Ο Μπελλόκκιο γεννήθηκε στην κωμόπολη Μπόμπιο, κοντά στην Πλακεντία, και οι γονείς του, δικηγόρος και δασκάλα, του έδωσαν αυστηρή Ρωμαιοκαθολική ανατροφή.[12] Ξεκίνησε να σπουδάζει φιλοσοφία στο Μιλάνο, αλλά αποφάσισε να εγγραφεί σε σχολή κινηματογράφου, γυρίζοντας την πρώτη του ταινία, το Οι γροθιές στην τσέπη (I pugni in tasca) το 1965, με χρηματοδότηση από την οικογένειά του. Η ταινία αυτή κέρδισε το «Αργυρό Ιστίο» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο.
Το 2009 ο σκηνοθέτης συμμετέσχε στο κύριο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών με το έργο Κρυφή ερωμένη (Vincere), χωρίς επιτυχία. Δύο χρόνια αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2011, κέρδισε έναν Χρυσό Λέοντα για τη συνολική προσφορά του στο 68ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας.[15] Η ταινία του Η Ωραία Κοιμωμένη (Bella Addormentata, 2012), που βασίζεται στην πραγματική ιστορία της Ελουάνα Ενγκλάρο, συμμετέσχε στο διαγωνιστικό τμήμα του επόμενου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.[16] Μετά την πρεμιέρα της ταινίας στο φεστιβάλ, στις 6 Σεπτεμβρίου 2012, ο Μπελλόκκιο καταδίκασε την ανάμιξη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην πολιτική. Μετά την απόφαση της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας να αποσύρει τη συμμετοχή της ταινίας, ο σκηνοθέτης εξέφρασε έντονες επικρίσεις κατά του προέδρου της επιτροπής Μάικλ Μαν.[17]
Πολιτική δράση
Ο Μάρκο Μπελλόκκιο έβαλε τη σφραγίδα του στον ριζοσπαστικό πολιτικό ιταλικό κινηματογράφο ήδη από τη δεκαετία του 1960, ενώ υπήρξε και φίλος του Πιερ Πάολο Παζολίνι. Το 1968 εντάχθηκε στη νεοϊδρυθείσα «`Ενωση Ιταλών Κομμουνιστών (μαρξιστών-λενινιστών)», μαοϊστικής αποκλίσεως. Αλλά σε μία συνέντευξή του το 2002 σχολίασε: «Μπορώ να μιλήσω για τις προσωπικές μου ιδέες, αλλά ο μαρξισμός μικρή σχέση έχει με αυτές σήμερα. Σήμερα πολιτική σημαίνει διοίκηση (μάνατζμεντ). Κανένα κόμμα δεν προτείνει πια μια ριζική αλλαγή του οτιδήποτε, και η ριζική αλλαγή δεν είναι πια πολύ ενδιαφέρουσα και για μένα ως καλλιτέχνη.»[18] Ο Μπελλόκκιο εξακολουθεί πάντως να είναι δηλωμένος άθεος.[19] Υπήρξε υποψήφιος για το Κοινοβούλιο της Ιταλίας το 2006 με τον συνασπισμό «Ρόδο στη Γροθιά».
