών ξύλινων λαβών για άλλα εργαλεία.[1] Είναι σύνηθες να βλέπεις ανθρώπους να χρησιμοποιούν μαχαίρες για άλλες δουλειές, όπως το να ανοίγουν στη μέση καρύδες, να δουλεύουν στην αυλή, να αφαιρούν μικρά κλαδιά και φυτά, να κόβουν την τροφή των ζώων και να καθαρίζουν θάμνους.[1]
Οι ματσέτες θεωρούνται συχνά εργαλεία και χρησιμοποιούνται από ενήλικες. Ωστόσο, πολλές κοινωνίες και πολιτισμοί κυνηγών-συλλεκτών που επιβιώνουν μέσω της γεωργίας επιβίωσης αρχίζουν να διδάσκουν στα μωρά να χρησιμοποιούν αιχμηρά εργαλεία, συμπεριλαμβανομένων των μαχαίρων, πριν από τα πρώτα τους γενέθλια.[2]
Πόλεμος
Οι άνθρωποι σε εξεγέρσεις χρησιμοποιούν μερικές φορές αυτά τα όπλα. Για παράδειγμα, ο Λαϊκός Στρατός Μπορίκουα ονομάζεται ανεπίσημα macheteros λόγω των εργατών που κρατούσαν μαχαίρες σε χωράφια ζαχαροκάλαμου του παρελθόντος Πουέρτο Ρίκο.[3]
Το 1762, οι Βρετανοί κατέλαβαν την Αβάνα σε μια μακρά πολιορκία κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου. Εθελοντές πολιτοφύλακες με επικεφαλής τον Πέπε Αντόνιο, έναν σύμβουλο της Γκουαναμπακόα, είχαν μαχαίρες κατά τη διάρκεια της ανεπιτυχούς υπεράσπισης της πόλης.[7] Η μαχαίρα ήταν επίσης το πιο εμβληματικό όπλο κατά τη διάρκεια των πολέμων ανεξαρτησίας στην Κούβα, αν και είδε περιορισμένη χρήση στο πεδίο της μάχης.[8] Ο Κάρλος Μανουέλ ντε Σεσπέντες, ιδιοκτήτης του διυλιστηρίου ζάχαρης La Demajagua κοντά στο Μανσανίλο, απελευθέρωσε τους σκλάβους του στις 10 Οκτωβρίου 1868. Στη συνέχεια ηγήθηκε αυτών, τους όπλισε με μαχαίρες, σε εξέγερση κατά της ισπανικής κυβέρνησης.[9] Η πρώτη επίθεση ιππικού χρησιμοποιώντας μαχαίρες ως κύριο όπλο πραγματοποιήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 1868 από τον Μάξιμο Γκόμες, έναν λοχία που γεννήθηκε στη Δομινικανή Δημοκρατία, ο οποίος αργότερα έγινε ο αρχιστράτηγος του Κουβανικού Στρατού.[10]
Η μαχαίρα είναι ένα κοινό πλευρικό όπλο και εργαλείο για πολλές εθνοτικές ομάδες στη Δυτική Αφρική. Οι μαχαίρες σε αυτόν τον ρόλο αναφέρονται στο Things Fall Apart του Τσινούα Ατσέμπε.[11]
Το Κέντρο Εκπαιδεύσεων του Βραζιλιάνικου Στρατού για τον Πόλεμο της Ζούγκλας ανέπτυξε ένα μαχαίρι σε στυλ μαχαίρας με λεπίδα 25 χιλιοστών σε μήκος και πολύ έντονο σημείο λαβής. Αυτό η μαχαίρα παράγεται με λεπίδα Bowie 13 χιλιοστών και μια πέτρα ακονίσματος στο θηκάρι. Συλλογικά ονομάζεται «κιτ ζούγκλας» (Conjunto de Selva στα πορτογαλικά) και κατασκευάζεται από την Indústria de Material Bélico do Brasil (IMBEL).[13]
Η μαχαίρα χρησιμοποιήθηκε ως όπλο κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης των Μάο Μάο, στη Γενοκτονία της Ρουάντα και στη Νότια Αφρική, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν η πρώην επαρχία του Νατάλ καταστράφηκε από σύγκρουση μεταξύ του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου και των εθνικιστικού κόμματος των Ζουλού, Κόμμα Ελευθερίας Ινκάθα.[14]
Κατασκευή
Οι καλές μαχαίρες βασίζονται στα υλικά που χρησιμοποιούνται και στο σχήμα. Στο παρελθόν, ο πιο διάσημος κατασκευαστής μαχαιριών στη Λατινική Αμερική και την ισπανόφωνη Καραϊβική ήταν η Collins Company του Κόλινσβιλ στο Κονέκτικατ.[15] Η εταιρεία ιδρύθηκε ως Collins & Company το 1826 από τον Σάμιουελ Γ. Κόλινς για την κατασκευή τσεκουριών.[16] Οι πρώτες του μαχαίρες πουλήθηκαν το 1845[17] και έγιναν τόσο διάσημες που όλες οι καλές μαχαίρες ονομάζονταν «un Collins».[18] Στην αγγλόφωνη Καραϊβική, ο Robert Mole & Sons of Birmingham, στην Αγγλία, θεωρούνταν από καιρό ο κατασκευαστής γεωργικών λεπίδων κοπής της καλύτερης ποιότητας. Μερικές λεπίδες Robert Mole επιβιώνουν ως αναμνηστικά των ταξιδιωτών στο Τρίνινταντ,[19] στην Τζαμάικα και, λιγότερο συχνά, στην Αγία Λουκία.
Η Κολομβία είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας μαχαίρων παγκοσμίως.[20]
Η πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουλ της νότιας Βραζιλίας έχει έναν χορό που ονομάζεται dança dos facões (χορός των μαχαίρων), στον οποίο οι χορευτές, που είναι συνήθως άνδρες, χτυπούν τις μαχαίρες τους σε διάφορες επιφάνειες ενώ χορεύουν, προσομοιώνοντας μια μάχη. Ο Μακουλελέ (Maculelê), ένας αφροβραζιλιάνος χορός και πολεμική τέχνη, μπορεί επίσης να παρουσιαστεί με μαχαίρες. Αυτή η πρακτική ξεκίνησε στην πόλη Σάντο Αμάρο της Μπαΐα, στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας.[21]
Στις Φιλιππίνες, η μαχαίρα bolo χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση στο αρνίς, την ιθαγενή πολεμική τέχνη των Φιλιππίνων.[22]
↑Verwimp, P. (2006). «Machetes and Firearms: the Organization of Massacres in Rwanda». Journal of Peace Research43 (1): 5–22. doi:10.1177/0022343306059576.